Vikan - 09.12.1965, Blaðsíða 22

Hann ruddist fram ó milli mann-
anna og talaði á gelísku við dans-
arann. Drengurinn glotti, kinkaði
kolli og McLaren tók að syngja.
Þetta var skerandi, margslunginn
söngur, hljóðfallið með mörgum
hnykkjum, og McLaren söng án þess
að draga andann svo séð væri;
þessa munntónlist, sem getur kom-
ið í staðinn fyrir fiðluleikara eða
pípuleikara meðan söngvarinn er
óþreyttur. Drengurinn dansaði alvar-
legur I bragði og hópurinn varð
þögull einu sinni enn. Að þessu
sinni þurfti Craig ekki að spyrja
hversvegna. Þegar hann var orð-
inn eldri og fór kunnáttusamlegar
að ( leit sinni að reynslu, varð hon-
um Ijóst, hversu hversdagslegt þetta
var; pilsklæddir Hálendingar, dans-
andi í miðju stríðinu milli rústa forn-
menningarinnar. Þetta hefði einnig
fegurð, sem skar ( hjartað. Þegar
McLaren hætti, var hann farinn að
gráta.
— Viskí og heimþrá, sagði hann.
— Ekkert eins gott og það til að
koma manni til að gráta.
Craig kinkaði kolli. Hann gat
tekið þátt í hrifningu McLarens og
John Craig er horfinn, það er álit-
iS aS hann hafi farizt þegar bíll
hans var sprengdur f loft upp. ÞaS
var mágur hans, Charlie Green sem
fórst. Lögregluna grunar aS Craig
hafi veriS viSriSinn vopnasmygl til
Arabalanda. Craig felur sig undir
þunglyndinu, en hann vissi ekki
hvað heimþrá var.
— Eins og ég, áður en ég varð
munaðarleysingi, sagði hann að
lokum. — Pabbi tók mig stundum
með, þegar hann fór að veiða. Þá
var áhöfnin öll saman. Þú veizt
hvernig það fer. Það var gamall
náungi þar sem söng gamlasöngva,
og manni leið vel.
McLaren sagði: — Þú ættir
að segja þessa sögu sem oftast.
Það eru svona sögur, sem sjentil-
menn vilja heyra. Þeir njóta þess
að vera angurværir, vegna vesal-
ings fátæklinganna.
Craig hlustaði ekki á hann.
Þegar ég var ellefu ára, stakk
mamma af með sjómanni, þjóni á
King Line. Gamli maðurinn stökk
fram af bryggju og ég endaði þar
sem þeir kölluðu heimili. Þar var
ekki farið á veiðar, en, bætti hann
við, til að vera ekki ósanngjarn;
— þeir kenndu manni að slástl
Þegar hann sagði þetta, var hann
farinn frá McLaren; farinn að finna
ekkjuna sína.
Hann gekk út úr sýningarsalnum
og keypti sér dagblað. Á baksíð-
nafninu John Reynold*. Hann fer
til Japana sem hann þekkir og lær-
ir Karate. St. Briac heldur að undir-
unni var smáklausa um fráfall
manns, að nafni Altern, í Genf.
Craig vissi hver Altern var. Rutter
hafði líka verið í þessum hvíldar-
búðum. Hann hafði vonað af öllu
sínu hjarta, að þeir myndu ekki
komast á slóð Rutters. Langa stund
stóð hann á þrepum safnsins og
hugsaði um Rutter, eins og hann
hafði verið í Grikklandi, ungur og
fullur af lífi og hættulegur vegna
þarfar sinnar til að sanna, hversu
vel lítill maður gæti komizt af í
veröld hinnar stóru. Hann mundi
eftir glaðlogandi bát og æðisleg-
um eltingaleik í olívulundum. Hann
minntist Rutters í návígi við Ijós-
hærðan, risastóran handsprengju-
varpara úr skriðdrekaliði. Alltaf
hafði Rutter gengið gegn hinum
sterku, til að sýna, að þeir væru
ekki of sterkir fyrir hann . . . Hann
hafði hætt hjá P. & O. til að vinna
fyrir' Rose Line. Craig fann svíða
í augum undan saltinu í tárunum
og hristi höfuðið reiðilega. Rutter
vissi, að hann stofnaði l(fi sínu (
hættu. Það yrði gotf að sjá McLaren
á ný og spyrja hann, hvort hann
hefði lifað rétt síðan stríðinu lauk.
