Vikan

Ataaseq assigiiaat ilaat

Vikan - 16.09.1965, Qupperneq 35

Vikan - 16.09.1965, Qupperneq 35
um gluggann, sigri hrósandi, eins og að þau vildu segja: — Sjóðu til, þetta kláraði pabbi betur en þú . . . Ég horfði á þau og fór að hugsa hvernig gæti staðið á því að þessi andlit sem mér hefði eflaust fund- ist ósköp venjuleg. já, og jafnvel geðug, hefði ég séð þau í búð eða á götu, gátu verið svona andstyggi- leg, þegar að maður sá þau í gegn- um bílrúðu. Við vorum komin fram hjá af- leggjaranum að Fregen og ókum veginn til Ladispoli. Það var eitt sem fór í taugarn- ar á mér, fyrir utan masið í Ines og Tullio og sunnudagsklæddu fjöl- skyldurnar. Það var að Tullio gerði við og við hlé á daðri sínu við Ines og manaði mig til að aka fram úr. Var það ekki hugulsamt af honum? — Heyrðu Gigi, farðu nú fram úr þessum litla bíl þarna! Eða að hann sagði: — Farðu fram úr þess- um, eftir hverju ertu að bíða? Eða þá: — Heyrðu mig, hvað ertu hrædd- ur við? Settu ! þriðja og keyrðu fram úr! Stundum er gaman að svona kappakstri, já ef við hefðum ver- ið tveir einir. En Ines var með, og ég fékk það ekki út úr höfðinu að hann manaði mig svona, til þess að ég hefði fullt í fangi við að stýra bílnum, og að hann fengi betra næði til að daðra við Ines. Máske var þetta einskonar leikur; eins og þegar ástfangið par í skemmtigarði segir við óþolandi krakka: — Farðu og náðu í boltann þarna . . . Ég var frávita af reiði. En í stað þess að hægja á mér og aka ró- lega, fór ég óstjálfrátt eftir því sem Tullio sagði. En þvi lengur sem ég 6k, þvi ergilegri var ég við sjálfan mig, vegna þess að með þessu gerði ég Tullio greiða. í hans aug- um var ég bjáJfi, sem var ánægður með að hafa bflstýri í höndunum, og léti hann svo taka stúlkuna mína frá mér á meðan. En ég hafði auga með þeim. Tull- io sat á ská, með annan fótinn uppi i sætinu, og hendurnar á bak- inu. Ines hallaði sér fram, og var líka með hendurnar á stólbakinu, þótt það væri á engan hátt nauð- synlegt fyrir hana. í skyndi og án þess að á því bæri, rétti ég speg- ilinn, þannig að ég sá ekki götuna fyrir aftan, en aðeins staðinn á stólbakinu, þar sem hendur þeirra hvíldu. Eftir svolitla stund sá ég að hönd Tullios nálgaðist hendur hennar, og næst þegar að ég tók beygju, greip hann um hönd hennar, en sagði um leið við mig: — Heyrðu Gigi, farðu fram úr þessum litla bíl, eftir hverju ertu að bíða? Ég horfði á veginn. Billinn sem Tullio talaði um, var lítill kassa- bill, og barnavagn bundinn á þak- ið. Inni t bilnum var þessi vana- lega kássa af konum og börnum. Pabbinn sat við stýrið, stór og feit- ur, með höfuðið á milli axlanna og stórar loðnar hendur á stýrinu. En þegar að ég tók augun af Ines og Tullio, tók ég ekki aðallega eftir bílstjóranum, heldur andlitinu á litl- um dreng, á að gizka sex ára, sem horfði út um bakrúðuna. Hann var ófríður og fölleitur, með geysistór eyru, hann gretti sig framan í mig, og rak út úr sér tunguna. Dreng- urinn gretti sig auðvitað vegna þess að hann hélt að ég væri reiður yfir því hvað pabbi hans ók hratt, en einhverra hluta vegna fannst mér að