Vikan - 28.10.1965, Blaðsíða 7

um. Hann var eins og banka-
stjóra sæmir með seðlafesti um
háls og herðar“.
Ég er ekki í nokkrum vafa um
það, að það má örva löngun unga
fólksins að lesa Ijóð og þá eiga
þau að vera rímuð og skiljanleg
hverjum sem er. En það þarf ein-
hvem til að ríða á vaðiS og
reyna að „uppgötva“ ný skáld
eða kannske við segjum hagyrð-
inga, því ég tel betra að eiga
hagyrðinga sem fólkið í landinu
les eftir og skilur heldur en skáld
sem fáir „menntamenn“ lesa eft-
ir og þar af leiðandi fáir sem hafa
gaman af þeirra list. Jú, þeir
geta haldið áfram á sinni braut
þeir um það en ég er hræddur
um að þeir legðu fljótt árar í
bát, ef hagyrðingarnir yrðu vin-
sælli hjá alþjóð. Hér verður að
grípa í taumana, ef ekki á að
drepa niður bókmenntasmekk
þjóðarinnar. Það verður að hefja
aftur upp til vegs og virðingar
gamla Ijóðformið og láta eins og
vind um eyrun þjóta, þó það
hljóti ekki lof ungu atómskáld-
anna.
Ég ætla svo að lokum að láta
fljóta með eina vísu eftir vin
minn, sem ég held að sé góður
hagyrðingur.
Við vorum eitt sinn ung og ör
ástfangin og heit af þrá
og það var sólskin yfir sveit
silfurár og fjöllin blá.
Við glöddumst af að ganga ein
um grettið hraun og mosató.
Heitur koss og ástarorð
varð endirinn á hverri för.
J. á B.
PERSÓNUNÍÐ.
Vikan, Reykjavík!
Á annars fallegu blaði, sem þið
gáfuð út hinn 16. sept. s.l. var
ljótur blettur, þar sem var bréf í
Póstinum frá einhverjum Estetí-
kusi. f bréfi þessu var ráðizt með
persónuníði á saklausa stúlku,
sem í heiðarlegri samkeppni
hafði unnið titilinn fegurðar-
drottning íslands. Allt venjulegt
fólk hefur andúð á svona skrif-
um og blað, sem flytur þau, hlýt-
ur að súpa seyðið af. Gætið ykkar
á svona löguðu.
B.J.S.
Þetta er eins og með þær myndir,
sem bannaffar eru börnum yngri
en 16 ára — prakkararnir geta
alltaf smyglaff sér inn. Hins er
þó aff gæta, aff Pósturinn á aff
vera sem víffastur skoffanavett-
vangur, innan siffsamlegs ramma
þó, og þaff játum viff, aff þetta
bréf rak homin út úr ramman-
um.
SVAR TIL M.
Póstur sæll!
Ég varð alveg undrandi, þeg-
ar ég las pistilinn „í fullri al-
vöru“ í 38. tölublaði Vikunnar
og vil biðja þig að koma eftir-
farandi skilaboðum til S.H. þess,
er hann reit:
Þeir skiptu víst frekar hundr-
uðum en tugum, fínu hvítumenn-
irnir, sem gerðu talsvert meira
en bíta varnarlaust fólk fyrir
fáum árum í hinu kristna há-
menningarþjóðfélagi Þýzkalands.
Minnztu þess í þínum hvíta
hroka. Hvað mættu litaðir þjóð-
flokkar álykta af slíku með þeim
forpokaða hugsunarhætti, að inn-
ræti skuli af litarhætti dæmt?
Það væri réttara að tala um
„niggerrespeckt“, an „niggerlove“
hjá fslendingum (með nokkrum
ljótum undantekningum þó) og
sú respect nær ekki aðeins til
svartra heldur allra mannlegra
vera, hvaða regnbogans lit, sem
þeir kunna að bera utan á sér.
Þakka þér fyrir Póstur minn.
M.
Og ætli þeir hafi ekki heldur
skift þúsundum en hundruðum,
Þjóffverjar og affrir, sem gerðu
fleira en aff bíta í heimsstyrjöld-
inni síðari, kæri M (ósköp segir
sá stafur annars lítiff). En þá var
heimsstyrjöld, blóffug og harð-
vítug, upp á líf og dauffa, meff
allri þeirri múgsef jun, sem henni
fylgir. 1 því dæmi, sem tekiff var
í 38. tbl. voru engar slíkar af-
sakanir fyrir hendi, heldur var
þar rætt um eitt, ákveffið sýnis-
horn, menntaff í annan ættliff,
og viffbrögff þess gagnvart alvar-
legri og æsingalausri innheimtu
lítillar skuldar.
Mig gildir einu, kæri M, hvort
þú vilt kalla útlendingaundir-
lægjuháttinn „niggerlove" effa
„niggerrespect". Þaff breytir
engu um staffreyndir, og frum-
stæffar verur eru öffrum fljótari
aff finna hvað aff þeim snýr og
sníkjudýr ráffast alltaf á garff-
inn, þar sem hann er veikastur
fyrir. Þess skaltu minnast í þín-
um regnbogalita hroka, kæri M
— hver sem þú ert!
S.H.
ENSKIR
OG
HOLLENZKIR
DAGKJÓLAR.
KVÖLDKJÖLAR
OG
SAMKVÆMIS-
KJÓLAR
bílaperur jafnan fyrirliggjandi
Smásala - Heildsala
JÓH. ÓLAFSSON & CO,
Brautarholti 2 — Reykjavík — Sími 1198í
VIKAN 43. tbl. rj