Vikan - 09.09.1965, Blaðsíða 39

Toni gefur fjölbreytileika
Sama stúlkan. Sama permanentið. Ólíkt útlit
TONI lífgar og gerir hár yðar meðfærilegt. Gerir yður kleift að
leggja og greiða hár yðar hvernig sem þér óskið. Heldur lagningunni.
Sama permanentið heldur hvaða lagningu sem er. Hér eru þrjár
ólíkar hárgreiðslur, sem eru grundvallaðar á einu Toni. En þér
getið greitt yður á tugi mismunandi vegu.
Utn Toni — Aðeins Toni hefur tilbúinn bindivökva. Engin
fyrirhöfn. Tilbúið til notkunar í handhægri plastik flösku. Vefjið
aðeins hárið upp á spólurnar og þrýstið bindivökvanum í hvern
lokk. þér munið öðlast fullkomið Toni. Engar krullur. Engir
stífir broddar. Toni gerir hár yðar mjúkt og skínandi. Auðveldar
hárgreiðsluna. Reynið Toni.
Sjálfsmorgssveitirnar
Framhald af bls. 25.
niður hundruðum saman í fyrsta
skipti, sem þeir reyndu. Margir
þeirra steyptust lóðrétt niður í haf-
ið við hliðina á takmarki sínu. Okk-
ur skildist, að það var næstum óger-
legt að hitta á skip með því að
steypast beint á það. Þess- vegna
gaf ég fyrirskipanir um það, hvern-
ig haga skyldi árásinni en náttúr-
lega varð hver flugmaður á síðustu
stundu að gera það, sem hann áleit
réttast.
Samt sem áður hafði ég fundið
herkænskubragð þess eðlis að koma
niður í um það bil 50 gráðu horni
með tilliti til sjóndeildarhringsins og
reyna að hitta á þilfar skipsins eða
loftkrana móðurskipsins til að gera
sem mest tjón og auðið varð.
í allt var tala sjálfboðaliðanna
um það bil 4.500 manns. Af þeim
fórust 2.000 í árásum, en aðeins
473 heppnaðist að hitta bandaríska
flotann. Sjálfsmorðsflugmönnunum
heppnaðist að sökkva 45 óvinaskip-
um og einnig löskuðu þeir nokkur
hundruða alvarlega. Hinir 200 voru
annað hvort skotnir niður eða
steyptust í hafið áður en þeir náðu
marki sínu.
Það voru sem sagt 2000 sjálfs-
morðsflugmenn, sem aldrei fengu
tækifæri að taka þátt í sjálfsmorðs-
flugi og núna búa þeir í Japan. En
enginn þeirra er hróðugur yfir því
að hafa verið sjálfsmorðsflugmað-
ur. Þeim finnst öllum, að það hafi
verið lítillækkun fyrir þá að hafa
ekki getað fórnað lífinu fyrir ætt-
jörðina.
Af hreinni tilviljun hitti ég einn
þeirra fyrir skömmu. Hann heitir
Kamuri Ishimoto, fyrrverandi sjálfs-
morðsflugmaður, nú iðnaðarmaður.
Hann er lágur vexti og ber falleg
gleraugu en á engan hátt er hann
frábrugðinn þeim þúsundum
manna, sem dag hvern ganga um
götur Tokyoborgar.
Hann bauð sig fram sem sjálf-
boðaliði ári fyrir stríðslok og átti
að taka þátt í árás 18. ágúst, en
þrem dögum áður lýsti Japanskeis-
ari því yfir, að landið hefði gefizt
upp. Hann sagði mér ýmislegt frá
lífi sínu sem sjálfsmorðsflugmanns.
Ég var tuttugu og eins árs, þeg-
ar ég bauð mig fram af frjálsum
og fúsum vilja. Áður en ég yfirgaf
húsið þar sem ég var fæddur og
uppalinn, kvaddi ég móður mína
og hún laut mér hljóð án þess að
fella tár. Þegar ég var farinn, lok-
aði hún sig inni og grét vikum sam-
an. Ég og hinir sjálfsmorðsflug-
mennirnir lifðum eins og í klaustri.
Við urðum að einbeita okkur af öll-
um kröftum og-reyna að rjúfa tengsl
okkar við lífið. Einkennisbúningarn-
ir okkar voru nálega eins og hinna
flugmannanna, en hvíti borðinn og
merkin auðkenndu okkur frá hin-
um. Á götunum litu konurnar á
okkur sem við værum yfirnáttúru-
legar verur. Ég hafði ekki lengur
samband við fjölskyldu mína og
skrifaði engum. Það er ekki einu
sinni hægt að segja, að ég hafi ver-
ið reiðubúinn til að deyja, því að
ég var þegar dáinn.
Þegar ég heyrði yfirlýsingu keis-
ara'ns 15. ágúst var ég sem þrumu
lostinn. Ég átti um tvennt að velja.
Annars vegar taka af mér hvita
borðann og snúa aftur til hins dag-
lega lífs, hins vegar fremja sjálfs-
morð með kviðristu.
Þá gerðist nokkuð undarlegt, sem
ég viðurkenni nú í fyrsta sinn. Ég
komst að raun um að ég var ánægð-
ur yfir því að þurfa ekki að deyja.
En hvað ég skammaðist mín.
Margir frömdu sjálfsmorð.
Kamuri Ishimoto er þögull um
stund, síðan segir hann við mig:
Þér haldið kannski, að ég sem
sjálfsmorðsflugmaður, sem átti
skammt eftir ólifað, hafi óttazt
dauðann. Nei, því var alls ekki
þannig varið. Sá sem hefur verið
dáinn er alls ekki hræddur við að
deyja aftur. En mér fannst ég
skyndilega vaknaður til lífsins á ný
og ég fann að ég hafði ekkert á
móti því að lifa lengur. Sársauk-
inn yfir fórn þeirri, sem ég gat
VIKAN 36. tW. gg