Vikan - 01.12.1966, Blaðsíða 21

FINNST ÞEIM
SEM BIDMR
Mamma, nú erum við búin að bíða svo lengi
eftir litla barninu, kemur það ekki bráðum?
Jú, það kemur bráðum. En það er ekki til-
búið ennþá, þessvegna verður það að vera svo-
lítið lengur í maganum á mömmu.
En litla barnið veit að við erum að bíða eftir
því. Finndu bara hvernig það sparkar.
Það er byrjað að bíða.
-i
Fyrir þann sem bíður er tíminn alltaf lengi að
líða, það er að minnsta kosti sagt. Þegar klukk-
una vantar tvær mínútur í fimm, getur orðið
löng biS þar til hún verður fimm á vinnustaðn-
um.
Hjá flestum konum er margt sem bíður
þeirra, að loknum vinnudegi: t>að þarf að sækja
börn á barnaheimili, kaupa í matinn og búa
hann til, þvo þvott og fleira. Sumar bíða heima
eftir því að klukkan verði 5 eða 6, þvi þá kem-
ur eiginmaðurinn heim. Sumar vinna úti og
leiðist vinnan. Þá er beðið eftir því að deginum
ljúki.
Sjá blárökkurmóðan um fjallshlíðar færist
— nú flýgur hugur minn víða.
. . . . En mér þýðir lítið að hima úti á hlaði,
ég hef ekki neins að bíða.
Stefán frá Hvítadal.
IIÚN SITUR EIN EFTIR með myndina af hon-
um. sem er farinn á undan henni. Ævikvöldið
verður bið og sumir bíða eftir því að deyja.
Þá eru það börnin og barnabörnin sem bíða
lífsins.