Vikan - 16.09.1965, Qupperneq 37

sem þeir móttu. Ég mundi viija
kalla skíðahótel þetta færibanda-
hótel, því að þarna tekur hver hönd-
in við af annarri og allar eru þær
jafn fórnfúsar. Þarna fengum við
góðan mat, og ekki mó gleyma
kaffinu. Ég hafði ekki fengið kaffi-
dropa síðan við vorum í Brú, og
kaffiþorstinn var orðinn svo ógur-
legur, að ég gerði mér enga grein
fyrir því, hvort það voru bollar eða
kaffikönnur, sem ég var að drekka
úr. Áður en við gengum til nóða,
lögðu forróðamenn skólans ríkt ó
við okkur, að við hreyfðum okkur
ekki spönn fró rassi, fyrr en við
hefðum þegið morgunverð hjó
þeim, og það gerðum við með mestu
ónægju. Vil ég flytja þeim Kerling-
arfjallamönnum okkar innilegustu
þakkir fyrir þessar fróbæru viðtök-
ur, og mig langar til að segja, að
þeir eru að vinna starf sem er mik-
ils virði fyrir íslenzka ferðamenn-
ingu. Þeir eru brautryðjendur í því
að reisa hótel uppi ó hálendinu,
sem er undraheimur íslenzkrar nátt-
úru, með öllum sínum stórfengleik
og fegurð.
— Frá Kerlingarf jöllum fórum
við í Gránunes og þaðan í Þjófa-
dali, við héldum með Langjökli
og létum hann ráða í bak-
grunni. Síðan riðum við yfir ofan-
verðan Djöflasand, sem er í reynd
sannkallaður djöflasandur, þarna
þurftum við að klæðast olíufötum
( fyrsta sinn í allri ferðinni. Blá-
svartaþoka grúfði yfir öllu, og ekki
var gott fyrir ókunnuga að vera
þarna á ferli. Við komum um síð-
jr í Fljótsdrög, en við vildum halda
áfram að Reykjavötnum, þar sem
við ætluðum að veiða. Það varð nú
engin frægðar för, því að það skall
á okkur náttmyrkur, og ekkert lát
var á þokunni og við bröltum þarna
áfram í botnlausum flóum fjórar
klukkustundir samfleytt og vissum
hvorki í þennan heim né annan.
Að lokum tjölduðum við þar sem
við vorum staddir og vorum búnir
að gefa upp alla von um að kom-
ast að Reykjavötnum.
— Daginn eftir var komið á-
gætt veður og þá komumst við
á rétta leið og héldum síð-
an eins og leið liggur til Kal-
manstungu, og þangað komum við
klukkan átta um kvöldið. Við mun-
um áreiðanlega seint gleyma mót-
tökunum í Kalmanstungu. Húsráð-
endurnir þar vildu allt fyrir okkur
gera og veittu okkur af rausn, bæði
í mat og drykk. Við vorum svo
þarna í góðu yfirlæti um nóttina,
ég fékk meira að segja rúm til að
sofa í- Ég held að það eina, sem
þeir félagar mínir hafi getað fundið
að mér í ferðinni, hafi verið það
hvað ég var glúrinn við að verða
mér úti um rúm á þeim bæjum,
sem við gistum. Frá Kalmanstungu
lögðum við svo af stað klukkan
fimm síðdegis og héldum eftir
Kaldadal. Við ætluðum að fara,
sem leið liggur að Botni í Hvalfirði,
ríða Hvalfjörðinn og staupa okkur
við Staupastein, en veðrið var svo
slæmt, það var allt í senn, snjór,
hagl og rigning, svo að við breytt-
um áætluninni og héldum til Þing-
valla. Þegar við vorum að fara í
gegnum Kaldadal, komu góðir gest-
gjafar afvífandi og gáfu okkur tvo
koníakspela, til þess að taka úr
okkur hrollinn, og það hreif svo
sannarlega. Konan hans Ingólfs
