Vikan - 11.11.1965, Blaðsíða 34

Skemmtanir skammdegisins
eru frainundan
RICHARD HUDNUT ELSKAR ALLAR KONUR
Richard Hudnut Fashion Style
hæfi: bezt síSu hári. Einu sinnl
heima hárliðun, og hárið helzt
liðað um langan tíma.
Richard Hudnut Egg Shampoo
hæfir öllu hári og töfrar fram
eðlilega fegurð þess. Fyrir feg-
ursta og bezta útlit yðar —
byrjið ávallt með Richard Hud-
nut Egg Shampoo.
Þegar hátíð fer í hönd. eða
tíminn naumpr, notar stúlkan
með stutta hárið auðvitað Ric-
hard Hudnut Rollquick heima-
hárliðun — og hárið fer betur
en nokkru sinni fyrr.
Aðlaðandi og ánægð með RICHARD HUDNUT
( þessarri borg. Síðan hefur allt
stefnt í betri átt. Og nú er Dubro-
vnik orðin mikil ferðamannaborg,
þó að íbúatala borgarinnar sé stöð-
ugt fremur lág (tæp 30 þús.). Ný
hótel rísa af grunni meðfram strönd-
inni. Og við þau hlýtur að skap-
ast mikil atvinna, bæði við bygg-
ingar og þjónustu. Sagt var okkur
að 12 þús. gestarúm væru ( þess-
um hótelum. (í ferðamannabæklingi
eru þau talin miklu fleiri). Dubro-
vnik hefur verið talin all mikil
iðnaðarborg: tréskurður, útsaumur,
og teppavefnaður er hér stundaður
með ágætum árangri, og eitthvað
mun vera um fleiri iðngreinar hér.
Iðnaðarvörur borgarbúa eru hér
víða til sölu og þykir ferðamönn-
um mikill fengur í hinum ódýru og
skemmtilegu hlutum, sem hér eru
á boðstólum.
En það sem einkum dregur ferða-
menn hingað er þó sérkennileg feg-
urð staðarins, og baðströndin girni-
lega, með sandfjörum, víkum og
vogum. Að lokum vil ég segjaþetta:
Töfrar Dubrovnikborgar hljóta að
hafa áhrif á fólkið, sem hér á
heima. Seiður strandarinnar býr í
augum þess og fasi. Og þess vil
ég óska, að fólkið fái að njóta sinn-
ar eigin borgar, að útlendinga-
straumurinn víki því ekki til hliðar,
eða sogi það til sín og glati sér-
enkennum þess.
3. ágúst.
Skammt frá dúfnatorpinu er
grænmetistorgið fræga. Þar eru
seldir alls konar ávextir og græn-
meti, alifuglar og sitthvað fleira.
Hávaði er þarna mikill á suður-
landa v(su, og ekki hefði ég vilj-
að dvelja þqr langdvölum, þótt
mér þyki forvitnilegt að koma þar
og horfa á viðbrögð fólksins.
Eigi langt frá grænmetistorginu
er annar verzlunarstaður, sem gam-
an er að heimsækja. Þar er mikill
vörumarkaður á stóru svæði milli
skuggasælla bygginga. Hefur þar
hver sölumaður eða sölukona sitt
sérstaka borð og sínar sérstöku vör-
ur af ýmsum tegundum.
Vörurnar eru f jölbreyttar, en ekki
að því skapi merkilegar, sumar
hverjar. Þarna er þó töluvert af
góðum gripum, sérkennileg gömul
hljóðfæri, tréskurður, alls konar
vefnaður, útsaumur og margt fleira,
sem gaman er að skoða. Fremur
þykir mér fólkið ýtið að koma
vörum rínum í verð. Jafnvel kemur
fyrir að sölufólk grípur til gesta
og leiðir þá að borðum sínum með
pati miklu og gyllandi lýsingu á
vörunum. Þetta er þó ekki sak-
næmt, og enginn mun verða fyrir
áberandi vandræðum af þeim sök-
um. Eg kemst fljótt í kynni við
sumt af þessu torgsölufólki og mun
ég segja frá því síðar. En fyrst
ætla ég að segja söguna af bjarg-
vætti mínum, skósmið einum ágæt-
um, sem reyndist mér betur en nokk-
ur annar Dubrovnikbúi.
Saga þessi hefst með því, að ég
geng sem leið liggur frá sölutorg-
inu áleiðis til dúfnatorgsins mikla.
Fann ég þá allt í einu til óþolandi
hitaverkja í fótum, líkt og skórnir
mínir væru á góðum vegi með að
éta sig inn í hold mitt og kvelja
mig til óbóta. Þessi tilfinning á-
gerðist stöðugt, þangað til ég sá
þann kost vænstan að fara úr skón-
um og ganga berum fótum á heit-
um steinfleti „Stradunglavna ulica".
Við þetta létti mér mjög, en fólk-
ið starði á mig hvar sem ég fór,
því að Dubrovnikbúar ganga allir
á einhverjum skónefnum á götum
úti, og aðkomugestum mun hafa
fundizt þetta villimennska.
Brátt hugkvæmdist mér að leita
inn í þrönga mjógötu. Þar var ég
svo stálheppinn að rekast á skó-
smið einn, kempulegan náunga,
sem hamaðist kófsveittur á verk-
stæði s!nu. Garpur þessi tók mér
forkunnar vel, bar mig svo að segja
á stól úti í horni, tók af mér skóna
setti púða undir fætur mér og tók
síðan til að berja skóna og troða
þá út á allar lundir.
Falleg sólbrún unglingsstúlka
settist á stól við hlið mína. Gerði
ég tilraun til að mæla við hana á
enska tungu, og undraðist mjög, er
ég varð þess vísari, að hún kunni
töluvert í ensku, og vissi auk þess
þó nokkuð um ísland og (slendinga.
Skósmiðurinn negldi skóhæl stúlk-
unnar meðan skórnir mínir tútnuðu
út [ þvingunum. Og eftir nokkra
stund gátum við unga stúlkan yfir-
gefið mjógötuna og stikað út (
sólskinið, bæði f nýviðgerðum
skóm. En margt fer öðruvísi er ætl-
að er. Nokkru seinna varð ég aft-
ur að leita á náðir skósmiðsins í
mikilli neyð. Ég fann ekki betur en
að skórnir mínir væru stöðugt að
þrengjast, og það svo mjög, að ég
gat bókstaflega [ hvorugan fótinn
stígið. Skósmiðurinn hafði notað
daginn vel og var nú orðinn þétt-
kenndur. Tók hann mér enn betur
en áður, faðmaði mig að sér, setti
mig á stólinn góða og sleppti engri
þjónustu, sem hann hafði áður sýnt
mér. Auk þess grep hann nú vodka
flösku eina mikla, hellti í glas og
bað mig að drekka. Tók hann síð-
an til við skóna, belgdi þá allt út
og hamraði svo að þeir mega heita
eyðilagðir. Að því búnu hóf hann
upp söng mikinn og falskan. Ég
tók undir og hætti hann þá brátt,
VIKAN 45. tbl.