Vikan - 23.12.1965, Blaðsíða 49

rauSum munni, eins og Bettý
hafði óskað eftir. Inniskó með
dúsk fyrir Sam gamla, súkkulaði
fyrir Jane og eyrnahringi úr fín-
asta simili, fyrir frú Thompson.
Gjafirnar hrúguðust upp í bíln-
um hjá Burt. Það tók hann tvo
daga að safna peningunum, og
þrír dagar liðu þar til hann hafði
lokið innkaupunum. Um nætur
lá hann á jörðinni við hliðina á
bílnum.
Burt gat ekki sungið, en ég
held að hann hafi samt sungið
á leiðinni heim til einmanalega
þorpsins í eyðimörkinni.
í þetta sinn lagði hann ekki
bíl sínum við hús Fleets við bens-
ínstöðina. Nú kom hann sem sig-
urvegari. Hann ók bílnum hóst-
andi gegnum klifið upp að þorp-
inu, milli húsaraðanna og lagði
gjafir sínar í hendur undrandi
fólksins.
Fólkið skildi þetta ekki.
Það gat ekki skilið hvað hafði
skeð.
En það var eins og eitthvað
losnaði og mýktist í þessum
hrjáðu hjörtum. Þetta fólk hélt
að það væri algerlega gleymt um-
heiminum, en svo stóð það allt
í einu með gjafir í höndunum,
dásamlegar gjafir. Burt hló, þess-
um undarlega hneggjandi hlátri
sínum, þegar hann lagði nauta-
steikina í kjöltu Dorothy. Tim
fékk bindi með mynd af nauta-
ati, og járnbrautarlestin ók beint
inn í hjartað á Georg litla.
Þegar Burt kom heim tii sin,
fann hann mikið til þreytu. Hann
sagði það sjálfur. Hann var mjög
hamingjusamur, en líka alveg
uppgefinn.
Það er erfitt verk að vera jóla-
sveinn alheimsins.
Þessi atburður myndaði síðar
undirstöðu fyrir eðlilegt tímatal
í litla fjallaþorpinu í eyðimörk-
inni. Þetta og hitt skeði fyrir
eða eftir að Burt kom með jólin
til þeirra, segir fólkið.
Samt sem áður finnst þessu
fólki ennþá að Burt sé kjáni,
maður sem það skilur ekki og
vill helzt ekki viðurkenna. Ó-
kunnur maður í sinni eigin ein-
manalegu veröld.
Þegar ég sit andspænis Burt
og horfi í augu hans, sem eru
barmafull af ró og mildi, veit ég
að hann er ennþá jólasveinn al-
heimsins. Ég finn mjög greini-
lega að alfaðir situr á öxl hans.
Burt veit það bara ekki sjálf-
ur.
★
Ljósálfar jólanna
Framhald af bls. 22.
reyna að gefa þeim hugrekki
og ró. Ég þyrfti jafnvel að kaupa
stækkunargler fyrir sjálfan mig,
— stafirnir í símaskránni fara
smækkandi með hverju ári. .
Næst finn ég mynd af penna,
ekki kúlupenna heldur gamal-
dags fjaðrapenna. Þetta er til
að minna mig á gömul kynni,
sem ég hefi trassað að halda við,
til að minna mig á fólk sem ég
hefi þekkt og kunnað vel við, en
sjaldan séð. Sumt af þessu er
gamalt fólk, sumt mjög ungt,
aðra hefi ég aðeins þekkt laus-
lega, en á einhvern hátt hef ég
auðgast af kunningsskap við það.
Nú ætla ég að taka upp gamla
siðinn til að viðhalda kunnings-
skap, í staðinn fyrir að hringja
eða senda ópersónuleg jólakort.
Þetta ár, ætla ég að byrja á jól-
unum, ég ætla að skrifa þeim
nokkrar línur, til að láta þau vita
að ég muni eftir þeim, nokkrar
línur sem ekki krefjast svars,
en samt nóg til að ylja þeim
eins og samneytið við þau hefir
hlýjað mér áður.
Næst er mynd af stóru rauðu
hjarta sem Amor litli situr á.
Það er til að minna mig á að
innihald jólanan á að vera ástúð.
Auðsýnd ástúð. Gjöf snertingar-
innar, græðandi töfrasnerting
handa og líkama. Þegar ég verð
ergileg, sem oft vill verða, þrátt
fyrir bezta ásetning, megi ég þá
muna eftir því að brosa, klappa,
kyssa eða faðma, muna eftir því
að mínir nánustu eru mér dýr-
mætir, og að þeir eru þeir einu
í heiminum, sem í raun og veru
þykir vænt um mig. Ég er mjög
lánsöm....
Og að endingu er eftir í um-
slaginu svolítill kertisstúfur. Það
er eflaust áminning um að kaupa
nóg af kertum til jólanna, ef
rafmagnið skyldi bregðast. Eða
til þess að við getum borðað við
kertaljós. Já, en það er líka dýpri
meining í þessu. Það minnir mig
á að fæðing Frelsarans er Ijós
í skammdeginu, líf endurborið
í sérhverju okkar. Þetta kerti
bendir mér á að halda anda og
von vakandi, svo að minningin
um birtu þessarar hátíðar lifi í
huga löngu eftir að síðasta greni-
nálin er sópuð burt.
Og svo eru ekki fleiri myndir
í umslaginu mínu. Ég sting þeiili
í það aftur og fer að undrast með
sjálfri mér hversvegna allir þess-
ir hnútar séu á bandinu. Ó, hvað
ég get verið heimsk. Þessir hnút-
ar áttu að minna mig á það að ég
gleymdi þessu öllu í fyrra og
þessvegna voru jólin mín mis-
heppnuð þá. Nú veit ég hvað ég
á að gera í ár.
EINANGRUNARGLÉR S ARA ABYRGÐ.
YFIR 20 ARA REYNSLA HERLENDIS!!!!!
EGGERT KRISTJANSSON & CO. HF
SÍMl 11400
VIKAN 51. tbl.