Vikan - 30.12.1965, Blaðsíða 44

Hvað kostar Vikan?
Þú getur fengið Vikuna á kr. 23.08 með
því aS vera áskrifandi -
ÁSKRIFTARSÍMINN ER 36720
V1KAN
Afmælisleikföng handa Marquis de
Sade. Svo voru sprengiuórósir í
Arabahverfunum, ungir nýlendubú-
ar hlaupandi um strætin og ó
pönnulok og bílflauturnar var spil-
að það sama; AI-ge-rie-Fran-caise.
Ba-Ba-Ba — Ba-Ba. Þeir voru engu
skórri en Arabarnir; ef til vill verri.
Craig varpaði þessu fró sér. Rétt
og rangt kom þessu móli ekki við,
ekki fyrir hann. Þetta var aðeins
verzlun, sem þurfti til að uppfylla
þarfir tveggja gagnstæðra sjónar-
miða. Þetta hafði verið orðtak
Baumers. Baumer hafði aldrei ver-
ið ónægður, fyrr en hann hafði
breitt yfir hróa verknaði með stór-
um, virðulegum orðum. Engu að
síður myndi hann hafa selt bóðum
aðilum, ef markaður hefði verið
til þess, en Frakkar komust af ón
Baumers og Craigs, Craig hafði
aldrei komizt af ón þeirra. Þeirra
vegna hafði hann grætt hundrað
þúsund sterlingspund, skattfrjóls.
Hann þurfti ekki framar að óttast
munaðarleysi né fósturmæður.
Framhald í næsta blaði.
íste-,
Í'*
Örkla er á Hi.
UNGFRU YNDISFRIÐ
yður hið laiidsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR ER ÖRKIN HANS NOA?
» ðUtaf saml lelfaurlnn i hennl tínd-
oklnre. Hún hefur fallS örkina bans
efafhvers ataEar i blaSlnu oe hfcittr
verMmimim'Iianda belm, sem pefcur
IMWnn Vesfflaunln eru stór Kon-
failur at bezta konfeWl, og
er auSvltaS SælsætlsrcrS-
Síðast er rfttítis var hlaut verSIaunln:
Halla Hreggviðsdóttir,
Stigahlíð 2, Reykjavik.
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 52. tbl.
Framhald af bls. 23.
drepsskap, að þola bæði afbrýðissemi, undirferli og.. .. ótryggð, yðar
hágöfgi, bað er ekki fyrir mig. Að vera eitthvað, sem eigandinn kast-
ar til hliðar eins og aflóga leikfangi — til þess þarf meiri framagirni,
meiri ást, en ég hef til að bera. Það reið Mademoiselle de la Valliére
að fullu, og ég er ekki eins þykkskinnuð og Madame de Montespan. Hún
reis snöggt á fætur. — Verið henni trúr, Sire. Hennar orka er jöfn
yðar, ekki mín. Freistið mín ekki framar.
— Er yðar freistað?
Hann vafði hana örmum og fól andlit sitt í hári hennar. — Ótti
yðar er ástæðulaus.... Þér þekkiö mig aðeins á yfirborðinu. Hvaða
annarri konu hefði ég fyrirgefið svo margt? Hinar undanlátssömu eru
leiðinda grátkerlingar, hinar framgjörnu verður að berja mörgum
sinnum á dag, ef þær ætla ekki að gleypa mig, en þér.... Þér eruð
fædd til að vera sultana-bachi, eins og hann sagði, þessi dökki prins,
sem vildi fá yður með sér. Konan, sem getur ráðið yfir konunginum.
Ég viðurkenni tiltilinn. Ég lýt yður. Ég elska yður á hundrað mismun-
andi vegu, fyrir veikleika yðar, fyrir dapurleik yðar, sem mig langar
að eyða, fyrir fegurðina, sem mig langar að eignast, fyrir gáfurnar,
sem rugla mig í ríminu, sem ég þarf á að halda á sama hátt og ég þarf
á að halda dýrum hlutum úr gulli og marmara í kringum mig, næstum
of fögrum í fullkomnun sinni. Þér hafið gefið mér það, sem mig hefur
vantað — trúnaðartraust.
Hann hafði lagt hendur sínar á vanga hennar og sneri andlitinu
að sér, eins og hann þreyttist aldrei á að reyna að rjúfa leyndardóm
hennar.
