Vikan - 09.12.1965, Blaðsíða 45

" '• , , • . .. . . . ' ' '. '... ■''.•■'.
• í '
SKRIFSTOFU-
STÖLAR
VINNUSTÖLAR
TRÖPPUSTÖLAR
OG ALLAR
STÆRÐIR AF
FERKÖNTUÐUM
OG HRINGLAGA
BORÐUM
Króm-húsgögn
HverflsgÖtu 22 - Sfmi 21175
engin fjötrað fá hann bönd,
hann ferðast frjáls um önnur
lönd".
Þeir urðu samstundis ásáttir um
þetta og tóku að íhuga, hvert
hyggilegt væri að halda. Kaup-
mannssonurinn mælti: „Þið vitið, að
óskirnar fást ekki uppfylltar án pen-
inga. Við ættum því að fara til
Klifurfjalla. Þar er hægt að finna
gull og gimsteina, sem uppfylla
mundu allar okkar óskir". Hinir
töldu tillögu þessa skynsamlega, og
svo lögðu þeir af stað til Klifur-
fjalla.
Allt fór eins og örlögin höfðu
ákvarðað. Hver þeirra fann dýrmæt-
an gimstein. Og svo settust þeir á
rökstóla. „Hvernig getum við geymt
gimsteinana, svo að þeim verði ekki
frá okkur rænt, þegar við förum um
hættulegar skógarslóðir"? Þá tók
menntamannssonurinn til máls og
mælti: „Þið vitið, að eg er ráðgjafa-
sonur. Eg hef því látið mér detta ráð
( hug. Það er, að við gleypum gim-
steinana og geymum þá í magan-
um. Með þessu móti þurfum við
ekki að vekja á okkur athygli far-
andkaupmanna, ræningja eða
neinna annarra".
Félagarnir féllust á þetta áform,
og þegar þeir svo fengu sér bita
að éta um hádegið, þá gleyptu þeir
gimsteinana. En maður nokkur hafði
falið sig í nágrenni við þá, og sá
hann allt, sem þeir höfðust að.
Hugrenningar mannsins voru eitt-
hvað á þessa leið: „Sjáum til! Hér
er eg nú búinn að þramma um
fjöllin svo dögum skiptir og ekki
fundið einn einasta gimstein. Það
er því ráð, að eg verði þeim sam-
ferða, og hvenær sem þeir sofna
yfirbugaðir af þreytu, þá risti eg á
kviðinn á þeim og tek gimstein-
ana".
Með ásetning þennan f huga
gekk hann til þeirra og mælti:
„Virðulegu herrar! Eg er á leið til
byggða, en eg kemst ekki gegn-
um skóginn einsamall. Leyfið mér
að slást I för með ykkur og verða
ykkur samferða". Vinirnir sam-
þykktu þetta, því að þeir höfðu ekk-
ert á móti því að styrkja hópinn.
Svo lögðu þeir af stað heim á leið.
Eigi alllangt frá skógarbrautinnl,
í ógreiðfæru skógarþykkni, var
harla frumstætt Bhilla-þorp. Þegar
ferðalangarnir fóru fram hjá út-
jaðri þorpsins, tók gamall fugl f
búri að garga, en hann var einn
af uppáhaldsfuglum þeim, sem
þorpshöfðinginn hafði f húsi sfnu.
Höfðingi þessi skildi fuglamál, og
hann fór ekki f grafgötur um það,
að hljóð fuglanna þýddu. Hann
skildi þegar, hvað gamli fuglinn
var að segja. Höfðinginn hrópaði
upp yfir sig af ánægju og sagði
við menn slna: „Heyrið, hvað fugl-
inn segir. Hann segir, að ferða-
mennirnir þarna fyrir handan hafi
dýrmæta gmsteina í fórum sínum,
og að við ættum að hefta för þeirra.
Farið og komið með þá hingað".
Þegar ræningjarnir komu með
félagana fjóra, voru þeir færðir úr
fötunurp, en foringinn fann ekkert
í fórum þeirra. Þeim var því sleppt,
og héldu þeir áfram för sinni. En
þeir höfðu ekki langt farið, þegar
fuglinn tók að kyrja sama söng-
inn. Ræningjaforinginn lét sækja
félagana aftur og fengu þeir ekki
að sleppa fyrr en eftir langa og
rækilega leit. En þeir voru ekki
fyrr lagðir af stað á nýjan leik en
fuglinn hóf sama gargið. Höfðing-
inn lét kalla þá fyrir sig aftur og
mælti. „Eg er margbúinn að reyna
þennan fugl, og hann hefur aldrei
sagt ósatt. Nú segir hann, að þið
hafið gimsteina meðferðis. Hvar eru
þeir"? Þeir svöruðu: „Ef við höfum
gimsteina í fórum okkar, hvers
vegna hafið þið þá ekki fundið þá,
þrátt fyrir rækilega leit"? Höfðing-
inn svaraði: „Úr því að fuglinn end-
urtekur þetta æ ofan í æ, þá segir
hann satt. Gimsteinarnir hljóta að
vera ( maganum á ykkur. Það er
nú komið kvöld, en strax ( fyrra-
málið læt eg rista ykkur á kvið-
inn til þess að finna gimsteinana".
Eftir viðvörun þessa var farið með
þá í dýflissu.
Þegar búið var að loka þá fél-
aga inni, tók þjófurinn að brjóta
heilann. Hann hugsaði: „í fyrra-
málið, þegar foringinn ristir sam-
fylgdarmenn mína á kviðinn, er
hann viss með að finna gimstein-
ana. Þá mun sá illi þræll ekki hika
við að gera á mér kviðristu líka.
Mér er bani búinn, hvernig sem
allt fer. Hvað á eg til bragðs að
taka? Skrifað stendur:
Þegar hinzta kallið hljómar,
er hlýða allir verða um síð,
hverfur andinn heim til sinna
himnasala laus við stríð.
Það verður þv( heilladrýgst, að eg
leggi kviðinn á mér undir hnífinn
á undan hinum og bjargi þeim
sömu frá bráðum bana, sem eg hef
hugsað mér að sálga. Þegar þeir
eru komnir inn í magann á mér
og finna ekkert, hvernig sem þeir
rífa og tæta, þá mun þorparinn
álykta, að ekki sé um neina gim-
steina að ræða, og láta hætta við
kviðskurðinn á hinum, þótt harð-
brjósta sé. Með því að bjarga lífi
félaga minna og gefa þeim tæki-
færi til að njóta auðæfa sinna,
hef eg unnið góðverk í þessum
heimi og endurfæðzt í hreinleka.
Dauði minn yrði sem dauði heilags
manns, enda þótt eg hafi ekki
sótzt eftir því".
Foringinn féllst náðarsamlegast á
þessa beiðni. En þegar hann fann
enga gimsteina ( maga þjófsins,
45
VIKAN 49. tbl.