Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 11

„HJARTANS ÞÖKK FYRIR FIÐLULEIKINN," MÆLTI ÉG.
„MIG LANGAR TIL AÐ VITA HVAÐ ÞÚ HEITIR."
„£G HEITI INGIMUNDUR SVEINSSON, EN RÍKA OG RÁÐ-
SETTA FÖLKIÐ KALLAR MIG „INGIMUND FIÐLU“. ÞÚ
ÁTT EKKI AÐ ÞAKKA MÉR TÖNLISTINA, ÞVÍ ÉG SPILAÐI
FYRIR SJÁLFAN MIG, EN EKKI ÞIG. ÞÚ ERT GÖÐUR
HLUSTANDI. GUÐ BLESSI ÞIG.“
V------------------------------------------------------)
sem ég hélt í hneggjaði, ég skynjaði aftur
færið og lét það varlega ofan í pokann, þó
var hann alveg eins og ég sá hann fyrst, þung-
lyndislegur og þreytulegur, ósköp venjulegur
maður.
Síðan gekk hann til mín, rétti mér höndina
og mælti: ,,Hvað heitir þú", ég sagði til nafns
míns. „Hjartans þökk fyrir fiðluleikinn", mælti
ég, „mig langar til að vita hvað þú heitir".
„Ég heiti Ingimundur Sveinsson, en ríka og
ráðsetta fólkið kallar mig Ingimund fiðlu. Þú
átt ekki að þakka mér tónlistina, því ég spilaði
fyrir sjálfan mig, en ekki þig. Þú ert góður
hlustandi. Guð blessi þig".
Síðan sleppti hann hönd minni. „Vertu bless-
aður og góða ferð", mælti ég, síðan gekk Ingi-
mundur hröðum skrefum út veginn, dálítið á-
lútur eins og fiðlan væri honum of þung byrði.
Ég sá hann aldrei aftur.
Þegar ég kom heim, var faðir minn að
landa. Húsfreyja af næsta bæ stóð fyrir ofan
naustið og spurði mig, hvaða maður hefði far-
ið út veginn, og hvort ég hefði reitt hann yfir
ána. Ég sagði sem var að ég hefði reitt hann
yfir ána og maðurinn héti Ingimundur Sveins-
son. Ingimundur „fiðla" landeyðan sú að flækj-
ast hér um há bjargræðistímann", mælti hús-
freyja, ég ætlaði að segja eitthvað, en þá var
pabbi kominn með hnakkinn til þess að leggja
á hestinn og hann sagði: „Eru það ekki þessar
landeyður, sem þú kallar, sem gera okkur fært
að sigra erfiðleika lífsins? Ætli einhverjir hafi
ekki kallað Sigurð Breiðfjörð landeyðu, þegar
hann var hér um slóðir"?
Húsfreyja dáði mjög Sigurð Breiðfjörð. Faðir
minn kastaði á okkur kveðju og var riðinn af
stað áður en húsfreyja gæti svarað.
Oft hefi ég heyrt góða tónlist, en aldrei hefi
ég heyrt neina tóna sem hafa hrifið mig eins
og tónlist Ingimundar á árbakkanum, og þeg-
ar ég verð hrifin af hljómlist, minnist ég alltaf
Ingimundar, sem því miður lifði nokkrum árum
of snemma á þessu landi.
Eru það ekki listamennirnir sem gera okk-
ur venjulegu fólki fært að sigra erfiðleika jarð-
lífsins? Sannarlega eru það þeir.
Helga Halldórsdóttir,
frá Dagverðará.
■ ■K'J.Ji
fylfliht

MHH
wktm&m
■

' ' ■ .
mmWmw
í'\ ■ ix'i
’ É

WMiim
mmm
iu-.i

,.u< 'I / “i ’< ú •'!' 7 !!' "! •»,
I

Wmfílmm! .
SL,
Wft

VIKAN 52. tbl.