Vikan - 23.12.1965, Blaðsíða 33

svona ákaft í að skaða fólk, sem ekkert hefur gert Því.
— Það er eitthvað við þig, sem vekur hatur teprulegs fólks, sagði
Marie-Agnés hugsi. Þær töluðust við í gegnum trégrind, þar sem nunn-
unum var ekki leyft að fala við utanaðkomandi fólk án slíkrar grindar.
— Hvað ráðlagði Monsieur de Solignac þér að gera? spurði hún aftur.
—■ Að fara heim og lifa fyrirmyndarlífi, fjarri skemmtunum hirð-
arinnar.
—• Gerðu einmitt þvert á móti. Farðu beint til Versala eins fljótt og
þú getur og heimtaðu að fá að hitta kónginn.
—• En ef þessi fyrirmæli reyndust rétt, ætti ég á hættu að vekja
reiði hans hágöfgi.
—• Þú getur tekið þeirri áhættu, sagði Marie-Agnés léttilega. — Það
er enginn sá til, sem ekki veit, að kóngurinn er brjálaður í þig. 1 raun
og veru er reiði hans aðeins aðferð til að sýna hina konunglegu af-
brýðisemi, og Madame de Choisy eða Solignac hafa einmitt hrært upp
að ef ég get einhvern tima gert meira til að bæta fyrir brot mitt en
að ganga í klaustur, skal ég ekki hika við að gera það.
Það fór hrollur um Angeliaue ,þegar hún gekk niður eftir götunni
frá Mont Sainte-Geneviéve. Nú var komin götuljós í París. La Reynie,
nýji yfirlögreglustjórinn, hafði ákveðið að gera það sem hægt var til
að gera París að bjartari og hreinni borg, þar sem heiðarlegar konur
gætu látið sjá sig úti eftir að nóttin var fallin á. Hér og þar voru stór-
ar luktir með mynd af hana, tákni vökunnar, og vörpuðu um sig skær-
um öryggiskenndum Ijóma.
Hvenær, hugsaði Angelique, myndi La Reynie takast að lýsa upp hina
dimmu nótt haturs og glæpa, sem grúfði yfir borginni? Hún hugsaði um
þann heim, sem árum saman hafði flotið í blóði sínu og freistingum,
svölun og skelfingu. Hvor myndi vinna, liðsveit ljóss eða myrkurs?
Myndi ekki eldur himinsins eyðileggja þessa spilltu borg, vegna þess
að þar var enginn réttlátur fundinn. Trúnaðartraust systur hennar
225
NYTTJ
Diplomat vindill: Glæsilegur mjóf vind-
ill, sem i einu hefur fínan tóbaksilm
og þægilega mildi.
Lengd: 130 mm.
Danish Whiífs smávindill: Sérstaklega
mildur, mjór smávindill, sem er reyktur
og virtur víða um lönd.
Lengd: 95 mm.
SKANDINAVISK
TOBAKSKOMPAGNI
Leverandor til
Det kongelige danske Hof
í henni núna. Taktu aftur þína fyrri stöðu. Það er sagt, að þú sért
eplið á trjátoppnum fyrir Sólkonunginn, og að dyggð Þín hafi stað-
izt jafnvel árásir hans. Svo þarft þú að leggjast með útlaga, sem ekki
á grænan eyri, og lögregla konungdæmisins er að leita að. Þú hefur
lítillækkað konunginn, þú hefur lítillækkað ofstækismennina og þú
hefur iítillækkað allan heiminn á skammarlegan hátt. 1 stuttu máli
sagt. Þú hefur eyðilagt allt.
—■ Marie-Agnés! Eftirtektargáfa þín kemur mér á óvart. Þú álítur
mig bjána, og þú hefur rétt fyrir þér. Ef ég aðeins hefði þig með mér
við hirðina, til að veita mér ráð! En þú heldur fast við þitt og skilur
alla þína keppinauta eftir, móða og másandi, eða blóðuga eftir neglur
þínar. Eg skil ekki, hvað þú ert að gera i þessu Karmelítaklaustri.
