Vikan - 07.10.1965, Qupperneq 46
UNDRAPÚÐINN
sem festir tanngóminn,
dregur úr
eymslum,
límist við
góminn,
þarf ekki að
skipta daglega.
SNUG er sérstaklega mjúkur plast-
lc-púði, sem sýgur góminn fastan,
þannig að þér getið talað, þorðað
og hlegið án taugaóstyrks. SNUG
er ætlað bæði efri- og neðrigóm.
Þér getið auðveldlega sjálf sett púð-
ann á, hann situr fastur og hreins-
ast um leið og tennumar. — SNUG
er skaðlaus tannholdi og gómnum.
Endist lengi og þarf ekki að skipta
daglega.
SnUG sr
J. Ó. MÖLLER & CO.,
Kirkjuhvoli, Simi 1G845.
sér. Móðir mín talað blíðlega við
litla drenginn. Hún sagði eitt-
hvað á þessa leið:
— Sjáðu til, barnið mitt, ég
er orðin syni mínum byrði. Hann
er neyddur til að berja mig. Ég
get ekki hjálpað honum, þótt ég
lifði áfram. Ég sé það . .. Svo við
skulum koma, anginn minn litli.
Við skulum fara til betra stað-
ar.
Varir drengsins voru sollnar
og blárauðar, en hann talaði
skýrt og greinilega. — Hvar er
silfurfiðrildið? spurði hann.
-—• Komdu með mér, sagði móð-
ir mín. — Við skulum fara nið-
ur að fljótinu. Þar eru mörg fiðr-
ildi. Þau safnast þar saman til
að fá sér að drekka, og þau eru
lifandi, regluleg fiðrildi.
Konan mín horfði á móður
mína leiða barnið burt með sér.
Hún veitti þeim eftirför í rökkr-
inu alla leið niður á fljótsbakk-
ann. Móðir mín tók litla dreng-
inn í fang sér, og hann hallaði
sér upp að brjósti hennar og
hvíldi höfuðið við öxl hennar.
Hún óð með hann út í lognkyrrt
vatnið. Það var blæjalogn þetta
kvöld, engin minnsta gára á fljót-
inu. Konan mín hafði gætur á
þeim, þar sem hún stóð bak við
pílviðartré. Móðir mín óð út í
vatnið, þar til það luktist yfir
höfðum beggja, hennar og barns-
ins, og hún hörfaði ekki til baka.
Þetta var endirinn.
— Og konan þín? spurði ég.
— Hún gerði ekkert?
Röddin svaraði: — Konan mín
er góðhjörtuð. Hún gerði ekki
neitt.
Þessu sinni varð löng þögn.
Hver gat sagt nokkuð?
Samt hlaut þögnin einnig að
taka enda, annars yrði hún ó-
bærileg.
-— Hvað um brúna? spurði ég.
Aftur heyrðist röddin, og mér
til undrunar var hún gerbreytt,
þótt hún kæmi frá sama brjósti.
Allt í einu var hún róleg og kyrr.
— Brúin er fullgerð. Hún er
sterk og mjög breið líkt ogbrýrn-
ar ykkar í Ameríku. Það eru
fjórar brautir eftir henni, tvær
í suður, tvær til norðurs, svo að
flutningstæki og fólk geta farið
yfir hana í tvær áttir samtímis.
— Sumar brýr hjá okkur hafa
sex brautir, sagði ég.
Röddin svaraði um hæl: — Ég
hef heyrt að það ætti Hka að
bæta tveimur við á brúnni okk-
ar.
— Það er merkilegt, sagði ég,
— einkum þegar um svo breitt
fljót er að ræða. Hjá okkur er
ekkert fljót svo straumhart og
breitt. Þið hljótið að vera mjög
stoltir af þessari brú?
Röddin svaraði djarflega:
— Ó-jó. Við erum stoltir —
það er að segja yfir brúnni.
En ...
Röddin þagnaði. Aftur smeygði
þögnin sér milli okkar, í þetta
sinn órjúfanleg. Því að nú var
hann farinn — til að fela sig
1 einhverri leyndri kytru fyrir
flóttamenn þarna í borginni ell-
egar snúa aftur til þess staðar
sem hann var flúinn frá.
Hver veit?
Arnheiður Sigurðardóttir þýddi.
Eruð þið glöð
og hress?
Framhald af bls. 40.
ir verið reynt á skurðstofum,
með góðum árangri.
Svart er litur dauðans. Hann
er litur sorgar og óhamingju. En
það er líka athyglisvert að í af-
skekktum héruðum Indlands er
svarti liturinn hafður í háveg-
um. Þar eru guðamyndirnar
svartar, en djöfullinn hvítur.
