Vikan - 26.08.1965, Síða 4

Viðtal viö
Karólfnu
Lórusdóttur lislnema
eftlr Guðrúnu Egilson
Listafélag Menntaskólans i Reykjavik heldur árlega listaviku, þar sem
ýmis konar verk ungra og gamalla meistara eru kynnt fyrir nemendunum,
og þeim nemendum skólans, sem hlotið hafa myndlistargáfuna i vöggugjöf,
er gert kleift að sýna verk sín á sameiginlegri sýningu. Ef til vill fé margir
verSandi listamenn sína fyrstu viSurkenningu eSa gagnrýni þarna.
Á slíkri sýningu, sem haldin var fyrir rúmum tveim árum voru þær
myndir, sem einna mesta athygli vöktu, eftir stúlku í 5. bekk. Myndir henn-
ar voru lifandi og mjög vel gerSar, þegar tekiS var tillit til þess, aS hún
hafSi lítillar tilsagnar notiS. ViS náSum nýlega tali af þessari ungu stúlku.
Hún er nýkomin frá London, þar sem hún hefur dvalizt viS myndlistarnám
í vetur. Karólína Lárusdóttir heitir hún og er 21 árs aS aldri.
— ÞaS er ekki nema ár siSan þú varst stúdent, Karólína. HafSir þú ekki
fremur lítinn tíma til aö sinna myndlistinni meSan á náminu stóS?
— Jú, þaS var ekki auSvelt aS vera í menntaskóla og hafa allan hugann
viS myndlistina. MeSan ég var í skóla naut ég ekki mikillar tilsagnar í
myndlist. Ég fékk nú áhuga á því aS mála og teikna þegar í barnaskóla og
var snemma staSráSin i þvi aS leggja út á listabrautina, en þaS veit ham-
ingjan, aS ég gerSi mér alls enga grein fyrir því, hvaS þetta er í rauninni
erfitt; ég hélt, aS þetta yrSi bara dans á rósum. Þegar ég var í tveim fyrstu
bekkjum kvennaskólans í Reykjavík sótti ég kvöIdnámskeiS í málun og
teiknun viS Myndlistaskólann. Öll menntaskólaárin var ég á kvöldnámskeiS-
um í HandiSa- og Myndlistaskólanum. SumariS ’62, þegar ég átti eftir einn
vetur í menntaskóla, fór ég á listaskóla í London og var þar allt sumariS.
Ég var mjög ánægS meS þennan skóla og mér fór þarna mikiS fram. ÁSur
en ég hélt heimleiSis, hvöttu kennararnir mig til aS halda áfram og ég kom
heim með þann ásetning í huga að setjast í dagdeild Handíða- og Mynd-
listaskólans en ég gat ekki stundað námið þar reglulega, því að ég var aS
lesa undir stúdentspróf, og þaS tók mestan tíma minn. Ég ákvað þess vegna
að bíða með að helga mig listinni, þangað til að stúdentsprófinu loknu. Þá
lagði ég land undir fót og fór til London.
— Hvers vegna varð London fyrir valinu hjá þér?
— Það eru mjög góðir skólar í London og þar er líka fjöldinn allur af
góðum málverkasöfnum. Ég held, að London standi mjög framarlega á sviði
myndlista. En það er erfitt að komast á góða skóla i London, það er eigin-
BRENNURi
SKINNINU EFT1R
AÐMÁLA
EITTHVAÐ
HRYLLILEGT

••:

• i

Kvenréttindakonur á 19. öld.
£ VIKAN 34. tbl.