Vikan - 16.09.1965, Qupperneq 17

<5 í Nauthaga.
0 A3 neðan: Armann, Gunnar, Ingólfur og Pétur.
Pétur við komuna til Reykjavíkur. l)
O Pétur, Sverrir og Ármann í tjaldstað.
þarna fjarri öllum öðrum manna-
byggðum. Daginn eftir fórum
við um Brúaröræfi, þar sem gróð-
ur og auðnir skiptast ó. Klukk-
an sex næsta morgun komum
við að Kverkó, sem við höfð-
um óttazt allmjög og okkur létti
stórlega, þegar við komumst að
raun um, að hún rétt fyllti í
kvið og varð okkur þess vegna
enginn Þróndur í Götu. En því
miður var ekki það sama að
segja um Kreppu. Við höfðum
fró upphafi gert róð fyrir því,
að hún yrði okkur ekki auðveld
viðfangs, enda varð það orð
að sönnu. Áin fellur mikið í
gljúfrum, og er því erfið yfir-
ferðar. Við rannsökuðum óna
vel, riðum með henni hótt ó
þriðja tíma, og okkur fór nú
ekki að lítast meir en svo ó blik-
una, því að okkur sýndist óin
algjörlega ófær fyrir menn og
klyfjaða hesta. Þó varð það okk-
ur til happs, að við komum auga
ó göngubrú úr plönkum ó bakk-
anum og þótt hún væri síður en
svo dvergsmíði, þá var eina ráð-
ið fyrir okkur að setja hana upp
á ána og til þess þurfti ná-
kvæmlega fimm manna handtök.
Nú leystum við allar klyfjarnar
af hestunum og bárum allt drasl-
ið yfir brúna, en við vorum al-
veg lafhræddir, því að það hrikti
í plönkunum og grátt og illilegt
fljótið beljaði undir fótum okkar.
Þegar við höfðum borið allt
draslið yfir, var það eftir að
koma hrossunum yfir ána. Ég
var sendur yfir til þess að taka
á móti þeim, en hinir ráku vesa-
lings skepnurnar út í ólgandi
vatnsflauminn. Ég hef alltaf
staðið í þeirri sælu trú, að ég
sé frár á fæti, en í þetta skipti
missti ég alla hestana frá mér
og þeir voru þotnir eitthvað út
í buskann, áður en ég vissi mitt
rjúkandi ráð, blessaðar skepn-
urnar hristust alveg og skulfu,
og voru alveg óðar eftir baðið.
Þetta fór samt allt vel, því að
þeir Gunnar og Ármann náðu
þeim svo aftur við Lindará. Um
kvöldð komum við í Hvanna-
lindir, og sáum að þar höfðu
einhverjir komið á undan okkur
og höfðu reist þar tjöld sín. Okk-
ur langaði nú satt að segja, að
gera vart við okkur og fá
skemmtilegan félagsskap, en
við vorum svo ósköp kurtesir
og prúðir, að við héldum aftur
af okkur, tjölduðum, borðuðum,
drukkum og vorum glaðir. Þeg-
ar líða tók á kvöldið, gerði leið-
indaveður og rigningu, og við
bollalögðum, hvort við ættum að
Ferðin
jafnaðist á
við geimskot
Þeir ferðuðust á hestum nærri 800 km., frá
Austurlandi og vestur um öll öræfi.
VIÐTAL VIÐ PÉTUR JÓNSSON
A EGILSSTÖÐUM
TEXTI: GUDRÚN EGILSON. MYNDIR: SVERRIR SCHV. THORSTEINSSON.
VIKAN 37. tbl. Yi