Vikan

Tölublað

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 5

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 5
lega nauðsynlegt að panta skólavist meS ársfyrirvara, en ég var eins og hver annar kjáni og hugsaSi ekkert út i aS tryggja mér skólavist fyrr en í fyrrasumar og þá var auSvitað orSið allt of seint að komast á góðan skóla næst vetur. Þá fór ég á nokkurskonar undirbúningsskóla, sem heitir Sir John Gass’s College of Art. Þetta er mjög stór skóli, þar sem allar hugsan- legar greinar myndlistar eru kenndar. Þarna lagði ég stund á málun og teiknun. ViS vorum látin gera mikið af módelteikningum bæði kyrralifs- myndir og mannamyndir, og okkur var séð fyrir aS minnsta kosti fjórum nýjum fyrirsætum á dag. Fyrirsæturnar voru yfirleitt ekki fólk eins og gengur og gerist, heldur voru þetta alls konar furðufuglar, t. d. gamlir og Ijótir karlar og útlifaðar gleðikonur. Það er nauðsynlegt fyrir byrjendur að gera nóg af módelteikningum, og það er algjörlega tilgangslaust fyrir viðvaninga að teikna eftir hugmyndaflugi: maður verður að hafa undirstöðuatriðin algjörlega á valdi sinu áður. Ég liafði mjög gott af náminu í London og þar kom ég mér up myndasafni, sem kom sér vel, þegar ég sótti um aðra skóla, því að það eina sem gildir, þegar maður sækir um skólavist á listaskólum, er að leggja fram álitlegt safn af myndum. — Sóttir þú um marga skóla? — Ég sótti um þrjá skóla í London. Eins og ég sagði áðan, eru skólarnir i London mjög góðir og það er gott að vera í stórborginni, vegna þess að þar er svo mikið af söfnum og sýningum, en mér finnst nokkur galli á lista- skólum í London, að þeir eru gríðarstórir og mér finnst kennararnir ekki geta sinnt liverjum einstökum nemanda nógu mikið, þess vegna var ég í nokkrum vafa. En svo heyrði ég um skóla nokkurn í Oxford, sem er nokkuð ólíkur skólunum í London: hann er minni en þeir og þar er lögð meiri á- herzla á klassískar listir en víða annarsstaðar. Ég ákvað þess vegna að sækja um þennan skóla líka og hann varð svo fyrir valinu hjá mér, þegar til kom. Hann lieitir Ruskins Scool of Fine Art og er i tengslum við háskólann i í Oxford. Þarna er mjög mikil áherzla lögð á bóklegt nám aðallega listasögu að háskólanemarnir gætu stundað listnám ásamt vísindagrein sinni. Það er mikill kostur við skóla þennan, að hann er i sama húsi og aðallistasafnið í Oxford. Þarna e rmjög rnikil áherzla lögð á bóklegt nám aðallega listasögu og svo verðum við að læra líffærafræði og þurfum meðal annars að kryfja lík, ég er nú ekkert allt of hrifin af því, en það verður bara að hafa það. — Er krafizt einhverrar sérstakrar menntunar, ég á við bóklegrar menntunar af umsækjendum á þessum listaskóla? — Nei, listaskólar í Englandi krefjast engrar sérstakrar menntunar en hins vegar er það æskilegt, að umsækjendur hafi sæmilega menntun. Þegar sótt er um skólavist fyllir maður út eyðublað og afliendir það. Síðan líða nokkrir dagar og þá kemur tilkynning um, að maður geti fengið viðtal við skólastjóra á tilteknum tima. Svo velur maður það bezta af myndum sinum, arkar upp i skóla með þær undir handleggn- um og sýnir skólastjóranum. Síðan rabbar hann við mann góða stund og það persónulega álit, sem hann fær af hverj- um nemanda, hefur