Vikan - 01.12.1966, Blaðsíða 18

Að ofan: Italan fer fram hjá úlfaldalest Mongóla. Að neðan:
Italan föst. Hópur manna reynir að draga hana upp, og einn
SíSan bíllinn, þetta
töfratæki, kom til
sögunnar, hafa
margar svaðilfarir
verið farnar á bíl
og ótrúleg afrek
unnin. Ef til vill er
þó mesta svaðil-
förin af þeim, sem
eitthvað hafa
verið skipulagðir
fyrirfram, þol-
raunaraksturinn
mikli frá Peking til
Parísar, sem
farinn var árið
1907 að undirlagi
Le Matin.
Sig. Hreiðar tók
saman. - 4. hluti.
PONS ER AR KRMA
- SAR Al PBiaii
V---------------------y
Bílarnir eru komnir yfir
fyrsta og erfiðasta hjallann,
fyrstu 200 mílurnar út frá
Peking, en þá leið var lands-
lagið ekki heppilegra fyrir bíla
en svo, að lengst varð að hafa
115 dráttarmanna til að komast
áfram, og leiðin lá yfir gamla
árfarvegi, snarbratta fjall-
garða, klettaeinstigi, ófærar
ár, fen og mýrar.
Nú tökum við aftur upp
þráðinn, þar sem leiðangurs-
menn hafa kvatt dráttarmenn-
ina með engri eftirsjá. Þeir
halda nú áfram af bílanna
eigin vélarafli og framundan
er Gobi eyðimörkin.
Frakkarnir höfðu komizt að
þeirri niðurstöðu, að ekki væri
sanngjarnt að krefjast þess að
Italan, sem hafði margfalt
sterkari mótor en hinir bílarn-
ir, skyldi bundin af því að ferð-
ast með sama hraða og hinir
bílarnir í lestinni. Ef henni
yTði leyft að fara á undan, hefði
það hinsvegar í för með sér, að
áhöfn hennar yrði ekki til stað-
ar, ef veita þyrfti einhverjum
af hinum leiðangursmönnum
hjálp, en aftur á móti var Italan
bezti bíllinn, sem hægt var að
senda til baka í slíkum neyð-
artilfellum, þar sem hún komst
töluvert hraðar en hinir bílarn-
ir, eða yfir 50 mílur á klukku-
stund. Og það var afar hag-
kvæmt, að svo hraðskreiður
ur bíll væri notaður til að fara
á undan, vísa veginn og vara
við hættum.
Godard og du Tallis voru í
fararbroddi, en gættu þess að
de Dion bílarnir yrðu aldrei
meira en mílu eða svo á eftir.
Úlfaldaslóðin var afar óslétt og
gormar Spijkersins lögðust
óhugnalega saman undan auka-
þyngslunum af útbúnaði Cont-
alsins. Eftir um það bil 15 mQna
ferð náðu Frakkarnir Contaln-
um. Godard hallaði sér í áttina
til þeirra og kallaði, um leið og
hann fór fram hjá:
— Allt í lagi? og þeir svöruðu:
— Allt í lagi.
Spijkerinn hélt áfram. Þó
sléttan væri að mestu leyti flöt,
voru í hana nokkur brött og
djúp gil. Á botni þeirra runnu
leirugar ár og jarðvegurinn var
mjög gljúpur. Það var ekki um
annað að ræða, en keyra bílana
á fullri ferð ofan í þær, í þeirri
von að ferðin entist til að koma
þeim yfir bleytuna og upp bratt-
ann hinum megin. Godard flaug
í hug að Pons mundi ef til vill
lenda í erfiðleikum hér, svo
þegar hann var kominn yfir
versta gljúfrið, nam hann staðar,
og þegar de Dionarnir komu,
bað hann þá einnig að bíða.
Eftir nokkra stund, heyrðu þeir
auðþekkta skellina í tvígengisvél
Contalsins. Svo kom hann í ljós
og lagði af stað niður í gljúfrið,
Godard hrópaði til þeirra, sem
var náttúrlega vita tilgangslaust,
og gaf Pons bendingar um að
auka hraðann, og Pons skildi
þær greinilega. Contalinn hvarf
ofan í gljúfrið. Nokkrar mín-
útur liðu í óvissu. Svo heyrðust
aftur skellirnir í vélinni, og þeir
nálguðust óðfluga, unz hann
nam staðar á meðal þeirra.
— Allt í lagi, Pons?
— Allt í fínasta lagi.
Það var eins og Pons væri
einkasonur Godards.
Frakkarnir héldu áfram. í um
það bil tvær klukkustundir
urðu þeir samferða. Landið var
ekki sem bezt yfirferðar, en þó
tókst þeim að halda sæmilegum
hraða, rétt yfir tólf mílur á
klukkustund, og þeir tóku að
njóta ánægjunnar af því að aka
í röð. Síðan varð sléttara und-
ir hjólum og Godard var svo
ósvífinn að nota sér tækifærið, og
stíga fastar á benzíngjöfina.
— En það er skemmtilegra að
aka í röð, sagði du Taillis. Það
væri gaman að aka þannig inn
í París, hver á eftir öðrum.
— Ekki efast ég um, rumdi
Godard, brúnaþungur. — En þú
mátt ekki fara fram á mikið.
Þú getur ekki búið til eggjaköku,
án þess að brjóta eggin, og þar
að auki geturðu ekki verið viss
um, að enginn hafi í huga að
stinga hina af.
— Stinga af? Hvað áttu við?
— Fara undan öllum hinum,
láta ekkert skipta neinu máli,
annað en að komast fyrstur í
áfanga. Ég þori að veðja hundr-
að á móti einum, að Borghese
hefur aðeins eitt takmark, og
það er að stinga okkur alla hina
af.
í sama bili ók Borghese upp
að hliðinni að þeim.
LENGSTIrKAPPAKSTUR 80GUNNAR - PEKING - PARÍS 1907
v.___________ ' _______:------------------------)
18 yiKAN «■tbI-