Fyrir aftan hann var blaðasalinn
móti Rutfer ( Genf. Þar er Rutter
skotinn til bana á hóteli. St. Briac
feiur Cavalho að drepa Baumer.
að tala við hann. Hann spurði,
hvort honum liði ekki vel. Craig
hristi höfuðið aftur og gekk burt,
blandaði sér í þvöguna á Trafalgar
Square, braut blaðið snyrtilega sam-
an og stakk þv( undir handlegginn.
Áður en langt um leið var hann
ekkert grunsamlegur lengur.
Hann fór aftur heim á hótelið
sitt, hafði fataskipti og fór aftur
út. Hann vissi að hann var hættu-
legur í þessu skapi og hefði átt að
vera kyrr inni, en reiðin og sorgin
báru hann ofurliði. Hann varð að
fara út. Hann slangraði í áttina
til Soho, drakk þétting, þangað til
hann kom að ítalskri veitingastofu
í Greek Street, þar át hann pasta
eins og þeim Rutter hafði þótt bezt
og drakk með þv( flösku af Ovrieto.
Svo hélt hann áfram framhjá tál-
stúlkunum framan við rúningsstað-
ina, framhjá steikareldhúsunum og
hamborgarahöfnunum, ánægður
með að fylgjast með fjöldanum og
skjótast við og við inn ( krá.
Hann var inni á einni slfkri á
Tottenham Court Road, þegar hann
hitti íra, Diamond, sem hellti ofan
á hann svartöli og hengdi sig svo
á hann það sem eftir var kvöldsins
og smjattaði á þagmælsku hans
með óseðjandi græðgi hins síkjaft-
andi. Þegar kránum var lokað fóru
þeir til klúbbs Diamonds, Lucky
Seven, af þv( að það var ekki
langt þangað, og Diamond þekkti
stúlku, sem kom þangað stundum.
Diamond var aðstoðarmaður bók-
haldara og hafði allan hugann
við leikhúsin, svo hann sneri sér
að því það sem eftir var kvöldsins
að segja Craig innihald allra leik-
rita, sem hann hafði séð. Craig var
alveg sama. Endrum og eins keyptu
þeir viskí hvor handa öðrum og
Craig gat haldð áfram að hugsa
um Rutter bak við endalaust mal-
ið ( Diamond. Svo kom stúlkan og
Diamond lét mikið fyrir sér fara,
meðan hann fann handa henni stól,
pantaði henni drykk, kynnti hana
fyrir Craig og hélt svo áfram ein-
ræðu sinni ( miðri setningu þar sem
fyrr var frá horfið.
Hún hét Tessa Harling og Craig
reyndi að rifja upp fyrir sér, það
sem Diamond hafði sagt honum
um hana. Hún hafði byrjað sem
leikkona og mjsheppnazt. Svo hafði
hún gifzt, eiginmaðurinn hafði
feynzt. vera drullusokkur og hjóna-
bandið fór einnig í hundana. Nú
lifði hún á ekkjulífeyrinum og reik-
aði milli klúbba á borð við Lucky
Seven og drakk gin Diamonds,
vegna þess að hann var umgengis-
góður og kröfulaus. Hún eyddi s(n-
um dögum ein, fór seint á fætur,
hugsaði Craig, fékk sér kaffi og
asprín ( morgunmat og of margar
sígarettur, stundum karlmann sem
hana langaði ekki í og átti svo (
erfiðleikum með að losna við,
vegna þess að hún var einmana,
fædd fórnarlamb, eins og stúlkan (
b(l Langes.
Og eins og stúlka Langes var
hún þögul. Tuttugu og átta ára eða
þar um bil, hávaxin, þrýstin, hárið
maður hans, KorsikumaSurinn Cad- . Craig fer huldu höfði og rifjar upp
ella hafi séS fyrir Craig, og þá er æviminningar s(nar og samskipti
eftir aS koma Baumer og Rutter / s(n viS McLaren, sem hann hafSi
fyrir kattarnef. Pucelli á aS taka á kynnst ( herbúSum í Grikklandi.
Framhaldssaga[n'4. bliti
efftip James Munro
Eínkapéttur A íslandi Vikan
Sagan er tíleínkuO Burt og Carolíne
22 VIKAN 49. tbl.