Vikan - 12.08.1965, Síða 44

REYKJALUNDUR
slmi um
Brúarland
vinnuheimilid ad Reykjalundi
Aukinn
þrifnadur
vid frágang
sorps
- f ilm
Hub hugsi. — Þér vilduð kannske
fá að ráða svolitlu sjálfur?
— Einmitt. Eg veit bara ekki,
hvar ég á að byrja.
— Eg veit það, svaraði Hub. —
Eg myndi byrja á gjaldeyrisgoggn-
ið að borga lausnarféð.
— Það er aðeins kostur fyrir
okkur. Það eru miklu meiri líkur
til þess, að gjaldeyrisgoggurinn
komi upp um hina, áður en hann
hefur fengið peningana, heldur en
— Gjaldeyrisgoggnum? Hver er
það?
— Svona barnsrán eru venju-
lega dálítið flókin mál. Það er ekki
bara hægt að fara og ræna einu
og einu barni, sækja svo lausnar-
féð og fara að nota það. Það el
nauðsynlegt að þekkja gjaldeyris-
gogg. Hann kaupir þessa hættu-
legu peninga og sendir þá úr landi,
venjulega til Suður-Afríku eða ná-
lægari austurlanda. Þaðan koma
þeir svo smám saman aftur og
blandast inn í venjulega veltu, án
þess að nokkur taki eftir því.
Gjaldeyrisgoggurinn borgar að
sjálfsögðu ekki sannvirði fyrir pen-
ingana, venjulega aðeins þriðjung
eða fjórðung.
— Setjum nú svo, að það sé
gjaldeyrisgoggur með í okkar til-
felli, og að við getum haft upp á
honum. Hvaða gagn getum við
haft af því? Það er ekki enn bú-
££ VIKAN 32. tbl.
—
Ef þér eigið Ijósmynd,
stækkum við hana og litum. 18x24
kosta 90 kr. ísl. Stækkun án lit-
unar kostar 45 kr. Vinsamlegast
sendið mynd eða filmu og gefið
upp Iiti. Skrifið helzt á dönsku.
FOTO-KOLORERING.
Dantes Plads 4,
Köbenhavn V.
seinna, þegar hann er orðinn sam-
sekur. Ef við getum snúið á hann,
mun hann áreiðanlega miklu frem-
ur reyna að losna úr öllu saman,
heldur en að lenda í klípu.
— Eg get vel skilið, að það sé
hægt að fá gjaldeyrisgogg til að
koma upp um nöfnin á barnaræn-
ingjunum. En hvernig fáum við
nafnið á gjaldeyrisgoggnum? Það
er ekki hægt að fletta upp á því
í símaskránni.
— Nei, en riú kemur reynsla
mín frá lögreglunni okkur að góðu
gagni, sagði Hub.
Andy reis á fætur með rykk. —
Meinið þér, að þér þekkið einhvern?
— Við skulum orða það þannig,
að ég kannist ef til vill við einn
þeirra. Hann er ekki sá einasti hér
í borg, en ég get ekki almenni-
lega skilið, hvernig barnsræningj-
arnir hafa hugsað sér að losna við
peningana, án þess að fá svo mikið
sem tilboð frá Lamercy.
— Lamercy, endurtók Andy. —
Heitir hann það?
— Ja, hann hefur mörg nöfn,
en mest kallar hann sig Lamercy.
Við erum gamlir kunningjar. Ég
ímynda mér, að það geti kannske
borgað sig að hafa samband við
hann. En það er auðvitað undir
yður komið, herra Paxton.
Andy hafði þegar áttað sig. —
Hvernig eigum við að fara að því?
— Við byrjum með því að nota
augu og eyru vel. Ég þekki nokkra
staði, þar sem hægt er að þreifa
fyrir sér. Hub hikaði andartak. —
Það er kannske ekki rétt af mér að
draga yður inn í þetta. Þetta getur
orðið dálítið erfitt. En við höfum
báðir unnið við lögregluna, svo
.við ættum að sleppa út úr því.
— Já, og þar að auki hef ég
auka orku til að taka til. Ég er
faðir Andrews, og úr þvi við er-
um að tala um lögregluna..........
hvernig slepp ég framhjá þessum
náungum, þarna niður við hliðið?
Ég er raunverulega fangi í mínu
eigin húsi.
Það var ekkert vandamál, að
Hubs áliti. Eftir hádegismatinn gat
Andy falið sig aftur i bílnum. Hub
hafði þegar farið út og inn um
hliðið mörgum sinnum, það sem
af var deginum, svo að varðmenn-
irnir myndu áreiðanlega ekki taka
sér það neitt sérlega til þótt hann
færi einu sinni enn. Það er mjög
mikilsvert að barnsræningjarnir
viti ekki hvað við tökum okkur
fyrir hendur, sagði hann. Andy
fann í þessu dulda áminningu um
mögulega njósnara í húsinu, og
ekki sízt, þegar Hub hélt áfram:
— Það er víst bezt, að þér orðið
þetta ekki við neinn, og munið
svo að taka með yður byssuna,
sem ég lét yður hafa.
Þeir slitu talinu. Andy fór niður
að borða. Lissa og frú Deane voru
þegar setztar til borðs. Tengda-
móðirin var ennþá móðguð og lét
sem hún sæi hann ekki. Það fannst
Andy Ijómandi gott. Hann var nið-
ursokkinn í að velta því fyrir sér,
hvað myndi gerast um kvöldið.
— Þú ert svo þegjandalegur,
Andy, sagði Lissa, þegar hún hafði
horft á hann um hríð, og bætti
svo vonglöð við: — Um hvað ertu
að hugsa? Er það leyndarmál?
Hann vildi ekkert frekar en leyfa
henni að taka þátt í þessari ákvörð-
un sinni, en ekki meðan tengda-
móðirin var viðstödd. Allt [ einu
varð honum Ijóst, að hann og
Lissa höfðu aldrei verið ein eins
og flest hjón. — Ég er bara þreytt-
ur, svaraði hann. Hann ýtti disk-
inum til hliðar og reis á fætur.
— Ég ætla að fara snemma ! rúm-
ið.
— Margir kunningjar okkar hafa
hringt ! dag til að spyrja, hvort
þeir geti nokkuð hjálpað okkur.
— Hvað sagðirðu við því?
— Ég sagði að þú hefðir hönd i
bagga með þessu öllu saman, sagði
Lissa og brosti beisklega. Hann
fann að hún skildi þögn hans sem
kæruleysi, hlédrægni hans aum-
ingjaskap. — Ég vona, að þú sofit
vel.
Andy var sjálfur fullur beiskju,
þegar hann fór upp.
Hann gat ekki skilið, að hann
ætti skilið alla þá fyrirlitningu, sem