Vikan - 18.11.1965, Blaðsíða 22

Hár hefst ný framhaldssaga, Sölumaður dauð-
ans, eða „The man who sold death“, eftir James
Munro. Saga þessi hefur farið um löndin eins og
eldur í sinu og hvarvetna hlotið eindæma viðtök-
ur, enda er hún óvenju vel skrifuð og spennandi.
Aðal söguhetjan er John Craig, fyrrverandi vopna-
smyglari með meiru, og sagan hefst á því, að
gífurlegsprenging verður í bílskúrnum hans. Þar
ferst mágur hans, en kona hans fellur í rot. Hann
sjálfur leggur á flótta og býr þannig um hnútana,
að álitið er, að hann hafi sjálfur farizt. Þar með
hefst æsispennandi atburðarás, óvenjuleg saga
og mjög skemmtileg.
Ný
framhaldssaga
■'í:-::'1"

'■■■ÁysS\
efftip James Munro
Einkaréttur á íslandi
VíKan
Sagan er tileinkuO
Burt og Caroline
Allar persónur og atvik í þessari sögu eru upp-
spuni, þótt ég láti hana gerast á ýmsum, raun-
verulegum stöðum. Ég verð að biðja Nizza fyrir-
gefningar á, að ég skuli eigna borginni spilavíti,
sem ekki er til þar.
James Munro.
1. kafli.
i apríl 1961, á köldum, fögrum
sunnudagsmorgni fór Charlie Green
til að setja bíl mágs síns í gang.
Charlie hlakkaSi til. Sjálfur átti
hann mótorhjól en hafði ekki lok-
ið við að greiða það. Bíll mágs
hans var af gerðinni Bristol, átti
strokka með diskahemla. Að halda
í stýrishjólið; að stíga á bensíngjöf-
ina, það var að hafa aflið f hönd-
um sér, að tefla ef verkast vildi,
við dauðann Charlie var ríkmann-
lega til fara, í fötum, sem höfðu
kostað fimmtíu gíneur, og hand-
gerðum skóm, en mágur hans var
orðinn þreyttur á þessu hvoru-
tveggja. Hann opnaði bakdyrnar og
gekk út í garðinn. Þetta var í norð-
vestur Englandi og það var kalt.
Vindurinn næddi, enn mengaður af
þvf illa kryddi, sem hann hafði
hlaðizt í Sfberíu, og yfir höfði
Charlies sveif máfur og vældi f
kvörtunartón. Það fór hrollur um
Charlie, og hann flýtti sér út í bíl-
skúrinn.
Það var auðvelt að opna bílskúr-
inn og í þúsundasta skipti dáðist
Charlie að því, sem hann sá fyrir
innan; bílnum, sem gljáði af bóni,
snyrtilegu verkfærahaldinu á veggn-
um, vinnuborðinu, jafnvel smur-
gryfjunni. Allt þetta angaði af pen-
ingum. Systir hans hafði komið sér
vel fyrir, hugsaði hann, og reynd-
ar hann sjálfur, þótt í minna mæli
væri. Með svona mág f bakhönd-
inni þurfti enginn að líða skort.
Hann var ríkur — og alls ekki naum-
ur. Það fór sjaldan saman, mjög
sjaldan. Það var hlýtt í bílskúrn-
um — það logaði á ofni f horninu
— og Charlie ákvað að láta lifa
lengur á honum. Það var notalegt
að hafa ylinn, láta sér líða vel,
Finna öryggið. Hann opnaði bílinn
ag settist inn, leitaði í vösunum,
bangað til hann fann lykilinn á
•njórri silfurkeðjunni. Hann stakk
honum í kveikjulásinn og sat þarna
hamingjusamur, meðan hann f-
myndaði sér, af hvílfkri leikni og
með hve miklum glæsibrag hann
myndi aka stóra, hlýja og fallega
bflnum. Lffið er unaðslegt, hugsaði
hann. Svo sneri hann lyklinum.
Sprengingin tætti bílinn gersam-
lega í sundur og þeytti hliðinni úr
bílskúrnum. Hún breytti Charlie
Green úr manni, sem dreymdi um
hamingju, f hrátt og viðbjóðsiegt
kjötflykki. Svo brauzt eldurinn út
og Charlie Green mynd aldrei fram-
ar þekkjast. Sprengingin þeytti
einnig múrsteinum og spýtnakubb-
um langar leiðir í burtu, skemmdi
málninguna á húsi mágs Charlies
og braut timbrið f útihurðinni, mol-
aði þá gluggana, sem ekki höfðu
splundrazt af loftþrýstingnum. Múr-
steinn þaut í gegnum eina rúðuna
og lenti í höfði systur Charlie Green.
Hún féll meðvitundarlaus á gólf-
ið, þar sem löng og mjó glerbrot-
22 VIKAN 46. tbl.