Vikan

Issue

Vikan - 26.08.1965, Page 11

Vikan - 26.08.1965, Page 11
ð ná? ins út á við? húsmóðurstörfin margþætt og erfið eklci sízt ef mörg börn séu í heimili. Það er staðreynd, að við búum í litlu þjóðfélagi og oltkur vantar tilfinnanlega starfskrafta á ýmsum sviðum. Ef það er rétt, að húsmæður hafi lítið að gera, höfum við þá í raun og veru efni á því, að láta starfsorku þeirra fara forgörðum? Fyrir skömmu fór VIKAN á stúfana og lagði sömu s'pum- ingu fynr átta íslenzlcar húsmæður. Hún hljóðaði svo: ð fá börn og litll heimili stanffi ekkert utan m FRÚ INGIBJÖRG JÖNSDÖTTIR Hafi þjóðfclagið ekki efni á að láta ungar sérmenntaðar konur taka að sér hússtörf, sem hver einasti karlmanns- skussi gæti unnið með báðar hendur* fyrir aftan bak, er það skylda stjórn- arvaida að útvega vöggustofur og barnaheimili, sem ekki eru einungis fyrir einstæðar mæður. Það hlýtur að öllu leyti að vera betra fyrir börnin að mæður þcirra fái að starfa að sín- um hugðarefnum og vera á meðan í gæzlu sérfróðra kvenna um barnaupp- eldi en að hanga i pilsum einhverrar ómyndar, sem er orðin ieið á að þrífa sama skitinn dag eftir dag. Ég hef að vísu aldrei haft hæfileika eða iöng- un til að vinna úti, en samt vildi ég það heldur en að forpokast heima hjá mér og hlusta á Keflavíkurmúsík dag- inn út og inn. Hinsvegar hef ég aldrei fyrirhitt þann karlmann, sem álítur að neinn annar en konan hans geti hugsað um börn þeirra beggja svo að vel megi fara. Það er varla til það barn, sem ckki hefur gott af að vera á barnaheimili, varla til sú kona, sem ekki hefur gott af að komast í ann- að starf og snertingu við hinn stóra heim og ekki til sá karlmaður, sem ekki vill að konan hans sé „bara“ hús- móðir. Ég get samt ekki — svo ég svari loks spurningunni, sem upp var borin — séð neina ástæðu til að kon- ur, sem ekki eiga fleiri börn en ég, geti ekki unnið utan heimilis. Ég hcf a.m.k. unnið með heimilinu þessi þrcttán ár, sem það hefur tekið mig að ala af mér sex börn. FRO ASTBJÖRG GUNNARSDÚTTIR Þetta er erfið spurning fyrir konu, sem ckki hefur mikið fjármálavit og ekki þekkir tölulegar staðreyndir þjóðarbúsins. En ef það er rétt, sem oft heyrist manna á meðal, að íslend- ingar lifi um efni fram, yrði svar mitt neikvætt. Hins vegar er þetta vafa- laust dálítið tvíeggjað, þar eð konur, sem ckki vinna utan heimilisins, geta vafalaust sparað þjóðarbúinu ýmislegt í beinum og óbeinum peningum, bæði við barnauppeldi og heimilishald al- mcnnt. Ef kona með börn vinnur úti er nauðsynlegt, að hún geti komið börn- unum sínum vel fyrir á meðan, ann- að hvort á barnaheimili cða í umsjá góðrar barnfóstru. Æskilcgt væri, að þær konur, sem hafa verið menntað- ar á dýran hátt létu þjóðfélagið njóta starfskrafta sinna og menntunar að minnsta kosti um tíma, þó þannig, að börnum þeirra sé vcl borgið, og þau fái það uppeldi, sem hæfir til þess að gera þau að nýtum þjóðfélags- borgurum. FRO GYÐA SIGVALDADÓTTIR Konur í nútímaþjóðfélagi eru gjarnan menntaðar langt fram yfir skyldu. Konur geta nú valið sér lífsstarf eftir eigin viid og að minu áliti ætti starf- ið að vera þeim nokkurs konar hug- sjón. Þess vegna finnst mér, að þær konur, eigi að halda áfram því starfi, sem þær völdu sér ungar, ef þær hafa létt heimili. Sumum finnst, að það hafi slæm áhrif á börn og heimili, ef húsmóðirin vinnur úti. Ég held að þetta sé þveröfugt. Það er alltaf fersk- ari blær yfir þeirra konu, sem fær að vinna að sínum hugðarefnum, og hún skipuleggur störf sín betur en sú, sem alltaf þarf að vera hcima og gæta bús og barna, og þessi ferski blær gerir andrúmsloft heimil- isins ánægjulegt. Börnin ættu þó alltaf að skipta móð- urina meginmáli og stangist atvinna konunnar alvarlega á við hlutverk hcnnar sem móður, verður hún að hætta að vinna. Þær konur, sem ég lít einna mest upp til eru þær, sem verða að sitja heima með stóran hóp barna og geta ekki sinnt öðru en upp- eldi þeirra. Það er sárt að þurfa að slíta sig frá þvf starfi, sem maður hefur valið sér ungur, ég hef reynt það' sjálf, en átti þó því láni að fagna að þurfa ekkl algjörlcga að hætta störfum. Ég efast um, að nokkur kona geti gert þjóðfélaginu meira gagn, en það að skila því mörgum og vel upp- öldum borgurum enda þótt hún hafi unnið starf sitt algjörlega innan vé- banda heimilisins. FRÚ SIGRIÐUR THORLACIUS Hægan, hægan! Hvert er verið að stefna? Megum við húsfreyjurnar á litlu heimilunum kannski eiga von á því, að með skattseðlinum fylgi miði, með svona áletran: Þjóðfélagið tilkynnir yður, að þar sem þér hafið svo lítið heimili, sé yður framvegis skylt að stunda starf utan heimilis. — Og ekkl einu sinni „virðingarfyUst", undir'. Kannski ætti líka að fylgja giftingar- vottorðinu ávarp, þar sem ákveðinn er liámarksfrestur til að koma sér upp hæfilega stórrl fjölskyldu, áður en húsfreyjan er skylduð til að hætta að sýsla við gestamóttökur, sinna fél- agsmálum eða Uknarstörfum, eða stunda listiðkanir og annað óarðbært föndur, sér og öðrum til gagns og gleði. Nei, við skulum forðast að setja dæmið upp á þennan hátt, eins og yfir okkur standi risi, sem heitir „þjóð- félag“, og hafi rétt til að hefta at- hafnafrelsi okkar að vild. Annað mál er. að verkefni kalla að úr öllum átt- um, kalla á hverja vinnufúsa hönd og starfsaman huga. Þeir, sem ekki hlýða þvi kalli, fara að jafnaði mikils á mis, því Ufshamingja og starfsgleði eru æði oft samstíga. En hvort farsælla er, að sinna því kalU inni á eigin heimili eða utan þess, það er ein- staklingsbundlð. VIKAN 34. tbl. -Q

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.