Örnólfssonar kom akandi upp í
Kaldadal til þess að taka á móti
hetjunni sinni, sem var búin að
ríða um endilangt ísland. Þegar
Ingólfur sá, hver komin var, ætl-
aði hann að stíga af baki eins og
riddari og taka á móti sinni heitt-
elskuðu, en það fór ekki sem skyldi,
því að hann flæktist í ístaðinu og
valt niður á jörðina eins og hveiti-
poki. Annars verð ég að segja það,
að Ingólfur stóð sig með prýði í
allri ferðinni, hann var miklu óvan-
ari hestamaður en við hinir, og það
er ekki heiglum hent að fara í
svona ferð. Jæja, við héldum nú
áfram og komum að Kárastöðum,
við Þingvelli og þar var tekið á
móti okkur með kostum og kynj-
um. Guðbjörn bóndi er góðvinur
minn frá fornu fari og ég vissi fyr
irfram, að frá honum væri alls góðs
að vænta. Hann beið okkar með
kúfað borð og meira að segja nýja
og væna tuggu handa hrossunum,
og þarna á bænum átti ég hina
elskulegustu nótt í mjúku rúmi, en
strákarnir gistu í sumarbústað á
Þingvöllum. Klukkan eitt næsta dag
lögðum við svo upp frá Kárastöð-
um og þá var aðeins síðasti spöl-
urinn eftir.
— Ykkur hefur náttúrlega fund-
izt þið eiga allan heiminn, þegar
þið komuð hingað í menninguna.
— Já, já við vorum rígmontnir,
settumst á beztu gæðingana, og lit-
um stoltir og umburðarlyndir á alla
þá, sem komu á móti okkur. Okkur
var fagnað af vinum og kunningj-
um og alls konar fólki, sem þóttist
hafa heimt okkur úr helju. Við
komum hestunum fyrir á Skraut-
hólum á Kjalarnesi, en héldum sjálf-
ir til Reykjavíkur, og okkur leið
eins og geimförum, sem koma nið-
ur á jörðina aftur, eftir að hafa
snúizt í kring um hana í marga
daga. Það var dásamlegt að geta
hvílt sig og slappað af eftir þessa
erfiðu för, hún var í raun og veru
erfið en við munum aldrei gleyma
henni né sjá eftir henni. Og í lok-
in bið ég þig að skila kveðju til
allra þeirra, sem greiddu götu okk-
ar á einn eða annan hátt, sérstak-
lega þó þeirra bænda, sem við
gistum, þeir tóku allir á móti okkur
eins og við værum kóngar á eftir-
litsferð um ríki okkar. Svo ætla ég
einnig að biðja þig fyrir mínar
beztu kveðjur til starfsfólksins á
Hótel Vík þar sem ég hef gist á
ferðum mínum f um það bil tutt-
ugu ár. Þar hef ég notið sérstakrar
greiðvikni og aðhlynningar, sem ég
mun aldrei gleyma. Ég vildi óska
þess, að öll hótel á landinu væru
eins.
★
Raíveitur! Raívirkjameistarar!
Eigum birgSir fyrirliggjandi af PVC plast-
einangruðum jarSstreng. VerSiS sérlega
hagstætt.
1X10+10 mm2
1X16+16 -
2X 6+ 6 -
2X10+10 -
2X16+16 -
3X 6+ 6 -
3X10+10 -
3X16+16 -
3X25+16 -
3X35 + 16 -
3X50 + 25 -
3 X70 + 35 -
3X95 + 50 -
JOHAN RÖNNING H.F.
Skipholti 15. — Símar 10632 og 13530. — Reykjavík.
-CAN
Vér höfum ávallt fyrirliggjandi:
LIN CAN Grænar baunir,
LIN CAN Gulrætur,
LIN CAN Blandað grænmeti,
LIN CAN Bakaðar baunir,
LIN CAN Þurrkaðar grænar baunir,
LIN CAN Jarðarber.
LIN CAN vörur fást í næstu búð.
Heildsölubirgðir:
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.F.
SÍMI 24120.
-GAN
VIKAN 37. tbl.