Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 31

«1
■
Uvora
mundir þú vclfa7

Við viðurkennum fúslega, að stúlkan
er meira aðlaðandi en SMITH'S-
bílamiðstöðin, en ekki ókveða neitt í
flýti. SMITH'S-bílmiðstöðin kostar
aðeins kr. 1.590,00 í eitt skipti fyrir
öll. SMITH'S-bílmiðstöð fer vel í öllum
bílum, auk þess er ekki hætta
ó að hún standi uppi í hórinu ó
þér! Auðvitað getur þú ekki tekið
hana með þér út að borða, en þú
getur gert ferðina til og fró -veitinga-
staðnum mun þægilegri. Mundu
líka, að þú gætir hafa valið „ranga"
stúlku, aftur á móti ertu öruggur
um, að SMITH'S-bílmiðstöðin er
ávallt sú rétta.
Auðvitað er þetta erfitt val, en því
ekki að slá til og taka báðar. Láttu
SMITH'S-bílmiðstöð halda hita á
þér og stúlkunni þinni í vetrarkuld-
anum — mundu einnig, að þú
getur sparað pelsinn.

■

’/i; ■ :::í
//" ";'7;
...7.
Mmmi:
: ■ ■ .
1
Vofur á heimshöfunum
Framhald af bls. 17.
sjórinn flæddi inn í lestar og vélar-
rúm fyrir hinni ofsalegu árás þessa
dauða skips, þessa skips, sem vissu-
lega var Frigorifique, því að greini-
lega mátti lesa nafn þess, þessa
draugaskips, þar sem engan mann
var að sjá á þilfari eða stjórnpalli,
þessa skips, sem sloppið hafði af
hafsbotni og hlaut að lúta stjórn
skugga-áhafnar og hvarf nú aftur.
Rumney tók að sökkva.
Það snerist hægt um sjálft sig,
umvafið samblandi gufumökks og
þoku. Tveir bátar fjarlægðust það
og fluttu burt hlið við hlið, skips-
hafnirnar, sem sameiginlegt óhapp
tengdi saman.
Hásetarnir reru þegjandi. Þeir
voru nýbúnir að lifa tvöfaldan
harmleik, sem var ofar þeirra skiln-
ingi. Það, sem þeir óttuðust um-
fram allt var ekki að farast, held-
ur að sjá birtast að nýju hinar
yfirnáttúrulegu útlínur hins dauða
skips, sem hafði sigrað þá. Vissu-
lega mæltu öll rök gegn því, að
þeir rækjust á það aftur, því að
það hlaut nú að vera langt undan,
en rök komu þessu máli ekkert við.
Skipstjórinn hafði skipað fyrir um
að sigla í áttina til næsta lands,
en það var einmitt í þá átt, sem
hið dularfulla skip, — menn þorðu
ekki lengur að kalla það Frigori-
fique, — hafði horfið. Þeir blessuðu
næstum því þokuna fyrir að hylja
það fyrir augum þeirra.
Stundarfjórðungi síðar tók að
birta, þokunni var að létta.
Þokan hvarf, eins og þetta síð-
ara slys hefði fullnægt skipsskaða-
þorsta hennar. Hula hennar lyftist,
og með sama ótta horfðu menn-
irnir í bátunum í kringum sig.
Skyggni batnaði, og með hverri
mtnútu víkkaði sjóndeildarhringur-
inn. Létt gola gáraði nú hafflötinn,
og mönnum létti, er þeir héldu, að
hið dularfulla skip væri horfið. En
tæpar tvær mílur í burtu, bak við
síðbúinn þokufláka, hélt flakið á-
fram ferð sinni í austurátt.
En með þokunni hafði einnig
horfið andrúmsloft leyndardómsins.
Menn sáu nú aftur gamalkunnar
strendur með Ijósmerkjum og vit-
um, sem þeir höfðu oft áður tekið
mið á. Flakið skelfdi nú minna.
Menn voru aðeins ruglaðir, og for-
vitnin yfirgnæfði allar aðrar til-
finningar. Þegar mennirnir voru nú
lausir við óttann, — þeir voru að-
eins nokkurra klukkutíma ferð frá
landi, frá örygginu, — beindist öll
athygli þeirra að þvf að leysa gát-
una með Frigorifique.
„Þetta er ósköp einfalt", sagði
skipstjórinn af Rumney. „Það er
ekkert furðulegt eða yfirnáttúru-
legt við þetta".
„Hver er skýring yðar"? spurði
skipstjórinn af Frigorifique.
„Þér hafið yfirgefið skip yðar of
fljótt. Það gat flotið enn f nokkrar
klukkustundir".
„Má vera. En hvernig gat það
haldið áfram að sigla mannlaust"?
„Eruð þér viss um, að engir há-
setar eða vélamenn hafi orðið eft-
ir"?
„Algjöriega. Öll skipshöfn mín er
hér í kringum mig".
„Jæja, þá er ekkert að gera
nema ná því aftur. Ef það er að-
eins laskað, getum við komizt um
borð, gert það siglingarhæft að
nýju og komizt til hafnar .. "
Og eltingarleikurinn hófst. Frigori-
fique fór í stóra hringi, breytti
stundum stefnu sinni um nokkrar
gráður, snerist stöðugt...
Frakkarnir reru bát sínum hratt á
eftir skipinu, og eftir að þeir höfðu
dregizt oft aftur úr, tókst þeim loks
að komast upp að því.
Það var enn nokkurt kjölfar:
Skrúfan snerist enn. Nokkrir sjálf-
boðaliðar klifruðu um borð og köll-
uðu. En þar var enginn, hvorki í
lestunum né í vélarrúminu né í
lúkarnum. Stýrimaður gekk að stýr-
inu: það var fast í hægri snún-
ingi, eins og skilið hafði verið við
það.
Þarna var þá skýringin á leyndar-
dómnum, hugsaði hann. Þegar við
yfirgáfum Frigorifique, flaut það
ekki aðeins enn þá, heldur var
líka þrýstingur á kötlunum. Stýrið
var ( stjórn og hélt þeirri stöðu.
Skipið hefur þv( haldið áfram að
fara f stóran hring ( þokunni, sem
Rumney á sinni hægu ferð hlaut
að skera reglulega. Þetta skýrir
fyrsta fund okkar og einnig enda-
lokin.
m
Nú er leikiistin ekki
mikilvægust lengur
Framhald af bls. 19.
Þegar við vorum í Bandaríkjun-
um gaf ég honum að borða það
sem ég vissi að honum þótti bezt,
nefnilega grilleraða Texas T
steik.
Hún hefir hitt Lord Home og
Harold Macmillan. Hún strauk
lokk frá enninu og brosti glettn-
islega. ■ — Auðvitað má ég ekki
taka einn fram yfir annan, það
vœri maðurinn minn ekki á-
nægður með, — en þegar ég hitti
Macmillan fékk ég ósjálfrátt dá-
lítinn hjartslátt. Hann er alveg
ómótstæðilegur.
— Er það ekki erfitt að sam-
VIKAN 52. tbl. gj
SMITHS
VORUR FÁST ÁVALLT HJÁ
Laugaveg 176
Sími 23285