Vikan - 30.09.1965, Blaðsíða 49

bráhárunum voru græn augu Angelique eins og skógarlindir. Næstum
eins og óttasleginn þrýsti konungurinn vörum sínum að hennar. Hann
ætlaCi ekki aO hræða hana, en við snertinguna varö hann aðeins maður,
ólgandi a£ þrá, og við snertingu hans titruöu æskuferskar varir hennar,
íyrst þrjóskulullar og lokaöar, en opnuðust siðan i svari.
— Ahh! Hún er ekki reynslulaus, hugsaði hann. Hann hætti og leit
á hana með nýjum skilningi: — Ég elska varir yðar, sagði hann. —
t>ær eiga engan sinn líka. Þetta eru konuvarir og þó ungrar stúlku,
svalar en þó brenntmdi. Hann sleppti henni, og þegar hún gekk hægt
burtu, reyndi hann ekki aö halda aftur af henni. Þau stóðu kyrr með
fárra feta millibili. Aiit í einu rufu nokkrir hvellir þögnina, og greinar
trjánna bærðust af bergmálinu.
— Flugeldasýningin er byrjuð. Við megum ekki missa af henni.
ViC skulum snúa við, sagöi konungurinn með rödd, sem gaf til kynna,
að honum var þaö þvert um geð.
Þau gengu þegjandi heim að danssalnum. Þys fjöldans var rofinn
aí sprengingum. Þau gengu fyrir jasmínurimna og allt í einu voru þau
böðuð í ólgandi ijósi.
Konungurinn tók um hönd Angelique, ýtti henni blíölega frá sér og
leit á hana: — Ég hef enn ekki óskaö yður til hamingju meö búning
yðar. Hann er mjög fallegur. Aöeins yöar elgin fegurö skarar fram úr
hans.
— Þakka yður fyrir, yðar hágöfgi. Angelique hneigði sig djúpt. Kon-
ungurinn hneigði sig fyrir henni, skellti saman hælunum og kyssti á
hönd hennar.
— Jæja, erum viö þá vinir aítur?
— Kannske.
— Ég vona þaö.
Angelique gekk hratt burt, þlinduö af hinum björtu ljósum og sá,
hvernig höllin Ijómaði upp úr myrkrinu i íjarska eins og umkringd
eldhring.
Síöustu bjarmar veizlunnar blönduðust dagsbirtunni. LúÖvík XIV
gaf fyrirmæli um aö snúa aftur við til Saint-Germain. Þreyttir hirð-
menn fylgdu honum á hestum eOa í vögnum. Allir kepptust um að hrósa
veizlunni, sem haföi veriö einhver hin mesta frá upphafi vega.
14. KAFLI
Þetta var veizla, sem Angelique minntist lengi Hún hafði átt tvo
rómantíska fundi á götum garösins, séð IjósadýrÖ, sem enn blindaði
augu hennar, en gæti þó hafa veriö fljótandi á gullnu skýi, ef ekki
hefði veriö vegna eftirkasta af spenningi, sem gerði henni beiskt bragð
af annarskonar fögrum minningum. Þannig var hugarástand Angelique
morguninn eftir nóttina í Versölum.
Og í flöktandi huga hennar var enn eitt áhyggjuefnið sem kom
hvað eftir annað upp á yfirboröiö — kringlótt andlit Cantors litla,
sem Vivonne vildi fá fyrir meðreiöarsvein.
Fyrst er að ráöa fram úr því, sagði Angelique viö sjálfa sig og
reif sig upp úr dagdraumunum.
Hún reis upp af sófEinum, þar sem hún var aö hvíla sig eftir nóttina
áður. Hún gekk yfir forsal Hotel du Plessis og rödd Cantors barst til
hennar ofan af loftinu:
Gæfan hefur greifi þér,
gefiö stærri hlut en mór....
Hún hikaði eitt andartak fyrir íraman svarta eikarhurð. Til þessa
haföi hún ekki komizt svona langt. Þetta voru dyrnar að herbergjum
Philippe. Hún hörfaði aftur og hugsaðl sig um.
Rödd hins átta ára gamla drengs, sem söng um framhjáhald Hinriks
IV, kom henni til að hlæja. Hún herti upp hugann.
La Violette svaraöi, þegar hún knúði dyra. Philippe stóð fyrir framan
spegilinn og var að laga á sér bláan jákkann, áður en hann færi til
Saint-Germain, en þangað átti Angelique að fylgja honum síöar. Hún
hafði verið boöin í eina af veizlum drottningarinnar meö kvöldmat á
eftir. HirÖmennirnir höfðu litinn tíma til að sinna fjölskyldumálunum.
öll réttindi áskitin, Opera Muncti, Pcuris. Framh. í nœsta blaöi.
Jóhann Hannesson Framhald af bls. 26.
5. Erlendis er nú ( athugun aö
heröa kröfurnar Hitt er svo annað
mól, hvernig á að herða þær og að
hve miklu leyti. Ég er ekki fylgj-
andi því, að herða þær mikið, nema
í framsetningu talmáls og ritmáls.
Tungumálakunnátta st.údenta er all-
góð, en framsetningu á íslenzku
máli er ábótavant. Ég er ekki fylgj-
andi því, að sérmennta stúdenta að
miklu leyti, stúdentsnám á að
veita trausta almenna menntun.
Annað er það, að kröfurnar harðna
um meiri sérmenntun, enda þurf-
um við æ meira og meira sérmennt-
aðs fólks við. Kennarar þurfa að
sérmennta sig til kennslu treg-
gáfaðra, hjúkrunarkonur til að
stunda geðveika, allir læknar þurfa
einhverja sérmenntun o.s.frv. Enda
er áreiðanlegt, að þetta fyrirkomu-
lag á framtíðina fyrir sér.
Með mikilli sérmenntun getur
komið til greina, að offjölgun verði
( sumum greinum en skortur í öðr-
um. Það ér tilgangur starfsfræðsl-
unnar að benda fólki á margar leið-
ir með tilliti til þessa. Það, sem við
þurfum, eru áætlanir, byggðar á
hagskýrslum um þörf starfsmanna
nokkur ár fram í tímann. Við verð-
um alvarlega að vara okkur á einu,
og ekki taka erlendar þjóðir til
fyrirmyndar ( öllu. Á íslandi fæðast
árlega 27 börn á hverja þúsund
íbúa. í 'Svíþjóð aftur á móti ekki
nema 13—14 á þúsund. Þarna sést,
hver hættan er, ef vér stælum aðrar
þjóðir án umhugsunar. Við þurfum
því hlutfallslega helmingi stærri
skóla og fleiri velferðarstofnanir.
Við þurfum líka að byggja fleiri
íbúðir en þeir. Þetta sýnir, hve geysi
þýðingarmikil fæðingartalan er,
segja má, að framtíðaráætlanir
verði að fara eftir henni. Þess vegna
verðum við að vera sjálfstæðir og
apa ekki eftir öðrum.
Eidavélar 3ja og 4ra hólfa. Hellur
eða gormar, með eða án klukku
og hitahólfi.
____ZR.
Þvottapottar 50 og 100 lítra.
ZR- £3~£f-Jx-CL----- ÁBYRGÐ OG VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
KYNNIÐ YÐUR HINA HAGKVÆMU GREISSLUSKILMÁLA
JR.
Borðhellur 3ja og 4ra
hólfa.
L Æ-J.
Innbyggðir ofnar með Ijósi —
gleri í hurð — tímastilli —
grilli — með eða án grillteins.