Vikan - 07.10.1965, Síða 23

í síðustu tveim blöðum hefur
verið talað um viðeigandi fram-
komu stúlkunnar, sé henni boð-
ið út. í þessu blaði er síðasti
kaflinn ogfjallar hann aðallega
um það, hvernig á að játa eða
neita boði og ýmislegt fleira í
samskiptum stúlkna við unga
menn.
Mannasiðir og góð framkoma
er alls ekki neitt, sem aðeins
þótti góð og gild vara hjá eldri
kynslóðinni. Slíkt er alltaf í
fullu gildi, enda eru mannasið-
ir í eðli sínu tillitssemi við aðra.
HVERNIG Á AÐ JÁTA EÐA
NEITA?
Það getur verið erfitt að neita boði, ón þess
að særa. Hver maður er frjóls að því að bjóða
út hvaða stúlku sem er, hafi hann verið kynnt-
ur fyrir henni, gangi í sama skóla, vinni með
henni, eða hafi hitt hana ó dansstað. En allar
stúlkur eru líka frjálsar að því að játa eða
neita. Það er heldur ekki alveg vandalaust að
játa á réttan hátt.
Það er engin ástæða til að þiggia boð af
manni, sem stúlkuna langar ekki til að fara út
með. Hins vegar þarf það ekki að þýða neina
ást, þótt boð sé þegið.
Sumar stúlkur vilja láta það líta svo út, að
þær séu meira uppteknar en þær eru ( raun-
inni, og neita því stundum boði, sem þær hefðu
viljað þiggia af þeim sökurh. Stundum er líka
fas þeirra svo fráhrindandi, að piltarnir gugna
þess vegna, en sumar stúlkur eru hræddar við
að sýnast of ákafar og vilja láta piltinn hafa
töluvert fyrir því, að ná ( sig.
Stundum eru stúlkurnar í rauninni uppteknar
og verða að neita boði þess vegna. Þegar þann-
ig stendur á, ættu þær að bæta við, að þær
hefðu mjög gjarnan viljað koma, og hvort hann
geti ekki hringt eitthvert annað kvöld, annars
gæti hann haldið að hún hefði þetta sem af-
sökun.
Vilji þær í rauninni neita ættu þær að reyna
að gera það svo ákveðð, að pilturinn þurfi
ekki að verða fyrir sömu vonbrigðunum æ ofan
í æ með því að hringja og fá neitun. Þær geta
auðvitað sagt, að þær séu uppteknar, eða að
þær langi ekki út ( kvöld, eða að þær hafi
svo mikið að gera um þessar mundir, að ekki
vinnist mikill tími til að fara út — allir piltar
hljóta að skilja það, því stúlkan getur venju-
lega komið því við að fara, langi hana mikið
— svo má nefna annan pilt o.fl., en það er um
að gera, að vera nógu vingjarnleg og ákveðin.
Sé boðinu tekið, á að gera það glaðlega og
ekki með neinum eftirgangsmunum. Luntaleg
játun, þar sem gefið er í skyn, að þetta sé gert
eingöngu fyrir piltinn, er verri en ekki.
Svíkið aldrei pilt, sem þið hafið lofað að fara
út með. Ef þið sjáið eftir að hafa lofað þv(,
verður að afturkalla það með sæmilegum fyrir-
vara, t.d. með því að hringja til hans. Segið
að því miður getið þið ekki komið því við að
standa við þetta. Það er ekki nauðsynlegt að
gefa upp ástæðuna, heldur vera kurteis og
ákveðin. Það er ekki ráðlegt að skrökva ein-
hverju — það kemur manni venjulega í koll. Ef
ekki næst í piltinn, verður stúlkan að koma á
stefnumótið eins og ekkert hafi í skorizt og reyna
að láta kvöldið líða á sem þægilegastan hátt
og varast að láta finna á sér leiða eða ólund.
Eitt af því sem ekki er hægt að gera, er að
lofa að hitta einhvern og láta hann svo bíða
árangurslaust — það er sama hvernig á stend-
ur og hvernig stúlkunni er innanbrjósts.
