Vikan - 28.10.1965, Blaðsíða 27

IARLOW
IROGðRlÖG
OG FOTLEGGIR
Hollywood sýnir fegurðina í glysi og hégóma, lokkar og laðar með lof-
orðum og skrumi. En svo kemstu að því að þetta er aðeins mólning og
mak og loforðin ekkert nema orðin tóm. Hollywood hefir elzt og tekið
stakkaskiptum, en ennþá er hún sama hjartalausa skækian og ennþá
er hún lokkandi. En áður fyrr var hún mun hættulegri. Þá var þetta
allt svo nýtt, aðdráttaraflið meira og háskalegra. Hún seiddi til sín
unga Ameríkana frá Texas og Nýja-Englandi, Oregon og örtröðinni í New
York. Aðallega voru þetta stúlkur sem dreymdi um auð og frama.
Flestar voru þessar stúlkur þjónustustúlkur, afgreiðslustúlkur, saumastúlk-
ur, allar fallegar, en nær undantekningarlaust algerlega sneiddar allri lista-
gáfu.
Daglega mátti sjá þessu fallegu andlit, á sömu stöðunum. Snemma á
morgnana fóru þær að hópast að skrifstofum kvikmyndaframleiðendanna,
sem hristu höfuðið og furðuðu sig á því hve einfaldar þær voru.
En einstaka sinnum fengu þessar stúlkur smáhlutverk. Og svo var það
sumarmorgun að sex voru kallaðar fyrir leiðbeinandann, hjá einu stærsta
kvikmyndaverinu. Hann horfði á stúlkurnar og skipaði þeim svo að snúa
sér hægt í hring. Þær sneru sér í hring með tilgerðarlegum hreifingum.
Leiðbeinandinn andvarpaði. Ennþá verri en áður, hugsaði hann. Nema
einl
Hann benti á hana: — Þessi Ijóshærða þarna. Þú þarna! Hinar yfirgáfu
salinn og það sem þær höfðu vonað að væri byrjun á stjörnuferli. Þær
héldu áfram hringferð sinni á ráðningastofurnar, þar sem yfirleitt ekki
T var neitt að hafa, annað en vonbrigði.
Leiðbeinandinn benti á búningsherbergin, og sagði við Ijóshærðu stúlk-
una: — Þeir bíða eftir þér þarna inni.
\ Hún hljóp. Leiðbeinandinn brosti til mannanna frá ráðningaskrifstofunni.
— Hún er áköf, sagði hann.
Þeir kinkuðu kolli. — Hún hefir fallegt hár.
— Vel vaxin, sagði leiðbeinandinn. — Hvað heitir hún?
Maðurinn frá ráðningastofunni leit á kort, sem hann var með í hend-
inni. — Jean Harlow.
Efst til vinstri er atriði úr kvikmynd-
inni: Skopatriðið í baðkerinu.
Efst til hægri: Auðlýsingaferðin um
Bandaríkin gerði hana fræga á
nokkrum vikum.
Fyrir neðan: Arthur Landau kynnir
nýju stjörnuna fyrir kvikmynda-
framleiðendum.
Skrípaleikir millistríðsáranna.
1928 snerist ameriska kvikmyndaframleiðslan aðallega um villta skrípaleiki.
Kímnin var frumstæð og hávær. í Hollywood var það hámark fyndninnar ef
einhver datt ofan í ker með vatni eða að fötin voru rifin utan af fallegri stúlku.
Fyrsta hlutverk Jean Harlow var einmitt ( þeim dúr. Hún stóð fyrir framan
búðarglugga, klædd mjög skraut-
legum kjól. Hetjan kom hlaupandi
fyrir húshorn, eltur af lögreglu-
þjóni. Hann hélt á stiga, en um
leið og hann hljóp fram hjá festist
stiginn í kjól Jean, með þeim af-
leiðingum að kjóllinn rifnaði af
henni. Hún stóð þar á götunni,
dauðskelkuð í nærfötunum einum.
Þar með var kroppur hennar kom-
inn í sviðsljós heimsins. Svo er það
önnur svipmynd úr kvikmynd: Jean
liggur í baðkeri, hulin sápufroðu.
Fyrir utan gluggann var glugga-
pússari að hrensa rúðuna í baðher-
berginu. Hann sá hana í kerinu og
langaði til að sjá meira, svo hann
fór og náði sér í veiðistöng, opn-
aði rifu á gluggann og náði snúr-
unni með tappanum á krókinn og
kippti í. Við það rann allt vatn úr
kerinu og Jean reis upp, en glugga-
maðurinn hló. Þá varð hún svo
reið að hún greip blautan svamp
og kastaði í hann, og hann hvarf.
Þegar þetta atriði var búið, stóð
Jean feimnisleg í baðkerinu og
hafði ekkert til að hylja líkama
sinn með annað en dálítið af sápu-
froðu. Starfsmennirnir teygðu úr
álkunum og horfðu áfjáðir á hana.
Sápufroða hylur ekki mikið af vel-
skapaðri stúlku.
Leikstjórnn deplaði augunum
framan f myndatökumennina og
sagði: — Við skulum taka þetta allt
aftur, svona til öryggis. — Nær-
myndir!
Framhald á næstu síðu.
VIKAN 43. tbl. 27