áreiðanlega sitt að segja. Svo líður og bíður, maður þarf stundum að bíða mánuðum saman eftir svari. Það er yfirleitt mjög litill hluti umsækjenda, sem fær jákvætt svar, kannski einn á móti liverjum tíu. Við vorum tvær íslenzkar stúlkur, sem sóttum um skólavist þarna i Ox- ford, og við fengum báðar jákvætt svar. Hin heitir Svala Þórisdóttir. Hún var í mörg ár við nám í Handíða- og Mynd- listaskólanum, en var á sama skóla og ég i vetur. Þegar við höfum spjallað saman góða stund, bið ég Karó- línu, að sýna mér eitthvað af myndum sinum. Hún nær í fjöldann allan af vatnslitamyndum, blýants- og pastelteikning- um. Þetta eru allt fígúratífar myndir, flestar gerðar eftir fyrirmyndum, ýmist mannamyndir, landslags- eða kyrra- lifsmyndir: Það er auðséð á öllu, að henni hefur farið mjög mikið fram í listinni síðan á menntaskólaárunum. — Málar þú eingöngu fígúratíft, eða hefurðu eitthvað reynt við abstrakt? — Eins og stendur mála ég bara fígúratift og aðalviðfangs- efni mitt er maðurinn. Núna hef ég engan áhuga á því aS mála abstrakt; ég læt nú svoleiðis biða betri tíma. Annars er ég ekkert á móti abstrakt list sem slikri, ég álít hana visst stundarfyrirbrigði. Ef málverk hefur myndrænt gildi, finnst mér eingu máli skipta, hvort það er fígúratíft eða abstrakt. Aftur á móti finnst mér það ekki án nokkuri átt, þegar hrein- ir fúskarar eru að mála abstrakt málverk, en það er mjög algengt, að menn, sem ekkert kunna fyrir sér i myndlist gripi þetta form, þar sem þeir telja sig geta blekkt aðra með því og það tekst þeim lika sorglega oft. Mörg abstrakt málverk, sem seld eru dýrum dómum eru oft ekki skóbótavirði, en fólk kaupir þau, af þvi að það heldur að þetta sé svo voðalega fínt og þorir ekki að viðurkenna fyrir sjálfu sér og öðrum, að það skilji ekki neitt, og oftast nær er heldur ekkert að skilja, þetta er bara eittlivað kák út í bláinn. Áður en lista- maður fer að mála abstrakt, finnst mér hann verði að læra vel að mála fígúratift og fara með liti. Maður verður skilyrðis- laust að læra undirstöðuatriðin, annars getur maður ekki neitt. — Það er sem sagt ekki nóg að hafa snilligáfuna til að bera. — Snilligáfa skiptir ekki alltaf mestu máli, að minum dómi. Þetta er bara þrotlaus vinna. Ég held að allir geti lært að teikna. Maður getur nefnilega allt, sem maður vill, en þó ekki fyrirhafnarlaust. Árangurinn byggist á vinnu og þroska. Ef maður ætlar sér að vera listamaður, er ekki nóg að ganga i rifnum og skítugum fötum, þvo sér um smettið einu sinni í mánuði, klessa einhverjum hrærigraut á léreft og kalla það málverk, eða kuðla saman einhverjum óskiljanlegum og klúr- um setningum og kalla ljóð. Ég gæti nefnt mörg dæmi um slika „listamenn". Hvort sem menn eru tónlistarmenn, skáld eða listmálarar, byggist árangurinn á vinnu og aftur vinnu. Mér finnst allt of algengt að almenningur taki það sem sjálfsagð- an hlut, að listamenn séu sóðalegir og hálfbilaðir, já, þvi undarlegar sem fúskari kemur fyrir sjónir, þeim mun meiri listamaður er liann álitinn af mörgum. — Mér finnst ég sjá einhvern hryllingsbrag á myndum þin- um og þú leitast bersýnilega ekki við að túlka beina fegurð. Framhald á bls. 49. VIKAN 34. tbl. g

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.