Vikan - 07.10.1965, Page 21

Prússarnir voru lengi ó leiðinni frá Wavre, en
snemma um kvöldið voru þeir þó farnir a8
láta fyrir alvöru a8 sér kveða í orrustunni.
Þeir tóku þorpið Plancenoit og var þá ekki ann-
að sýnna en þeim tækist að komast að baki Ney marskálkur komst einnig til Parísar, en fáum mánuðum síðar létu Búrbónar, sem þá höfðu
meginhers Frakka. O tekið völd í landinu, taka þennan hjartaprúða dreng af lífi.
„Gamli lifvörðurinn deyr en gefst aldrei
upp". Og þeir dóu og bættust í val fimmtíu
þúsund Frakka, Breta, Prússa og Niðurlend-
inga, sem létu líf sitt í þessari síðustu stór-
orrustu Napóleonsstyrjaldanna. O
voru þá komnir að niðurlotum og Frakkarnir
stungu þá niður í hrönnum. Hestur Bluchers var
skotinn undir honum, og hinn vígdjarfi öldung-
ur var borinn rotaður af vígvellinum. Formaður
prússneska herráðsins, August von Gneisenau,
tók þá ákvörðun, sem réði miklu um úrslit
styrjaldarinnar. í stað þess að hörfa til stöðva
þeirra, sem Prússar höfðu komið sér upp aust-
urfrá við Namur og Liége, lét hann herinn halda
undan norður eftir til Wavre, skammt fyrir aust-
an Waterloo, þar sem skammt var til stöðva
Breta. Þangað var Blucher einnig borinn. Eftir
að hellt hafði verið ofan í hann gini og heitri
kálsúpu, rétti hann við og tók við stjórn liðs
stns.
Napóleon var nú tekinn að þreytast á öllum
hamaganginum og auk þess sannfærður um að
sigurinn væri þegar hans, enda elti hann óvin-
ina af lítilli ákefð er birti af morgni þann
seytjánda júní. Þegar Emmanuel Grouchy hers
höfðingi spurðist fyrir um skipanir, hreytti keis-
arinn út úr sér: „Ég gef skipanir þegar mér
sjálfum sýnist". Og þegar að því kom að Grou-
chy fengi skipanir, voru þær meira en lítið
vafasamar. Napóleon taldi að Prússar myndu
hörfa austureftir til Meuse og sendi Grouchy að
elta þá með þrjátíu og þrjú þúsund manna lið.
En þar eð Prússarnir höfðu hörfað í allt aðra
átt, komu menn Grouchys að engu haldi í
þeim bardögum, sem á eftir fóru.
Wellington hafði enn ekkert frétt af ósigri
Framhald á bls. 30.