Vikan - 26.08.1965, Page 8

Einkaumboð á íslandi fyrir
Simms Motor Units
(International) Ltd., London
Onnumsr allar viögorúir og sniungar
á SIMMS olíuvcrkum og eldsneytislokum
fyrir dieselvélar.
Höfum fyrirliggjandi varaMutí í
olíuverk og eldsneytisloka.
S|0UMÚLA/9 Leggjum 'dherzlu ó aS veifa eigendum
SÍMAR 34030.34930 SIMMS olíuverka fljóto og góSo þjónustu.
Elnhleyp kona í nútima
þfóðffélagi 2. hluti
Efftir Brita Olhagen
Önnur greinin í þessum flokki, fjallar um þaff, ,
hvernig þaS er að vera ekkja eftir langt og vel-
heppnað hjónaband. Það er ekki bara sorgin,
heldur fjöldi af nýjum vandamálum, sem ekkj-
an stendur frammi fyrir.
Hún er rjóð í vöngum, þv!
aS hún hefur dvalizt í
vikufríi uppi á fiöllum.
Hún er teinrétt og glæsi-
leg með brún augu og
Ijóst stuttklippt hár. Hún
er hæggerð og hefur fallega fram-
komu.
Eg ímynda mér hana miðdepil
stórrar fjölskyldu, greinda húsmóð-
ur, sem er stoð og stytta eigin-
mannsins í starfi sínu, hlýja og
milda. Þannig leit hún út kvöld það,
sem ég heimsótti hana á fallegu
og vistlegu heimili hennar.
— Það tekur mann ár að kom-
ast yfir sárustu sorgina. Eftir það
gengur það betur, jafnvel þótt sökn-
uðurinn hverfi aldrei að fullu. —
Það var undarlega tómlegt og hljótt
í kringum okkur. Það var orðið á-
liðið og ennþá hafði enginn stung-
ið í skrá, tekið af sér yfirhöfnina
frammi í forstofunni, komið inn og
spurt, hvort ennþá væri nokkur
velgja á teinu eða hvort það væri
til einhver smjörklípa í húsinu . . .
Þetta kvöld sagði hún frá reynslu
sinni: hún hafði misst mann sinn og
sætt sig við það að lokum.
Eftir langt, hamingjuríkt hjóna-
band. í sex ár hafði þeim báðum
verið kunnugt, að hann þjáðist af
ólæknandi sjúkdómi, sem aðeins gat
endað á einn veg.
— En óttinn bvarr smám saman,
því að við vorum hamingjusöm og
þótt við vissum, að engin batavon
væri, þá vonuðum við það samt
sem áður.
í stuttu máli segir hún frá sið-
ustu árum þessa langa og ham-
ingjuríka hjónabands. Hún segir
frá tveim mannverum, sem voru í
mjög nánum tengslum hvor við
aðra. Þeim hafði aldrei orðið barna
auðið, en söknuður þess hafði dvín-
að með árunum. Hún skírskotar til
ummæla fjögurra barna móður, sem
hafa átt sinn þátt í því, að hún
gat sætt sig við að eignast aldrei
börn. — Að hugsa sér; hvað þú
hefur það gott, sem átt engin börn,
þið hjónin hafið svo mikil tæki-
færi til að vera tvö ein saman, en
slíkt getum við næstum aldrei lát-
ið eftir okkur.
Hann lézt kvöld nokkurt snemma
sumars.
Fyrstu dagana á eftir, sumir hafa
kallað þá hátíðisdaga sorgarinnar
- var eins og undarleg kyrrð hvíldi
yfir öllu. Ættingjarnir voru dásam-
legir, vinir og kunningjar hringdu
til mín og samúð þeirra yljaði mér
um hjartarætur. Það var indælt að
finna hlýhug allra, og það var mik-
ill léttir að hafa einhverja til að
tala við.
En undarlegt fannst mér, þegar
fólk, sem ég þekkti lítið sem ekki
neitt gekk að mér út á götu, vott-
aði mér samúð sína, andvarpaði
þungan og fór að segja mér frá
óhöppum sínum.
Hún stóð annars hugar og leyfði
þessu uppáþrengjandi fólki að leysa
frá skjóðunni, en helzt hefði hún
viljað snúast á hæii og hlaupa í
burtu . . .
Hún var hörundssár og mjög við-
kvæm og var að niðurlotum komin
af þreytu.
— Vinir mínir gerðu allt sem í
þeirra valdi stóð, en þeir höfðu
sínum skyldum að gegna og gátu
ekki staðið við hlið mér alla ævi.
Ég gerði mér líka Ijóst, að ég varð
að gæta þess að vera þeim ekki
til byrði, enda þótt það hafi verið
það sem ég helzt vildi, þegar mér
leið sem verst.
Ég varð að gera mér grein fyr-
ir því, að nú var ég eins míns liðs,
og ég varð að fá svör við ótal
spurningum. Hvernig mundu fjár-
ráð mín verða? Mundi ég fá ein-
hvern lífeyri? Hvað með eftirlaun-
in? Gæti ég haldið íbúðinni? Þá
lærði ég dálítið, sem allar konur
í þessari aðstöðu ættu að læra.
Snúðu þér til lögfræðings. Vertu
g VIKAN 34. tbl.