Vikan - 26.08.1965, Qupperneq 2

,;?4
L* ■«£*»:
Þó að sía sé seti á sfgarett-
una má ekki fförna bragðinu.
Reynið þvi
L&M
I FULLRI ÐLVORU
Ýinist í öhlfl eðd eyro
Það verður víst ekki af okkur
íslendingum skafið, að við erum
talsverðir öfgamenn í ýmsu til-
liti. Hlutirnir vilja verða hjá
okkur ýmist í ökla eða eyra,
eins og sagt er, og meðalvegur-
inn reynist torfarinn. Einhverj-
um kom það til liugar fyrir fáum
árum, að gaman gæti verið að
eiga sinn eigin reiðskjóta og
bregða sér í útreiðartúr með
frúna um helgar. Hann hrá við
og ræddi við hónda austur í
sveit, sem seldi honum reiðhest *
á skikkanlegum prís. Síðan rcið
liann út um helgar, en þá komu
kunningjarnir til skjaianna og
vildu líka eiga hest. Bólan tútn-
aði út og varð að bólusótt.
Hestamennskan var orðin að
tízkusporti, og r.ú fóru hænd-
urnir að endurskoða verðið
á hestunum. Það hækkaði sí-
fellt, og ekki leið á löngu þar
til svo var komið, að venjuleg-
um manni með venjuleg laun
varð gersamlega ókleift að taka
þátt í þessu annars svo ágæta
sporti vegna ofboðslegs verðlags
á skikkanlegum reiðhestum.
Eitthvað svipað hefur átt sér
stað i sambandi við laxveiðarn-
ar. Enginn vafi leikur á því, að
þar er um að ræða hina ágætustu
dægradvöl, ekki sízt fyrir inni-
setumenn. Framan af var það
líka svo, að menn fóru i lax
svona tvisvar á sumri, og þótti
ágætt. Svo komu til skjalanna
aðrir. Efst í huga þeirra var ekki
sportmennskan, heldur hitt: Get
ég ekki keypt upp ána, og setið
að henni sjálfur i allt sumar?
Og fiskað og fiskað aleinn? Svo
keyptu þeir ána. Og svo fóru þeir
af stað á hverjum einasta föstu-
degi allt sumarið og skildu kon-
una og krakkana eftir lieima.
Þeir urðu auðvitað að taka bíl-
inn — það er ekki liægt að vera
að skælast í rútubíl í lax. Og
konan og krakkarnir fóru með
strætó í Nauthólsvik. Laxveiðar
föðurins voru ekki lengur orðn-
ar sport, heldur æði. Og þegar
æðið fór að gripa um sig að veru-
legu ráði, fóru landeigendurnir
auðvitað að hugsa málið. Hér
skipti ekki lengur máli hvað
stöngin kostaði á dag. Og verðið ’
þnut upp úr öllu skikkanlegu
valdi. I-Iið annars ágæta sport
er orðið öllu líkara starfsgrein
og ekki má gleyrna snobbinu. Það
er næstum óhugsandi öllum al-
menningi að taka nokkurn þátt
i þvi meir. Já, það er ýmist í
ölda eða eyra. Ó.G.
2 VIKAN 34. tbl.