Vikan - 18.11.1965, Blaðsíða 16

Málverk eftir Salvador
Dali af heilagri
Jóhönnu.
Myndskreyting úr Don
Quichote.
F
'■ ' '
,
;

iSÉíI

llP V
"

m
Salvador Dali og Gala konan hans. — Hún er hús-
bóndinn á heimilinu og getur öskrað eins og ljónið hjá
Metro-Goldwyn-Mayer, segir Dali.
VIÐ Lotte vorum að skoða Kand-
insky-sýninguna, á safninu fyr-
ir nútíma list í Stokkhólmi í
maí í vor. Það var þröngt í and-
dyrinu, svo við fórum inn í út-
stillingarsalinn hjá Grunewald.
Lotte var mest hrifin af nýj-
ustu myndinni sem Pontus Hultén hafði
keypt, geysistóru málverki eftir Salvador
Dali, það var upp á nokkra fermetra.
Myndin hét „Wilhelm Tell“ og sýndi
dreng, sem lá á hnjánum, nakinn að neð-
an. Annað lærið var hálfum meter lengra
en hitt og studdist upp við hækju. Húfu-
derið var líka einn eða tvo metra til ann-
arrar hliðar, og var líka haldið uppi af
hækjum.
Hækjur eru það tákn, sem Dali hefir
lengst og mest notað. Iíann virðist hafa
verið yfir sig hrifinn af hækjum frá barn-
æsku. Ég man ekki glöggt hvaða skýr-
ingu hann hefir gefið á þessu, en eitthvað
var það í þá átt að hann var ástfanginn
í þjónustustúlku á heimilinu þegar hann
var sex ára. Þá var hann eitthvað að leika
sér með hækjur, en sá um leið ofan í háls- .
málið á blússu stúlkunnar.
Lotte hafði heyrt talað um nafnið Dali,
en vissi ekki hvort það var stjórnmála-
maður, leikari eða ilmvatn. Henni fannst
„Wilhelm Tell“ stórkostlegt málverk, eða
réttara sagt fyndið. Ég sagði henni það
sem ég vissi um Salvador Dali, meðal ann-
ars að hann væri uppgerðarlegur, þætti
gaman að klæða sig skringilega og að
ganga fram af fólki.
Sumir álitu hann reglulegan trúð, aðrir