Hvítt er tákn sakleysis og
hreinleika. Sorgarfatnaður Kín-
verja hefir frá alda öðli verið
hvítur.
Grátt er litur dapurleikans og
hversdagsleikans, hann er líka
litur óttans.
Bruðlaðu með liti, — en réttu
litina!
Lærið af reynslunni! Litir geta,
— það er sýnilegt, gert mann
glaðari, betri og duglegri, bæði
í gráum hversdagsleikanum á
vinnustað og á rólegu stundunum
eftir annir dagsins. Litir geta
líka brugðið birtu yfir ástríðu-
fullt stefnumót kvöldsins ...
Peysa
Framhald af bls. 22.
BaTcstyTcki: Fitjið upp 74—-78—
82 1. á prj. nr. 3% og prj. stuðla-
prjón, 1 1. sl. og 1 1. br. 4 sm. Takið
þá prj. nr. 4% og prj. sléttprjón.
Aukið út í 1 1. báðum megin, með
11 sm. millibili, 2 sinum. Þegar
stk. mælir um 40 sm., er fellt af
fyrir skáermum, (Raglan) þannig
3 1. sl„ 2 1. prj. saman, prj. þar til
5 1. eru eftir á prjóninum, 1 1.
tekin óprj., 1 1. sl. og óprj. 1. siðan
steypt yfir þá prjónuðu, 3 1. sl.
Endurtakið síðan þessar úrtökur
í 4,-—3.— 2. hv. umf., 4 sinnum,
og síðan á öðrum hvorum prj.,
21—24----27 sinnum. Þegar stykk-
ið mælir um 65—66—67 sm„ eru
lykkjurnar, sem eftir eru, felldar
af í einu lagi.
Framstykki: Fitjið upp og prj.
stuðlaprjón eins og á bakstykkinu.
Takið þá prj. nr. 4% og prj. munst-
ur. Aukið út 1 1. báðum megin,
með 11 sm. millibili, 2 sinnum.
Þegar stykkið mælir um 40 sm„
er fellt af fyrir skáermum eins og
í bakstykkinu. Þegar stk. mælir
55—56—57 sm„ eru felldar af 8
miólykkjurnar fyrir hálslíningu og
önnur hliðin prj. fyrst. Fellið af
hálsmálsmegin 4x2 1. og 2x1 1.
Ermar: Fitjið upp 38—38—42 1.
á prj. nr. 3%, og prj. stuðlaprjón,
5 sm. Takið þá prj. nr. 4% og prj.
sléttprj. Aukið út 1 1. á undirerm-
inni með 3ja—2,5—2,5 sm. milli-
bili, 11—13—13 sinnum. Þegar
ermin mælir 42 sm„ er fellt af
fyrir skáerminni 1 1. hvorum meg-
in fyrir innan 3 jaðarivkkjurnar
á 4. hv. prjóni, 8—7—6 smnujn Cig
siðan á Öðrum hv. prjóni, 15—18
—21 sinnum. Þeg^r ermjn mælist
69—70—71 sm., eru lykkjurnar,
sem eftir eru, felldar af i einu lagi.
Prjónið aðra ermi eins.
Leggið stykkin á þykkt stykki,
mælið form þeirra út með títu-
prjónum, leggið rakan klút yfir
og látið þorna.
Saumið hliðar- og ermasauma
saman með þynntum garnþræðin-
um og aftursting. Saumið ermarn-
ar í handvegina á sama hátt, en
skiljið eftir ósaumað efst vinstra
megin.
Takið nú upp í hálsmálið á prj.
nr. 3% um 79 1. með jöfnu milli-
LILJU BINDI
ERU BETRI
bili. Prj. stuðlaprjón, um 2% sm.
Fellið af fremur laust og prj. um
leið sl. 1. sl. og br. 1. br. Saumið
saman það, sem ósaumað var af
ermasaumnum og stuðlaprjónið.
Á draugaslóðum
Framhald af bls. 25.
sterka, en þar er hann sagður
hafa haft aðsetur. En víkjum nú
að ferðalaginu.
Eftir að hafa ekið norður
Biskupstungnaafrétt og notið
fegurðar vesturfjallanna um
hríð, komum við á Bláfellsháls.
Þaðan er víðsýnt með afbrigð-
um. Við stöldruðum á hálsinum
dágóða stund og hlýddum á far-
arstjóra okkar, Hauk Bjarnason,
kynna okkur fjöll og annað
landslag. Af Bláfellshálsi sér
norður yfir Hvítá og til Hvítár-
vatns. Blasir þá Langjökull við
í norðvestri, en út frá honum
í vestur sjást: Leggjabrjótur,
Baidheiði og Skútar. Lengra í
VIKAN 40. tbl.