Vikan - 12.05.1966, Side 23

kvæmilega aS taka nokkurn tíma, enda
þótt öllum undirbúningi hefði verið lokið
kvöldið óður. Tvöföld lína hafði verið
strengd milli bakkanna, svo að hægt væri
að draga bátinn fram og aftur. Það gætti
dálítillar eftirvæntingar í hópnum og firð-
ings í taugakerfinu, eins og verið væri að
leggja upp í fyrstu tunglferðina, við vor-
um flest vanari bíl en feriu sem farar-
tæki yfir ár, ef til vill læki loftið úr gúmmí-
bátnum eða dráttartaugin slitnaði, þegar
verst gegndi, og fleytan bærist undan
straumnum niður ána. En allar slíkar bolla-
leggingar urðu sér til skammar, ferjunin
gekk greiðlega og hópurinn komst far-
sællega yfir ána. Síðan var haldið i átt-
ina að Arnarfelli um sléttar eyrar og
aura, þar sem Arnarfellskvísl hin innri
flæmist sitt á hvað.
III.
Arnarfell hið mikla er í suðausturjaðri
Hofsjökuls, milli tveggja mestu skriðjökla
hans, Þjórsárjökuls og Múlajökuls, sem
halda þvi [ heljargreipum sínum. Það er
1148 m. y.s., en aurarnir niður að ánni
um 600 m. y.s. Hæð þess er því ekki ýkja-
mikil. Samt er þetta hið myndarlegasta
fell, eins og nafnið bendir til, bratt og
strýtumyndað nokkuð, brekkugróið langt

"'W

v.i? a * J
'•I
U
1 >......?*!
, $3
œfi
M.y r ;,V\ \ > « - t; r
Arnnrteil
bid
■ikla
LITAZT UM Á MIÐDEPLI LANDSINS
SUÐ-AUSTUR VIÐ HOFSJÖKUL,
ÞAR SEM EYVINDUR 0G HALLA
BYGGÐU SÉR BÓL NÁLÆGT INNSTU
SYTRUM ÞJÖRSÁR.
EFTIR GEST GUÐFINNSON.
upp eftir sunnan í móti, en síðan klettar og skrið-
ur. Aður var jökullinn kenndur við fellið og kallað-
ur Arnarfellsjökull, ef til vill upphaflega af sunn-
anmönnum, en [ seinni tið er hann kallaður Hofs-
jökull og þá kenndur við Hof í Skagafirði, sem á
afrétt norðan að honum, og gætir þar sýnilega á-
hrifa norðanmanna í nafngiftinni.
Við stöldrum við í Arnarfellsbrekkunni og virð-
um fyrir okkur umhverfið, nær og fjær. Það verð-
ur að viðurkennast, að ekki er ofsögum sagt af
gróðrinum í Arnarfelli. Þarna er allt í kafi í grasi.
Hávöxnust er hvönnin og burnirótin, en mikið ber
einnig á blágresi og viði og mörgum lágvaxnari
jurtum, svo sem fíflum, steinbrjótum, steindeplum
og fjalladeplum. Uti á aurunum ber mest á eyrar-
rósinni, sem vex þar ( rauðum breiðum. Sunnan við
Arnarfellskvíslarnar tekur við geysi víðáttumikið
graslendi, um 100 ferkílómetrar að stærð, en nær
allt suður að Fjórðungssandi. Heitir það einu nafni
Langaleit, en annars ýmsum nöfnum, svo sem Arn-
arfellsver, lllaver, Nauthagi, Oddkelsver og Tjarn-
arver. Er þar víða blautlent, fullt af síkjum og tjörn-
um, en kafgras á milli. Það er t.d. til marks um
gróðursældina f Nauthaga, að fjallamenn reka fé
út í störina til að handsama það, að sögn kunn-
ugra.
A þessum slóðum eru aðalheimkynni og varp-
stöðvar heiðagæsarinnar í heiminum, f svokölluð-
um Þjórsárverum. Samkvæmt athugunum, sem gerð-
■ ■ ■ ■ E
VIKAN 19. tbl. 23