Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 17

ALBERT
GUÐMUNDSSON,
stórkaupmaður
Ef mér væri gafið slikt al-
ræðisvald, sem spurningin
greinir á um gagnvart
jólahaldi þjóðarinnar, þá
mundi ég reyna að láta
gott af mér leiða og koma
því til leiðar, að fólk ynni
meira og slæptist minna á
jólunum, en nú er orðinn
vaui. Ég mundi ekki að-
eins fella niður annan í
jólum, heldur o,g megnið
af þossum aukqfrídögum,
svo sem anrvan í páskum
og annan ( hvítasunnu.
Hvað sjálfum jólunum við-
víkur, þá mundi ég skipa
svo fyrir, að þjóðin á-
stundaði kristilegt jóla-
hald. Ég er þeirrar skoð-
unar, að jólagjafir gangi
út í öfgar og ég mundi
að sjálfsögðu láta minnka
þær mikið, en leitast við
að láta kjarna jólahelg-
innar njóta sín betur.
GUÐMUNDUR
DANÍELSSON,
rithöfundur
Ég veit ekki. Matthías
Jochumsson svaraði þess-
ari spurningu fyrir sitt
leyti veturinn 1891. Hann
segist þá fullvel muna
meira en hálfrar haldar
jól:
„man það enn, er svipt-
ur allri sút
sat ég barn með rauð-
an vasaklút",
yrkir hann, og heldur síð-
an áfram:
„Kertin brunnu björt í
lágum snúð
bræður fjórir áttu Ijósin
prúð,
mamma settist sjálf við
okkar borð;
sjáið, enn þá man ég
hennar orð".
Hún skýrir jóloboðskap-
inn fyrir börnum sínum.
Friður og hljóðlát gleði
ríkir í lágri baðstofu.
Matthías botnar Ijóðið
á þessa leið:
„Ljá mér, fá mér litla-
fingur þinn,
Ijúfa smábarn; hvar er
frelsarinn?
Fyrir hálmstrá herrans
jötu frá
hendi ég öllu: lofti,
jörðu, sjál
Lát mig horfa á litlu
kertin þín.
Framhald á bls. 79
UNNUR
EIRÍKSDÓTTIR,
verzlunarstjóri
Mér finnst spurningin frá-
leit til að svara henni (
stuttu máli, vitandi, að
enginn getur gert svo
öllum l(ki
og ekki guð íhimnaríki.
En ef ég ætti eina ósk
þjóðinni til handa, væri
hún sú, að jólahátíðin (
landinu færi fram ( friði
og án allra slysa.
Til að svara þessari
spurningu hlýt ég að gera
stuttlega grein fyrir þv(
jólahaldi sem fjölskylda
mín hefur samið sig að,
en það mótast af giidi
jólaboðskapsins fyrir okk-
ur.
Fjölskylda m(n er róm-
versk kaþólsk og jólahald
okkar mótast að sjálf-
sögðu nokkuð þar af.
Þegar hinum hefð-
bundna jólaundlrbúnÍBai
er lokið, tökum við fram
„Jötuna", þetta er Iftið
fjárhús og nokkrar mynda-
styttur. Þessu komum við
fyrir á áberandi stað (
stofunni. Þarna höfum við
Maríu Guðsmóður, Heil-
agan Jósef, Vitringana
þrjá og fjárhirði með
hjörð sína, í miðið er lítil
tóm jata.
Kl. 6 á aðfangadags-
kvöld komum við saman
hjá jötunni, kveikjum á
kertum og ég les Jóla-
guðspjallið, við leggjum
litla Jesúbarnið ( jötuna
og jólin eru byrjuð og
renna sitt skeið fram á
þrettándann.
Þýðingarmesta stund
jólanna, fyrir mig er þeg-
ar ég á miðnætti samein-
ast öllum þeim sem um
víða veröld þessa Hljóðu
og Heilögu nótt, ganga
til kirkju og þar fagna í
hjarta sínu komu frelsar-
ans.
Framhald á bls. 80.
GUNNAR
EYJÓLFSSON,
leikari
HÓLMFRÍÐUR
SNÆBJÖRNSDÓTTIR,
lögfræðingur
Gerum jólahaldið ein-
faldara — minna af hé-
gómaskap, tildri og yfir-
borðsmennsku. — Látum
ekki kjarnann hverfa (um-
búðum. — Vinnum gegn
fjárgróðasjónarmiðum og
óhófi, sem oft virðast að-
altilgangur jólahaldsins (
raun, þótt dulinn sé að
nokkru á yfirborðinu með
helgi háttðarinnar.
Spurningunni er fljót-
svarað.
Þótt ég væri ( þeirri að-
stöðu að geta ráðið því,
hvernig þjóðin hagaði
jólahaldi sínu, þá ætla
óg, að ekki sé æskilegt,
að frjálsum mönnum séu
settar fastar eða algildar
reglur um helgihald sitt,
til þess eru menn of
sundurleitir. En ég myndi
leggja til, að hver og einn
kynni sér í allri einlægni
boðskap jólanna eins og
, hann er að finna í Nýja
f-Testamentinu og myndi
sér þannig skoðun og
haldi sín jól, innra með
sér, samkvæmt því.