Þegar þú ákvaðst að taka blæjuna, var ég viss um, að þetta væru aðeins
skammvinnir duttlungar, en þú hefur haldið fast við það. 1 hvert skipti,
sem ég horfi á þig eða hlusta á þig, kemur mér það jafn mikið á óvart,
að vita þig í nunnubúningi.
— Af hverju kemur það þér á óvart? Hún lyfti höfðinu. Gul birtan
af sveru kerti lýsti stór, opin augu hennar.
— Ég eignaðist barn, eins og Þú mannst, Angelique. Ég er móðir,
og það varst þú, sem komst i veg fyrir að ég dæi af því. En hvað kom
fyrir barnið mitt, son minn? Ég skildi hann eftir hjá Malvoisin, norn-
inni þeirri. Stundum hugsa ég um þennan saklausa litla líkama, mitt
eigið hold og blóð, sem ef til vill hefur verið fórnað á altari djöfuls-
ins hjá kuklurum Parisar. Ég veit, hvað þeir gera í sínum svörtumess-
um. Fólk kemur til þeirra til að leita hjálpar í ástum, eða í leit að
völdum og peningum, eða vegna þess að þeir óska einhverjum dauða
eða sjálfum sér heiðurs og þá er haldið þetta djöfullega afskræmi af
messu. Ég hugsa um drenginn minn.... þeir hafa gegnumstungið
hjarta hans með langri nál, til að soga úr honum blóðið og blanda því
saman við úrgang, til að gera ógeðslega afskræmismynd af hinni hei-
lögu kvöldmáltíð. Þegar mér verður hugsað til þess, verður mér ljóst,
hafði vakið með henni ótta, sem þrengdi að henni. Hún fann ógnun
á allar hliðar. ,
Fáeinir tryggir þjónar buðu hana velkomna til Hotel de Beautreillis.
Hinir voru flúnir. Af óreiðunni og ástandinu heima hjá henni gat hún
dæmt um, hvílíkan skaða hin konunglega ónáð hafði valdið. I fyrsta
sinn tók hún að hafa áhyggjur af Florimond. Barbe sagði henni, að
þau hefðu ekki fengið neinar fréttir af drengnum. Allt sem hún vissi,
var að hann hafði misst stöðu sína i Versölum.
— Brtu viss? spurði Angelique skelfd.
Myndu þeir ráðast á Florimond næst?
„Sverðfinnur" Malbrant og Lesdiguiéres djákni voru hvergi finn-
anlegir. Gilandonstúlkurnar höfðu yfirgefið staðinn.
— Það var ágætt! Ég er viss um, að það voru Þessar smástelpur,
sem sviku mig.
Charles-Henri starði með stórum, bláum augum á móður sína. Hana
langaði að taka hann i fangið og þrýsta honum að sér, þar sem hann
var það eina, sem hún átti eftir í heiminum, en hún afneitaði slíku
veikleikamerki. Hún fylltist dapurleik, þegar hún horfði á barnið. Til
hver var að fæða börn í heiminn og tvöfalda þannig kvöl sina við að
sjá þau þjást vegna síns eigin ófullkomleika?
Hún lokaði sig inni i sínu eigin herbergi og tók með sér flösku af
plómukoníaki, sem myndi hjálpa henni að eyða dapurleikanum og
veita henni orku til að halda leiknum áfram.
Litlu síðar kraup hún hálfdrukkin við fótagaflinn.
— Ó guð, ef eldi himnanna lýstur niður í þessa borg, miskunnaðu
mér þá! Hjálpaðu mér! Leiddu mig til hinna grænu haga, þar sem
ástvinur minn bíður mín!
23. KAFLI
Versalir voru baðaðir í ljósi. Ylur og vorljós aprildagsins umlukti
höllina hinu rósguilna myrkri, sem aðeins sést í löndum, sem þekkja
fögnuð dolce far niente.
VIKAN 51. tbl. gfj