Vikan - 12.08.1965, Page 46

,,Hvað átt þú að gera?" spurði ég Susie, þegar hún bauð mér á
foreldraskemmtun, sem bekkurinn hennar ætlaði að halda.
„Ég á að lesa sögu, sem ég hef sjálf búið til", svaraði hún. Hún
var önnum kafin við að koma ofan í sig ristaðri brauðsneið, og sultu-
hringurinn kringum munn hennar stækkaði stöðugt. „Við eigum öll
að lesa eitthvað, sem við höfum sjálf samið."
„Um hvað er sagan þín?"
„Kanínur."
,Jæja, það er athyglisvert", hræsnaði ég. „Ég ætla að reyna að
koma."
Ég fór, og þetta var sannarlega athyglisvert. Ég sat þarna í röð af
mæðrum á röð af stólum, sem fengnir höfðu verið að láni úr fyrir-
lestrasalnum í tilefni skemmtifundarins. Ég hlustaði á lítinn dreng með
aðra buxnaskálmina síðari en hina tuldra frásögn af síðustu skáta-
ferð; þybbin og ófeimin telpa hafði yfir ágætlega rímað kvæði með
óþægilega drafandi röddu. Svo kom röðin að Susie, og hún gekk upp
að kennarapúltinu og stóð þar í græna sparikjólnum og stígvélaskónum,
og freknugrúinn á andlitinu varð áberandi, vegna þess hve föl hún var
af eftirvæntingu.
„Það var einn sunnudagsmorgun, að Betsy litla kanína fór snemma
á fætur" las hún með svolítið feimnislegri, en styrkri rödd. „Ég held
ég leiki mér svolítið að brúðunni
minni" sagði Betsy kanína og hljóp
að brúðuvagninum hinum megin í
herberginu.
„Engan hávaða", æpti kanínu-
mamma. „Veiztu ekki að pabba þinn
og mig langar til að sofa áfram."
Nokkrar mæðranna fóru að hlæja.
Ég hló líka, en óskaði þess þó, að
kanínumamma hefði ekki æpt svona.
„Farðu strax upp í aftur og reyndu
að sofna svolitla stund", æpti kan-
ínumamma", hélt Susie áfram lestr-
inum. „Má ég læðast niður og fá mér
svolítið haframjöl?" spurði Betsy litla
kanína."
Ég beit á jaxlinn og beið eftir svari
kanínumömmu.
„Já, ef þú hellir því ekki yfir allt
gólfið," sagði kanínumamma, „ég
Sæl er sú móöir,
sem ekki sér sig
augum
barnsins síns.
geri ekki annað en þurrka upp af gólfinu eftir þig! „Allt í lagi, mamma",
sagði Betsy kanína, „ég skal ekki demba neinu." „Það kæmi sér betur
fyrir þig að gæta þess," æpti kanínumamma og fór svo aftur að sofa."
Guði sé lof fyrir það, hugsaði ég, það væri óskandi að hún vaknaði
ekki aftur.
„Jæja, Betsy litla kanína hoppaði glöð niður stigann og fékk sér
fullan disk af haframjöli, og svo fór hún út og tíndi stóran vönd af
blómum, sem hún ætlaði að gleðja mömmu sína með að óvörum."
Gefðu henni þau ekki, grátbað ég í huganum; ýttu ekki stórri hrúgu
af rennvotum og stilkalausum blómum upp að nefinu á henni á þess-
um tíma sólarhringsins; bíddu heldur þangað til hún er búin að fá sér
kaffi.
„Líklega er betra að vekja hana ekki, sagði Betsy kanína", hélt Susie
áfram að lesa. „Það er víst betra að setja þau í vatn á meðan, sagði hún.
Jæja, hún var að rétta út höndina eftir glasi ..."
Hleypið mér út, hugsaði ég, ég þoli þetta ekki lengur!.....„en
þá velti hún óvart um glösunum og tvö þeirra dutttu í gólfið og brotn-
uðu í ótal mola. „Drottinn minn", hrópaði Betsy litla kanína. Já, þessi
hávaði vakti kanínupabba og kanínumömmu og þau komu hlaupandi
niður."
Ég var nú alveg viss um að kanínumarnma mundi æpa núna enda
Framhald á hls. 50.
VIKAN 32. tbl.