Vikan - 17.11.1966, Blaðsíða 8

SJOIIATRVGGT
TRUELTRYGGT
SÍM111700
sjomvGCHiim
Hann heitir Bronco og það er
nafn á villihesti úti í Ameríku og
það stóð ekki á viðbrögðunum
hjá hestaþjóðinni á íslandi: Bronkó
sló á örskömmum tíma öll met í
bílainnflutningi. Það lá við, að hon-
um væri meira að segja troðið inn
í messana á skipunum til að koma
sem allra mestu heim í einni ferð
og allir biðu eftir Bronkónum sín-
um. írafárið fékk sitt nafn og var
kallað Bronkó-æði.
Síðan gripu stjórnarvöldin í taum-
ana og hættu að meta bíla til tolla
eftir því hve margir þumlungar
væru milli hjólanna á þeim og létu
sér nægja að bílar með drifi á öll-
um hjólum hefðu drif á öllum hjól-
um. Að sjálfsögðú var notað tæki-
færið til að lyfta ofurlítið 'undir toll-
ana á öllum slíkum farartækjum,
en Bronkókaupendum sem öðrum
bíleigendum flökraði svo sem ekk-
ert við því; við erum allir jafn
ánægðir yfir því, hvernig tekjum
ríkisins af bifreiðum og bifreiða-
og orkumeiri vél, mýkri fjöðrun,
bíllinn er allur stærri og rúmbetri
og sætin (ökumanns og hans við
hlið) ólíkt betri. Útlitið er einnig
nýtízkulegt og frágangur svo sem.
hurðir, mælaborð og hjólkoppar,
allt þetta minnir óneitanlega á
fólksbíl.
Og það er að sjá, að ekkert sé
því til fyrirstöðu að aka stinning-
inn á þessum bíl. Einu sinni í sum-
ar var ég á leið upp, í Mosfells-
sveit seint um kvöld eftir að veg-
urinn var orðinn mjög fáfarinn, svo
ég leyfði mér að aka mínum
Rambler á 90 km. hraða. Þegar
ég var á móts við Korpúlfsstaðaaf-
leggjarann sá ég í speglinum hvar
hvítur Bronco kom á eftir mér og
fór mikinn. Hann dró jafnt og þétt
á, svo ég jók ofurlítið hraðann,
en það kom fyrjr ekki, Broncóinn
þaut fram úr mér eins og við vær-
um að. fara sinn í hvora áttina.
Enga löngun hef ég til aS aka
honum þannig. Mér finnst hann
’ ' ' V,. 4*
Bronkóinn er hcldur laglegur í útliti, minnir ef til vill í svip 4 International
Scout, cn hefur Þó trúlega vinninginn vi3 samanburð.
varahlutum er varið í þágu veg-
anna. En mlðað við venjulega fólks-
bíla varð Bronkóinn þá ekki eins-
góð kaup og æðið rann af mann-
skapnunri. Síðan hefur þessi bíll að-
eins selzt eins og aðrir bdar.
Svo er um tilkomu Bronkósins, að
Bandaríkjamenn eiga nokkúð fjöl-
mennan hóp einstaklinga, sem
gjarnan vilja komast lítt farnar slóð-
ir akandi. Þessir menn óskuðu eft-
ir bílum, sem kæmust yflr torfær-
ur og ófærur, en væru þó þægileg-
ir ísetu og góðir í hröðum akstri á
vel gerðum brautum. Þar við bætt-
ist svo, að Ford hefur líklega allt-
af i aðra röndina séð eftir jeppan-
urrt, sem þeir vorú 'fengnir til að
framleiða fýrit' herinn á stríðsárun-
um, þegar Willy's hafði ekki und-
an, svo nú komu þeir tii móts við
fýrrgreindari hóp ög eigin löngún
og bjuggu til bíl með’drifi á öllum
hjólúm a ' svipuðú • prinsiþþi • og
gárríla jepþannj héiria hváð' þessi
svarar að sjálfsögðu betur kröfum
nútímans. Það kemur fram í Stærri
afar þægilegur og áhyggjulaust
aS aka honum á vegum úti á
70—80 km hraða. Sé hraðar ek-
ið, hef ég á tilfinningunni, aS
aksturinn sé ekki lengur örugg-
ur, aS hann sé fast aS því rúss-
nesk rúlletta. StýriS er mjög
létt, og á þeim tveim bílum,
sem ég prófaSi (annar ekinn um
11 þús. km., hinn tæp 14 þús.),
fannst mér votta fyrir rástil-
hneigingum, aS vísu mjög litl-
um, en nóg til þess, aS ökumaS-
urinn verður aS hafa hugann viS
aS halda réttri stefnu, og þaS
verSur því meira verk og áhættu-
samara, sem ferðin er meiri.
Annað vat og slæmt á báSum
bílunum: Þegar komið var á
nokkurn hraSa — um þaS . bil
60 km og þar fyrir ofan, v.ar
ekki laúst við aS bremsurnar
skokktu bílana HokkuS af akst-
• ursstéfnúnni, ef nauSsynlegt .vnr
aS snöggdraga úr hraSa.
Ég fæ ekki betur séð, en annar
gírinn sé gír Bronkós. Það er óhætt
8 VIKAN 46'tbl.