hann væri að gera grín að mér vegna Ines og Tullio. Ég horfði á hann og hrukkaði ennið. Móðir hans hélt um axlirnar á honum og hann flatti nefið út á rúðunni og góndi á mig, svo rak hann tunguna aftur út úr sér. Ég leit í spegilinn og sá þá að fingur Tullios læddust upp handlegginn á Ines. Og Tullio sagði hræsnisfullur: — Ertu eitthvað verri? Spýttu í! Og i tóntegund, sem ástin gerði milda tók Ines undir: — Já, við ök- um alltof hægt, með þessu móti komum við aldrei til Santa Marni- ella . . . — Jæja, keyri ég ekki nógu hratt, svaraði ég. — Nú skulum við sjá. Við vorum á beinum vegarkafla, sem endaði á hæð. Hægra megin við mig var limgirðing, en vinstra megin röð af hlynum, og héngu greinar trjánna niður að götunni, en stofnarnir voru vafðir hvítum böndum. Ég skifti í þriðja, steig bensínið ( botn, flautaði og þaut áfram með geysihraða. En hvað haldið þið! Þegar ég flautaði ók pabbinn litla bílnum út á miðja götuna og jók hraðann, i stað þess að víkja til hægri, eins og að hann hefði átt að gera. Ég neyddist til að hætta við að aka fram úr. — Hven fjandann ertu að gera? Sammastu þín ekki? sagði Tullio hæðnislega. Svo leit ég upp og sá þá strák- inn, sem rak út úr sér tunguna. Þá sveigði ég til vinstri og ók, stöð- ugt flautandi, samhliða litla bíln- um. Við vorum komnir næstum á enda beina vegarins, þar sem hann lá upp í móti. Pabbinn jók ferðina, en ég náði því ekki. Svo fór ég allt í einu að vinna á, en einmitt þá kom bíll á móti. Hann ók frekar rólega, en samt nægilega hratt til þess að ég komst ekki fram úr. Ég hefði átt að hætta við þetta og láta mér nægja að aka á eftir litla bíln- um, en ég veit ekki hvað það var sem kom mér til að reyna að kom- ast fram úr honum, hvað sem taut- aði. Hann jók líka hraðann, og það var rétt með naumindum að ég náði að sveigja til vinstri, ofan i skurð, til að forðast árekstur, — en þá sá ég stofninn á hlyninum koma á móti mér. Mér fannst líka að ég heyrði Tullio hrópa: — Bremsaðu, bremsaðu! ... Og svo heyrði ég ekki meira . . . Það hefir svo sem ekkert upp á sig, að segja frá því sem svo skeði. Ég var sá eini sem slapp með nokkr- ar skeinur, ef allt gengi að vonum var ég góður eftir tíu daga. Tullio brotnaði á öðrum fæti, og lá í tvo mánuði á sjúkrahúsi, þar sem ég Daglega umgangist Þér fjölda fólks BRAGÐ OG BÆTIR RÖDDINA. Kramlcitt med einkaleyf'uLINDAh.l Akureyri BYÐUR FRISKANDI ★ grænir pakkar (sterkar) ★ rauSir pakkar (mildar) ÁVALLT UNG jfAN^ASTLR rakamjólk „LAIT HYDRANT". þurr húð þarf meiri raka en húðvefirnir hafa við að framleiða. Til þess að bæta úr þessum rakaskorti framleiðir LANCASTER nú RAKAMJÓLK „LAIT HYDRANT", sem einkum er ætluð fyrir þurra og viðkvæma húð. Þessi áburður bætir húðina strax eftir fyrstu notkun. Húðin verður mjúk, fersk og notaleg. Lancaster ÚTSÖLUSTAÐIR. - REYKJAVÍK: Tíbrá, Gjafa- og snyrtivörubúðin, Orion, Holts-Apótek, Tjarnar- hárgreiðslustofan, Mirra, Austurstræti, Skemmuglugginn, Laugavegi 66. AKUREYRI: Verzlunin Drifa. PATREKSFIRÐI: Verzl. Ó. Jóhannessonar. VIKAN 37. tbl. PJJ

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.