Vikan - 30.09.1965, Blaðsíða 11

:
•-• • • %■ v
lillllii
JÍIIIII'ÖI
■ '
■

a\ 'V , •' :••••;
'
• :•• '•::;' '. ":• ;•
í V -•• '
^ ' V +' =

Blli

1111

iiii:
■

• • • •.>••.,

lililliill
■"
O Fyrstu vikurnar í glerhúsinu
var Sara ekki í öSrum fötum
en bleyju, svo hún gæti hreyft
sig hindrunarlaust. Svo var hún
klædd í venjuleg barnaföt og
var jafnónægð meS þaS. Hún
var brosandi allan daginn, ekki
sízt þegar mamma kom til aS
tala viS hana.
<i Graham pabbi er hreykinn af
tilraun sinni, Sara hefir sannar-
t lega ekki fariS ó mis viS for-
eldraóst, þótt hún hafi búiS í
glerhúsi.
1. Hún gat staðiö upprétt þegar
hún var aðeins tuttugu vikna.
Venjulega standa börn ekki upp
fyrr en þau eru fjörutiu vikna.
2. Sara gat. lika gengið nokkur
skref, ef móðir hennar leiddi
hana, þegar hún var tuttugu
vilcna.
3. Fimm mánaða og þriggja
vikna gat hún án hjálpar hreyft
sig i leikgrindinni og staðið upp
við stól. Börn gera það yfirleitt
ekki fyrr en þau eru níu til tíu
mánaða gömul.
Það er því hœgt að slá þvi
föstu að Sara, sem fæddist þrem
vikum fyrir timann, er fyrri til
en börn almennt. Vísindamaður-
inn sjálfur heldur því fram að
þessi þroski beri lika vott um
óvenjulega góða greind.
Nú spyrja aðrir hvort Sara sé
einfaldlega ekki óvenjulega
greind frá náttúrunnar hendi,
eða hvort þessi árangur sé „gler-
búrinu“ að þakka.
Einn vísindamaðurinn sagði
að Franklin hefði enga sönnun
fyrir því að Sara hefði ekki
verið jafn þroskuð, þótt hún
hefði aldrei komið í glerhúsið.
Annar segir þetta á svolitið
annan hátt: — Ef Franklin gæti
farið aftur í timann og látið Söru
litlu alast upp á venjulegan hátt,
getur alveg eins verið að hún
hefði náð sama þroska. Hér er
því ekki hægt að gera neinn Sam-
anburð.
En Graham Franklin heldur
fast við sínar skoðanir. Hann er
hárviss um að góð heilsa og ör
þroski dótturinnar, sé glerhús-
inu að þakka.
— Við vitum að það er hægt
að hafa áhrif á sálarlíf smábarna,
jafnvel frá fyrsta degi, segir
hann. — En ég leyni þvi auð-
vitað ekki, að þessi tilraun er
þáttur af rannsóknastarfi minu.
Þessvegna losuðum við okkur við
allt sem gat hindrað framfarir
Söru, andlegar og líkamlegar.
A. Barnið átti að hafa tæki-
færi til að hreyfa sig hindrunar-
laust af óþarfa fatnaði. Hitastig-
ið þurfti líka alltaf að vera jafnt,
svo við settum hitastilli í „búr-
ið“, þannig að það var alltaf 33
stiga hiti á Celsius, og það var
hitað upp neðan frá.
B. Barnið varð að vera öruggt
þarna inni, þar mátti ekki vera
neitt, sem t.d. orsakaði köfnun,
ef barnið lá á grúfu. Þessvegna
létum við útbúa loftræstingu í
„búrið“, hreint loft kom alltaf
inn i það, neðan frá lika.
C. Sara varð að geta séð allt
sem skeði i kringum hana, og við
að geta haft stöðugt auga með
henni. Þess vegna höfðum við
veggina úr gleri. „Búrinu“ var
komið fyrir í dagstofunni, í axl-
arhæð fullorðinna. Þá gat barn-
ið séS fólk í eðlilegri hæð, en
ekki eins og stór skrímsli, sem
hvolfa sér yfir vögguna. Þetta
hlaut að auka öryggiskennd
barnsins.
D. Barnið varð lika að geta
heyrt til okkar svo að það gæti
vanizt öllum daglegum hljóðum,
þessvegna settum við svolitinn
glugga á „búrið“.
E. ’Barnið varð líka að vera á
þeim stað, þar sem hægt var
að hafa stöðugt eftirlit með því.
F. Eitt aðalatriðið var að láta
barnið ekki anda að sér allt
of þurru stofuloftinu, þess vegna
létum við búa til áhald, sem
sá stöðugt fyrir nægilegu hreinu
lofti utan frá.
Að öllu þessu athuguðu og
með allskonar útreikningi var
svo „búrið“ smiðað.
En svo kom fyrir atvik sem
varð þess valdandi að við hætt-
um við að setja Söru í „búrið“
fyrst i stað. Konan mín fékk
botnlangakast og varð að fara
undir uppskurð. Þetta varð til
þess að Sara fæddist þrem vik-
um fyrir tímann. Við tókum
þetta sem aðvörun og glerhúsið
fannst okkur eiginlega andstyggi-
legt og óhugsandi að setja barn-
ið í það. Sara var því sett í
venjulegt barnarúm og klædd
venjulegum smábarnafötum.
En það var Sara sjálf sem kom
okkur til að gera tilraun með
,,búrið.“ Hún var óvær, svaf
illa og grét stöðugt. Þá var það
klukkan fjögur um nótt að við
sóttum gripinn og settum hana
í „búrið“. Hún var samt í þunn-
um náttfötum.
Árangurinn lét ekki bíða eftir
sér, eftir nokkrar mínútur var
hún steinsofnuð.
TORTRYGGNIR EMBÆTTIS-
BRÆÐUR
— Nokkrum dögum seinna
settum við barnarúmið upp á
loft, heldur Graham Franklin
áfram. — Sara var glöð og ör-
ugg í litla glerheiminum sínum,
og í næstu fjóra mánuði var það
aðalaðsetursstaður hennar. Hún
var tekin út í hvert skipti sem
hún fékk að borða, og þegar hún
var farin að ganga var „búrið“
notað sem svefnpláss. Leikföng
fékk hún alltaf við sitt hæfi og
þau voru hengd upp í búrinu.
En það er nú önnur saga.
Það sem mæður og læknar ef
til vill hefðu gaman af að heyra,
er að Sara varð aldrei veik þessa
Framhald á bls. 28.
VIKAN 39. tbl.