—• Ég á von á öllu frá yður, og ég veit, að ef þér gætuð hugsað yður
að elska mig, mynduð þér ekki svikja mig. En meðan þér eruð ekki
mín, meðan ég heyri yður ekki andvarpa í ástarsælu, er ég óttasleginn.
Ég óttast, að þér reynið að veiða mig í lævísa gildru. Þessvegna vil
ég flýta fyrir uppgjöf yðar, því þá hef ég ekkert að óttast, hvorki yður
né allan heiminn.. .. Hafið þér nokkurn tíma ímyndað yður það, Ange-
lique.. . . Þér og ég saman. . .. Hvað gætum við ekki gert? Hvaða sigra
gætum við ekki unnið? Hvaða dýrðarbauga gætum við ekki bundið
okkur? Þér og ég saman.. . . Við værum ósigrandi.
Hún svaraði ekld. Það var eins og heljarstormur hefði skekið hana
á grunni. Hún hélt augunum lokuðum og konungurinn sá aðeins fölt
andlit hennar og svip, sem ekkert gaf til kynna. Hann sá, að andartakið
var liðið hjá. Hann andvarpaði.
— Þér viljið ekki svara án umhugsunarfrests? Það er rétt hjá yður.
Jæja, þrákálfur, ég gef yður enn eina iðrunarviku til að róa reiðina
og hugsa í næði um orð min. Svo nú skulið þér fara aftur til húss yðar
i París fram á næsta sunnudag. Þá munu Versalir taka á móti yður
einu sinni enn, fegurri en nokru sinni fyrr, dáðari, ef mögulegt er,
og enn öruggari sigurvegara en áður yfir hjarta mínu, þrátt fyrir víxl-
spor yðar. Því miður hafið þér kennt mér, að Þótt konungurinn sé
mikill, getur hann ekki fyrirskipað ást, aðeins trúnað, jafnvel ekki
ástríðu, en ég skal vera þolinmóður, ég skal ekki örvænta. Sá dagur
kemur, að við förum saman til Cjdhera. Já, ástin mín, sá dagur mun
koma, að ég leiði yður inn í Trianon. Þar hef ég hyggt litla pagóðu
úr postulíni til að elska yður í, burtu frá þysnum og undirferlinu, sem
þér óttist, með aðeins blómum og trjám, sem vita hvar við erum. Þér
munið vera hin fyrsta til að nota hana. Hver steinn, hver hlutur, hefur
verið vaiinn handa yður. Mótmælið ekki. Leyfið mér aðeins að vona.
Ég kann að bíða.
Hann hélt í hönd hennar og leiddi hana að einum hellisdyrunum.
— Sire, má égspyrja fréttar af syni mínum?
Það færðist skuggi yfir andlit konungsins: — Æi, já, það er enn eitt
áhyggjuefnið, sem þessi óstýriláta fjölskylda hefur valdið mér. Ég verð
að reka þann unga svein úr stöðu sinni.
— Vegna ónáðar minnar?
—• Alls ekki, ég hafði alls ekki hugsað mér að láta hann gjalda þess.
Hegðun hans olli mér óánægju. Tvisvar hefur hann látið I það skína að
Duchense, yfirþjónninn minn, hafi ætlað að eitra fyrir mig, og það
er allt og sumt. Hann lét sem hann hefði séð hann setja duft í matinn
minn og ásakaði hann hástöfum fyrir það. Af eldinum í augum hans
og skýrum orðum vissi ég, að hann hafði erft framhleypni móður sinn-
ar. — Sire, étið ekki þennan mat og drekkið ekki þetta vín, sagði hann
hátt og skýrt, eftir að maturinn hafði verið prófaður. — Monsieur
Dushense hefur sett eitur í það.
— Ó, guð! andvarpaði Angelique hnuggin. — Sire, ég veit ekki hvern-
ig ég á að lýsa fyrir yður óánægju minni með drenginn. Hann er allt
of yfirspenntur, og hefur allt of frjótt ímyndunarafl.
— 1 seinna skiptið, sem hann sagði Þetta, varð ég að vera harður.
Ég vildi ekki refsa of Þunglega dreng, sem ég hafði áhuga fyrir vegna
hlýrra tiifinninga minna í yðar garð. Monsieur var þarna. Honum
fannst gaman að drengnum og vildi ráða hann í þjónustu sína, ég gaf
honum leyfi til Þess. Sonur yðar er nú i Saint-Cloud, þar sem bróðir
minn hefur aðsetur á vorin.
Angelique brá litum. — Þér létuð drenginn minn fara í það sorpræsi!
VIKAN 52. tbl.