Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 28

ÞETTA VAR ÖSKÖP VENJULEG VEIÐIFERÐ HJfl TOGflRANUM
„ARCTiC ADVENTURER", ÞflR TIL SPRENGING VARÐ í SKIP-
INU. ÞRÍR AF ÁHÖFNINNI FÓRUST, OG SKIPIÐ VELKTIST
STJÖRNLAUST I STÚRSJÖ OG ILLVIÐRI.
Fyrsti vélstjóri, Bill Smith, lézt
rétt fyrir björgunina.
Annar vélstjóri, Thomas North-
ey, lét lifi* viS hlii yfirmanns
síns.
Minns kyndari varS fyrlr aðal
sprengingunni og lét IfflS fyrst-
ur. Mayes skipstjéri (t.v.) kemur
í land í Hull oftir björgunina.
Bn&að var vont veður. Brezki tog-
arinn Arctic Adventurer öslaði
gegnum Norðursjóinn með tíu hnúta
hraða. I brúnni stóð stýrimaðurinn,
Ron Dodsley, þrítugur að aldri, og
var hugsi. Klukkan var langt gengin
eitt um nóttina þann 8. desember
1964. Mestur hluti óhafnarinnar var
í koju. Hinn fjörutíu og eins órs
gamli skipsstjóri, Ray Mayes, hafði
afhent stýrimanninum vaktina og ló
fyrir í koju sinni og leit yfir frétt-
ir dagsins. Meðan stýrimaðurinn
hafði annað augað á stefnu skips-
ins, en hitt á veðurofsanum úti fyr-
ir, gerði hann í huganum áætlanir
um heimkomu sína. Ef allt færi sam-
kvæmt áætlun, myndi togarinn
koma aftur heirn til Hull hinn 1.
janúar.
Skyndilega fór togarinn að missa
gufu. Hátt skerandi hljóð yfirgnæfði
ýlfrið í vindinum. Slðan kvað við
sprenging, sem hristi skipið stafn-
anna á milli, og varpaði Dodsley
stýrimanni kylliflötum á brúargólf-
ið. Ljósin slokknuðu, og það varð
niðamyrkt um borð.
— Hver fjárinn . . . hrópaði Dods-
ley og staulaðist á fætur. Og ( þann
mund, sem hann hugðist kalla á
skipstjórann, kom Ray Mayes æð-
andi upp ( brúna. — Hvað hefur
komið fyrir? kallaði hann.
Þeir heyrðu fyrsta vélstjóra, Bill
Smith, kalla á hjálp. Hann lá á þil-
farinu, rétt fyrir neðan brúarvæng-
inn. Skipsstjórinn þaut honum til
hjálpar. — Það eru katlarnir, skips-
itjóri. Þeir hafa sprungið, tautaði
Smith.
Togarinn Arctic Adventurer, fimm