Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 70

Fyrir jólin bjóðum
við yður glæsilegt
úrval af kjólum m.a.
samkvæmiskjóla
(stutta og síða)
Dagkjóla úr ull,
jersey, crymplene
terylene og fl.
Einnig sérlega falleg
samkvæmispils, síð
og stutt úr svörtu
flaueli.
Kaupið jólakjólinn
meðan úrvalið er
mest.
Tízkuverzlun Guðrúnar
Rauöarárstíö 1 — Sími 15077
sér fyrir hendur, að því er mér
virðist mega segja, að reyna að
leiðrétta þennan misskilning,
tók sér fyrir hendur að frelsa
mennina frá fávísi þeirra, því
að annars mundu þeir farast.
Fyrir ári eða svo hældu for-
ustumenn tveggja helztu stór-
veldanna sér af því að þau hefðu
yfir að ráða vopnum sem gætu
eytt öllu lífi á jörðinni. Og þetta
er 2000 árum eftir daga trésmiðs-
sonarins frá Nazareth.
... Það var næðingur og fjúk
og þetta var á sjálfa jólanóttina,
en með birtingu daginn eftir
var farið að skjóta ...
Ef við ætlum að halda jól eins
og jól eiga að vera, í anda hans
sem við erum að minnast á jól-
unum, þá eigum við að lifa ein-
föld jól, og „gefa gaum að liljum
vallarins" og „líta til fugla lofts-
ins“. Og við eigum að undirbúa
jólin með því að muna betur eftir
einhverjum öðrum en okkur
sjalfum. Sigvaldi Hjálmarsson.
Óskrifuð bók...
Framhald af bls. 11.
heppnum ræðumanni eða skæð-
um skammarkjafti þegar slíks
þurfti, en sléttmálgum lýðskrum-
ara og flokksmálasnakki er það
hentaði. Hann var forgöngumað-
ur um stofnun Iðju, félags verk-
smiðjufólks í Reykjavík og var
formaður félagsins á meðan hann
kærði sig um:
„Þegar ég var á barnsaldri
heima á Geirastöðum sáum við
eitt kvöldið hvar blikaði ljós í
náttmyrkrinu við hafsbrún. Okk-
ur var sagt að það væri viti sem
hefði verið settur á Bjarnarey
til þess að vísa farmönnum leið
því nú væri öllu til kostað að
létta fólki vegferð um veröldina.
Við á Geirastöðum vorum öll
meira og minna geggjuð af ljóð-
um Þorsteins Erlingssonar og
trúðum að nú ætti það skammt
í land að drottinn sæi sér fært
að flytja himnaríki aftur niður
á jörðu. Það er ekki kyn þó ég
sé krati“.
Hann var alltaf sósíaldemókrat,
líka þegar hann trúði á gerska
ævintýrið og stjórnaði Iðju með
kommúnistum. Trúna á fyrmefnt
ævintýri missti hann nóttina eft-
ir að honum barst Tass-skýrslan
um réttarhöldin yfir Bucharin.
Þessi skýrsla Tass-fréttastofunn-
ar var send til fslands í norskri
þýðingu rakleitt frá Moskvu. Þá
bjó Runólfur heima hjá Gunnari
vini sínum Benediktssyni. Hann
gekk um gólf alla nóttina. Við
dagskímu hvarf honum trúin á
leiðsögn Stalíns:
„Ekki svo að skilja að ég væri
nokkuð betri sósíaldemókrat eft-
ir en áður, en ég var mjög hrygg-
ur. Stalín var sjálfur sósíaldemó-
krat austur í Grúsíu. Miskunnar-
laus og blóðug barátta auðvalds-
ins í rússneska keisaradæminu
gegn krötunum neyddi þá til að
beita vopnum sem voru hugsjón-
inni andstæð. Ég veit ekki ná-
kvæmlega hvenær það var sem
auðvaldið lauk við að eyðileggja
rússnesku kratana. En það var
í þessari morgunskímu sem mér
fannst Stalín ekki vera jafn góð-
ur sósíaldemokrat eftir sem áður.
Annars var Stalín mikilmenni.
Nú reyna þeir að kenna honum
um allt saman sem var þó að-
eins kerfinu að kenna. Hann var
mikill foringi þessa kerfis sem
útheimti dauða og djöful. Sann-
aðu til, það verður viðurkennt
þó síðar verði, að það var fyrst
og fremst harka Stalíns sem
gerði Rússland kommúnísmanns
öflugra en Þýzkaland nazis-
manns. Hann verður fluttur aft-
ur úr hundagrafreitnum í graf-
hýsið á Rauðatorginu. En það
breytir engu um það: hann verð-
ur jafn slæmur sósíaldemókrat
eftir sem áður.
Og líklega hafa þeir drepið
hann. Mikilmenni eru ákaflega
oft drepin“.
Þessari kenningu til árétting-
ar vitnaði Runólfur náttúrlega í
biblíuna og staðhæfði að ísraels-
menn hefðu til dæmis myrt illa
spámennina — nema ef vera
skyldi Elía gamla — hann datt
aftur yfir sig á stól og hálsbrotn-
aði — mætti þó vera að einhver
hefði spyrnt við stólnum þó ekki
kæmist upp.
Nú geta gamlar fréttir verið
jafn merkilegar og nýjar fréttir,
sumar batna meira að segja með
aldrinum, og af því að ég er
ekki biblíufróðari en almennt
gerist, þá spurði ég Runólf hvað
hann hefði fyrir sér í þessum
morðmálum og hann sagði:
„Finnst þér virkilega ekki tor-
tryggilegt að biblíuhöfundarnir,
slíkir sparðatínslumenn sem þeir
annars eru í spámannasögurn,
skuli þegja um ævilok spámann-
anna? Ástæðan er beinlínis sú. að
þeir hlutu herfilega dauðdaga
sem ekki henta til frásagnar í
helgisögnum fsraelsmanna. Meira
að segja Móses, sem þeir segja
að hafi orðið uppnuminn á fjall-
inu. Þeir hafa ábyggilega drepið
hann líka, en tekizt bara höndu-
legar að fela líkið. Þeir sögðu
nú önnur eins tíðindi af spá-
mönnunum og andlát þeirra.
Ég er ekki að segja að fsraels-
mönnum væri láandi. Spámenn-
irnir voru gjörsamlega óþolandi
fólk, brúkandi uppstyttulausan
kjaft við lýðinn og þó fyrst og
fremst höfðingjastéttina, með
svipuna á lofi hvenær sem vesa-
lings mennimir leyfðu sér að
kvika frá þessu óttalega lögmáli.
Lögmálið er nefnilega svo inn-
blásið af guðdómlegri vizku, að
krafa spámannanna um hlýðni
við það hlaut að jafngilda upp-
reisn gegn stjómarvöldunum á
hverjum tíma. Þeir voru skelfi-
legir menn.
Hugsaðu þér mann eins og Job,
rjQ VIKAN 48. tbl.