Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 4

RONSON
RONSON
fyrir dömuna
RONSON
fyrir herrann
RONSON
fyrir heimilið
RONSON KVEIKJIRI
ER TILVALIN JÓLAGJÖF
c
HOPP OG HÆ Á HÆÐINNI.
Kæra Vika!
Fyrir nokkrum mánuðum keypti
ég íbúð á annarri (efri) hæð í
gömlu timburhúsi í gamla aust-
urbænum; ágæta íbúð og ný-
standsetta. Ég fékk hana á mjög
góðu verði með frábærum kjör-
um, svo ég var hálf hræddur um,
að það væru einhverjir maðkar
í mysunni — húsið fúið, hitinn
slæmur eða eitthvað þess háttar.
En svo er komið á daginn, hvar
hundurinn liggur grafinn. Hann
er nefnilega grafinn á hæðinni
hérna fyrir neðan. Þar búa mið-
aldra hjón, sem eru vægast sagt
súpersensitíf og allt sem þau eiga
og fest er upp á loft eða veggi,
er svo hrörlegt og illa frá geng-
ið, að það hrynur, ef einhverjum
verður á að hnerra í Vesturbæn-
um — ef marka má sögusagnir
þeirra sjálfra. Nú eru þau eilíft
og ævinlega að koma þjótandi
hér upp og rífast og skammast
yfir hoppi og hæi í mér, kellu
minni og krökkunum okkar
tveimur, 12 og 9 ára. Um þetta
hef ég það að segja, að konan
mín vinnur úti fyrir hádegi, og
eins og skólasystemið er nú til
dags eru krakkarnir að koma
eða fara í skólann allan daginn,
og þau hafa sízt hærra um sig
en börn almennt, nema þá
kannski þvert á móti, þótt ég
segi sjálfur frá. Og yfirleitt held
ég því eindregið fram — það er
sannfæringaratriði hjá mér — að
við séum með lágværara og létt-
stígara fólki, öll fjögur!
En það kemur fyrir ekki. Strák-
urinn (9 ára) sat flötum beinum
á gólfinu hér eitt kvöldið og lék
sér að eldspýtustokksbíl. Þá
hrundi ljósakrónan hérna niðri.
Einu sinni krækti ég tánni á
nýju, támjóu skónum mínum
undir gólfteppisbrúnina og hras-
aði — þá lék allt á reiðiskjálfi
og sparsl og málning hrundi ofan
í grautardallana hjá þeim niðri.
Og þannig mætti lengi telja.
Segðu mér nú Vika mín, hvern
fjandann ég á að gera. Mér er
nefnilega skapi næst að safna
hingað fjölmenni dag eftir dag
og hafa balletskóla eða hástökks-
æfingar innan húss, gera ein-
hvern djö .... bara svo að pakk-
ið pakki þá saman og hypji sig.
Því mér þykir of vænt um fjár-
muni mína til að ég vilji láta
hrekja mig héðan fyrirhafnar-
laust — en eitthvað verður að
gerast í snarheitum.
Ég vona þú getir hjálpað mér.
Ri Ká.
Sumt fólk þolir ekki öðrum að
bæra á sér. Það þekki ég af
reynslu. En reyndu að fara betri
veginn til að byrja með, talaðu
alvarlega en reiðilaust við fólk-
ið og reyndu að leiða því fyrir
sjónir, að þú og þín fjölskylda
eigið ykkar íbúð og þið hafið
allan rétt til að haga ykkur þar
eins og ykkur þóknast, innan
mannsæmandi ramma þó, eins og
ég þykist vita að þið gerið ykkur
ljóst. Timburhús er alténd timb-
urhús og þeir sem eiga heima
í slíku húsi, verða að gera sér
Ijósa galla þess. Nú, ef allt um
þrýtur, finnst mér reynandi eins
og þú segir að reyna að flæma
fólkið burtu, en það tekur sinn
tíma, trú mér til!
LOK, LOK OG LÆS . . .
Góður Póstur!
Hér á dögunum þurfti ég að
þjóta í nokkrar búðir á laugar-
degi rétt fyrir eitt, og þegar ég
kom að mjólkurbúðinni vantaði
klukkuna mína eina eða tvær
mínútur í. Það var fullt af fólki
í búðinni og nóg mjólk, en þeg-
ar ég ætlaði að opna, kom ein
þeirra hvítklæddu, ung og lag-
leg stúlka þjótandi til dyra og
skellti í lás. Ég spurði ósköp hóg-
værlega gegnum glerið, hvort bú-
ið væri að loka, en hún kvað já
við og snaraðist svo aftur inn
fyrir borðið. Nú spyrjum við, eins
og þeir segja í Skólarnir/Kaup-
staðirnir/Sýslurnar keppa: Þó
aldrei nema að klukkan hafi ver-
1001 VINNINGUR:
Þátttakendur í verðlaunasamkeppni VIKUNNAR
um 1001 leikfang eru minntir á, að skilafrestur
er til 5. desember. Listi yfir vinnendur verður að
öllu forfallalausu birtur í blaðinu 16. desember.
MUNIÐ: Lausnir verða að hafa borizt fyrir 5.
desember!
£ VIKAN 48. tbl.