Vikan - 28.10.1965, Blaðsíða 19

Ð BÆRILEGT
vöðva í líkama sínum til að undirstrika sönginn, lýsa honum og auka áhrif
hans. Um þetta segir Eartha Kitt sjálf, þegar hún var í fyrsta sinn á leik-
sviðinu ein síns liðs:
„Ég titraði og skal af spennu. Vegna hvers var ég eiginlega þarna? spurði
ég sjálfa mig. Svo mundi ég það: Ég átti að syngja. Ég opnaði munninn, og
heyrði rödd — sem tilheyröi sjálfri mér. Þegar söngnum lauk heyrðist lófa-
klapp. Ég sveigði kroppinn, og klappið varð kröftugra. Því meira, sem ég
hreyfði mig, því meira varð lófatakiÖ . . . Þetta var semsagt aðalatriðið:
Ég hafði vonazt til að mér yrði tekið vel á leiksviðinu vegna söngsins, en
nú voru það lærin og hreyfingarnar, sem ollu mestri hrifningu".
Skyndilega ákvað ég að nota þetta einstaka tækifæri, fara að tjalda-
baki, þegar hún hætti að syngja, og reyna að fá leyfi hennar til að taka
myndir á næstu sýningu. Kannske stutt viðtal um leið.
Lófatakið hjaðnaði loks, Eartha Kitt hvarf af sviðinu, Ijósin kviknuðu !
salnum og fólkið fór að tínast út. Ég sá dyr við hlið leiksviðsins, og yfir
þeim spjald, þar sem á stóð að þar væri inngangur leyfður aðeins fyrir
listafólk. Eg hikaði augnablik, sennilega vegna þess að ég vissi mig ekki í
þeirra hópi, en réðist svo að dyrunum, opnaði þær og gekk niður nokkrar
tröppur í bjart og stórt herbergi, eða forsal. Allt í kring voru dyr að búnings-
herbergjum listafólksins, en þarna á miðju gólfi var stórt borð, hlaðið drykkj-
arföngum og öðrum kræsingum, og umhverfis það sátu 10 — 15 manns,
flest háværir og kátir Danir, með bjórglös í höndum, hlæjandi og masandi,
eins og þeirra er siður. Þegar ég gekk niður tröppurnar stóð einn þeirra á
fætur og spurði mig erindis, en ég sagðist vilja hafa tal af Earthu Kitt.
Hann benti mér á dyr innanlega í salnum, og þar knúði ég dyra. Eftir andar-
tak kom negrastúlka til dyra og spurði um erindið. Ég sagði til nafns míns,
stöðu og erindis, en hún heyrði ekki í fyrstu vegna hávaðans þar inni í her-
berginu, og þegar ég leit þar inn, sá ég fjölda karla og kvenna þar inni,
masandi og hlæjandi. Ég endurtók því upplýsingarnar, en sú dökka hristi
Framhald á næstu síðu.
VIKAN 43. tbl. jg