Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 41

— Tessa, sagði hann. — Taktu
ekki ákvörðun fyrir mig. Ég get
sjálfur náð í Grierson, ef ég vil.
Ég þarf ekki annað en segja næsta
lögreglumanni, hver ég er. Leyfðu
mér bara fyrst að vita, hvað hann
vill. Ég er sérfræðingur í þessum
leik, ástin mín, ekki þú. Þögnin
er ef til vill mesta áhættan af
öllu.
Þetta var eini vegurinn til að
koma henni í skilning, og hún svar-
aði honum undir eins.
— Grierson sagði: — Við vitum
um Rutter og við getum hjálpað
þér, sagði hún; svo lét hún hann
hafa símanúmerið.
— Sagði hann nokkuð, hverjir
þessir „við" værum? spurði Craig.
Hún hristi höfuðið: — Meiri
lögga, hugsa ég, sagði hún.
— Ef til vill, sagði Craig, — en
ég held að Grierson sé ekki venju-
leg lögga.
— Hvað þá?
— Skikkja og rýtingur, sagði
hann, — blítt bros, og högg, þeg-
ar enginn sér. Sá, sem sefur hjá
greifafrúnni, meðan einhver annar
opnar peningaskápinn og stelur
verðmætunum. Hann ætti að passa
sig núna. Ég get líka gefið högg.
— Hvað ætlarðu að gera? spurði
hún.
— Refsa þér, svaraði Craig. —
Fyrir að segja mér þetta ekki áð-
ur.
Síðan spurði hún aftur og hann
svaraði: — Ég verð að hugsa um
það. Ég verð að hugsa mikið um
það. Og þegar ég hef svarið á
reiðum höndum, skal ég segja þér
það.
9. kafli.
Loomis sendi aftur eftir Grierson
og einu sinni enn dreypti hann á
svörtu, sjóðheitu kaffi og hlustaði
á nöldrið í Loomis. Það var mjög
mikilvægt, að þeir næðu tali að
Craig; það myndi bjarga ákveðn-
um mönnum, sagði Loomis kvik-
indislega, og mikilli vinnu, það
gæti jafnvel sparað peninga fyrir
skattgreiðendur. Hversvegna í
fjandanum gat Grierson ekki haft
upp á honum?
— Ég er að reyna það, sir, svar-
aði Grierson. — Linton hefur helm-
inginn af gáttaþefunum í London á
sínum snærum. Við fylgjumst með
höfnum og flughöfnum og reynum
eftir beztu getu að hafa auga með
lestunum. Vandinn er sá, að við
finnum engar myndir af honum
nema þessar frá stríðinu. Ég hef
látið hressa svolítið upp á þær en
þær eru ekki beinlínis portrett.
Viltu, að Linton láti blöðin hafa
þær?
_- Drottinn minn, nei, svaraði
Loomis og brá litum.
— Ef ég hefði minnstu hugmynd
um, hversvegna þú þarft á honum
að halda, gæti það orðið að liði,
svaraði Grierson.
— Allt í lagi, svaraði Loomis.
— Þú getur ekki sagt, að ég leggi
þér ekki lið. Ég þarf að fá Craig
til að vinna fyrir mig. Bolli Grier-
son skall í undirskálina.
— Craig? Vinna?
— Ekki öskra, þrumaði Loomis.
— Ég þoli ekki fólk, sem öskrar.
Vinnu, já, hversvegna ekki? Hann
er sá eini, sem getur gert það,
fyrir utan þig. Þú gætir ef til vill
gert það, ef þú værir heppinn og
ef ég finn ekki Craig, verð ég að
nota þig hvort sem er. En ég vildi
fremur nota hann. Hann þarf ekki
á heppninni að halda.
— Hvaða vinna er þetta? spurði
Grierson.
— Þessi í Nissa, svaraði Loom-
is. — Hann er sniðinn fyrir hana.
Hvar í fjandanum heldurðu að hann
sé?
— Hef ekki hugmynd, svaraði
Grierson.
— Ég hef hana, sagði Loomis.
— Það er augljóst mál. Hann er
ennþá hjá þessari Tessu. [ Holland
Park.
— En við höfum tvisvar leitað
þar.
— Kannske hann hafi verið of
snjall fyrir ykkur. Það er kannske
óhugsandi? hreytti Loomis út úr
sér.
— Á ég að fara núna og gá að
honum þar?
— Nei, svaraði Loomis. — Hann
gæti gert þér miska. Farðu og hlust-
aðu í íbúðinni við hliðina. Farðu
í búning einhver iðnaðarmanns, eða
eitthvað þessháttar, þú hlýtur að
geta klórað þig út úr því.
Grierson var heppinn. Maðurinn
( næstu (búð var piparsveinn að
nafni Reddish og á ferðalagi. Gri-
erson hafði upp á húsverðinum,
ræddi við hann með ógnþrunginni
ró um möguleikann á gasleka, og
var umyrðalaust hleypt inn í íbúð-
ina. Hann setti upp tæki sín og tók
af mestu vandvirkni upp á segul-
band muldur í röddum, brak í
SKRIFSTOFU-
STÖLAR
VINNUSTÖLAR
TRÖPPUSTÖLAR
OG ALLAR
STÆRÐIR AF
FERKÖNTUÐUM
OG HRINGLAGA
BORÐUM
L
Króm-húsgögn
Hverfísgötu 82 - Slmi 2117B
Nýtízku
húsgttgn
I eldhús
Létt
sterk
þægíleg
VIKAN 52. tbl.