Hafið svo loks f huga, að það er sama hvert
vinur ykkar hefur boðið ykkur, hvort það hefur
kostað hann mikið eða litið, eða hvort þið hafið
ranuverulega haft ánægju af kvöldinu eða ekki
— þakkið honum vel fyrir, því að boðið hefur
auðvitað frá hans hálfu verið ætlað ykkur báð-
um til ánægju. Þakklætð þarf ekki að vera sýnt
með kossi, en það kemur auðvitað líka til greina.
Það er ekki víst, að piltinn langi í rauninni svo
mikið til að kyssa í kveðjuskyni — það getur
verið undir svo mörgu komið. Hann er stundum
að velta því fyrir sér, hvort hann ætti að kyssa
ykkur, hvort það sé siður og þið ætlizt til þess.
Ef ykkur sjálfar langar ekki til að kyssa hann
og eruð jafnvel í vafa um hans tilfinningar,
skuluð þið taka snöggt af skarið og kveðja
hann í skyndi og þakka innilega fyrir kvöldið
— það getur verið að hann verði dauðfeginn —
og trúið mér, koss er miklu ánægjulegri ef hann
er til kominn af löngun og hrifningu en þegar
hann er einhvers konar vandræða lokaatriði
kvöldsins.
I
HOLLRÁÐ
PIPARSVEINARÁÐ.
Reyndar megið þið gefa ciginmönn-
unum þau líka, sérstaklega ef þeir
öursta skóna sina sjálfir. Púðurkvast-
ar cru mjög hcppilcgir til þess að bera
á skó með. Þeir eru það þykkir, að
fingurnir óhreinkast ekki og draga
hæfilega mikla skósvcrtu í sig, til þess
að áburðurinn verði jafn á skónum.
Karlmenn geta notað þá á fleiri vegu.
peir eru líka sérstaklega góðir tii að
ná fituglansinum af skallanum, en
þeir, sem hann liafa, vita að húðin þar
á til að fitna óþægilega mikið. En
púðurkvasti án púðurs og án — já,
án skósvertu, leysir þann vanda.
Svolítið borax í skolvatnið, þegar
bleyjurnar eru þvegnar, getur komið
í veg fyrir útbrot á barninu.
BÖRN OG RAFMAGNSINNSTUNGUR.
Þar sem iítil börn cru f heimili, eru
mæðurnar stöðugt á verði, að þau
reki ekki fingurna f innstungur fyrir
rafmagn, sem oft eru alvcg niður við
gólf. Límið glært lfmband yfir þær,
þcgar ekki er verið að nota þær. Það
tekur enga stund að fletta þvf frá,
þegar á þarf að halda.
GLUGGABLÓMIN.
Blómin þarf að þvo og úða oft á
veturna, þegar loftið er þurrt og hcitt
frá miðstöðinni eða rafmagnsofnum.
Leggið fyrst plastpoka yfir pottinn,
og bindið vel fyrir, svo að moldin
verði ekki blaut. Setjið svo pottinn f
vaskinn cða baðkerið og skolið mcð
úöaranum. Ef blöðin eru þykk, má
þvo þau með sápuvatni og skola þá
vel á eftir. Loks má bera svolitla
mjólk á blöðin.
RAKBLÖÐIN.
Hægt er að spara rakvélarblöðin með
því að geyma þau eftir notkun f stein-
olíu f lokaðri krukku. Sagt er að hægt
sé að raka sig 15 sinnum með slfku
blaði.
BLÓMASKREYTING.
Ef skipta þarf um vatn á mjög
margbreytilegri og vandmeðfarinni
blómaskreytingu í skál eða vasa og
erfitt er að hella vatninu af, án þess
að skemma hana, má nota gúmmf-
sogpípu til þess að sjúga upp vatnið,
og síðan má hella nýju vatni á.
JÖFN KAKA.
Ef kakan vill lyfta sér mest f miðju,
er gott að láta deigið f formin utan
með fyrst og skilja eftir litla laut f
mlðju. Þá verður hún siétt og jöfn
að ofan og fallegri undlr skreyting-
una.
VIKAN 40. tbl. 23