Vikan

Tölublað

Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 13

Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 13
alvarlega. — Hvar er hann núna? — Læknirinn er að sauma sárið saman. ViS sáum, aS Chen ofursta var brugSiS. Hann hafSi sýnt þessum manni, embættisbróSur s(n- um, tiltrú, og hafSi veriS skammarlega svik Inn. . ' Hann sagSi viS aSstoSarforingjann: — SjáiS um aS átta sjálfboSaliSar verSi tllbúnlr f af- tökusvelt. — Þér ætliS þó ekki aS taka þennan litla náunga af lífi? sagSi Jack. — Þá eySileggiS þér jólin fyrir okkur. Og þér eruS sjálfur krist- inn! Nei, gamli vinur, þaS gengur ekkil Chen ofursti leit á Amerfkanann, fsköldu augnaráSi. — Lögin ákveSa, aS fyrir svona andstyggilega glæpi af þessu tagi, fari aftaka fram innan sex tfma. Já, ég er raunar hræddur um, aS viS verSum aS aflýsa jólaverSinum; jafnvel okkar kæru amerísku bandamenn verSa aS þola eitthvaS af hörmungum strfSsins. Raun- ar eySileggur þetta jólin fyrir öllum hermönn- um mfnum. Þeir geta horfzt f augu viS dauSann, þegar því er aS skipta, en aftaka, þaS er svo- IftiS annaS . . . Þegar viS komum inn á herspftalann, var Samson liSsforingi aS koma út um lágar dyr, sem lágu inn f IftiS Búddah-hof. Hann var meS annan handlegginn í fatla og ungur læknir f hvítum sloppi studdi hann. — Þér hafiS valdiS mér miklum vonbrigS- um, liSsforingi! sagSi Chen ofursti. — Mér þykir þaS leiSinlegt, tautaSi liSsfor- inginn vandræSalega og leit niSur. — Ég hefSi ekki átt aS valda ySur þessum vonbrigSum . . . — Og eflaust vitiS þér,-hvaSa hegnlngu her- lögin ákveSa þeim föngum, sem strjúka eftir NOTTIN GÓÐfl Rithöfundurinn Kelvin Lindemann segir frá atburði úr borg- arastyrjöldinni í Kína. Hann var staddur á eyjunni Quemoy, sem er rétt undan meginlandinu. Þar eru gagnkvæmar árás- ir daglegt brauð. aS hafa notiS frelsis í krafti drengskaparlof- orSs sfns? — Ég þykist vita þaS . . . — Þér hafiS leitt vansæmd og smán yfir liSs- foringjastétt Kínaveldis! — Mér er skylt aS segja ySur, aS ég býst viS aS baS gleSii ySur aS ég viSurkenni sekt mína Éa laug aS ySur. Ég vissi, aS þér eruS af sömu stétt meS virSingu. Ég ótti aS verSa atvinnuhermaSur. en faSir minn hafSi ekki ráS á aS senda mig á liSsforinaiaskólann. HiS gamla Kfnaveldi var rotiS- þaS þurfti mútur til alls, jafnvel til þess aS fá aS þióna föSurlandi sfnu. Þessvegna kom byltingin. Ég var nýlega út- nefndur varaliSsforingi. Ég er trésmfSasveinn aS atvinnu. — TrésmfSasveinn! sagSi Chen ofursti. Ad- amsepliS á hálsi hans hreyfSist upp oa niSur. — TrésmfSasveinn Yl Samson! Þér verSur stefnt fyrir hérrétt innan fiögra klukkutfma! — ÞaS er áaætt, sagSi liSsforinginn, — og ég verS án efa dæmdur. Gagnvart lögunum hefl ég ekkert mér til málsbóta, en gagnvart ySur, sem hafiS sýnt mér viSáttu, vildi ég gjarn- an fá aS segja nokkur orS um ástæSuna fyrlr þvf, aS ég braut drengskaparheit mitt. Ég veit, já, allur heimurinn veit, aS eftir mánaðamót- in ætliS þér aS gera stórárás á Fu-kien strðnd- ina, og ég á konu og barn, sem eru mér meira virði en hermannsheiSur minn ... — Ef þú átt fjölskyldu, hefðirðu átt að hugsa um það að líf þitt er öruggara hér hjá okkur, en viS herdeild þfna hinum megin viS sundiS . . . — Já mitt Iff, svaraSi Samson. — En hvernig er þaS meS fólkiS á ströndinni? Þegar árásin verSur gerS, munu þúsundir láta Iffið og þeir sem eftir lifa, leita hælis. Enginn kemur til meS aS muna eftir „Dásamlega djásni"; þaS er konan mín. Hún flutti til strandarinnar, til þess aS vera nálægt mér, þegar hún fæddi barniS okkar. Það kom tilkynning um þaS meS fiskibát í gær aS hann, þaS er sonur minn, hefSi fæSzt f gær. Þér vitið hvaSa öngþveiti er f húsnæðismálum þarna viS ströndina, og konan mfn fæddi drenginn f hesthúsinu bak viS veitingahúsiS „Innsiglaða krukkan". Hún hefir átt erfitt og veitingamaSurinn heldur að hún sé ekki gift, þar sem hún neyddist til að ala barniS f hesthúsi . . . — Hann fæddist í gær, á jólanótt f hesthúsi, sagSi Chen ofursti undrandi. — Og nú liggur hann f jötu, í staðinn fyrir vöggu? — Já einmitt, sagði Samson og kinkaði kolli. — Ég heyri aS þér hafiS taiað við fiskimanninn, sem kom meS skilaboSin. ÞaS var ásetningur minn að fá lánaSan vörubíl hjá herdeildinni, til þess að koma konunni minnl á öruggan stað, — þaS er að segja, ef ég hefði ekk! verið tek- inn til fanga... Það er satt, að ég gaf yður drengskaparloforð mitt. Ég er ekki óheiðarleg- ur maður. Allir, sem ég hefi unniS fyrir, hafa veriS ánægðir með vinnu mína, en ég er bara venjulegur iðnaSarmaður, og ég sagSi viS sjálf- an mig: HvaS er drengskaparheit þitt á móti Iffi konu þinnar og barns? Skiljð þér ekki hvað ég á viS, ofursti? Það var mikil hamingja fyrir mig að vera fangi hjá yður. Ég vissi að hér, í bækistöSvum yðar, væri líf mitt ekki í hættu, en ég gat ekki fórnað henni og barninu fyrir persónulegt öryggi mitt. Chen ofursti stóð lengi þögull. Svo sagði hann: — Yu trésmiður! Áður en við höldum lengra, verð ég að biðja þig að sýna mér hvern- ig þú hagaðir flóttatilraun þinnl. Ég œtla sjálf- ur að koma meS þér á staðinn, þar sem þú varst gripinn. Þeir hurfu yfir hæðardragið. Kiukkutfma seinna kom Chen ofursti til baka. — Fanginn er strokinn aftur! sagði hann, — og ég skaut á hann á stuttu færi, en hitti ekki! Ég neyðist til aS gefa sjálfum mér mjög slæman vitnisburð og áminningu, það verður Ijótt að sjá f skýrsl- um mfnum, — en nú getur kokkurinn opnað dósina með amerfska kalkúnanum . . . ★. VIIAN 4*. tu. jg
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.