Vikan - 01.12.1966, Blaðsíða 40

■■
skeyti til Tuerin með beiðni um
að koma því áfram til Urga, —
það var stílað til áhafnanna á
de Dion bílunum. Von bráðar
kom svarið frá mister Luck,
hann hafði skrifað það á ensku
og það hljóðaði í lauslegri þýð-
ingu á þessa leið:
Du Taillis, Udde.
Hinn bíllinn þinn brotinn á
leiðinni. Þessvegna geta þeir
ekki gengið. Hvað skaltu gera?
Luck.
Du Taillis skildi þetta ekki.
Honum leizt ekki á þær fréttir
að Pons og Foucault hefðu ekki
getað gengið, en þótti þó nærri
einsýnt, að þeir myndu ennþá
draga andann.
Hitt lá í augum uppi, að þeir
myndu ekki halda áfram leið-
angrinum. Hann sendi aftur
skeyti til Pong-Kiong og bað um
nánari skýringu, og annað til
Dorliac í bankanum í Kalgan,
þar sem hann bað að mönnunum
tveim yrði hjálpað við fyrsta
tækifæri. Meðan hann var að
þessu bauki, lá Godard á bak-
inu undir bílnum og smurði
hann af mestu nákvæmni. Það
voru fjórir dagar síðan hann
hafði fengið nokkra hvíld.
Mister Johnson bjó þeim dýr-
lega veizlu, en hvorki Godard
eða du Taillis gátu gert matn-
um sómasamleg skil. Melting du
Taillis var í megnasta ólagi,
eftir áfallið í eyðimörkinni —
hann hafði fengið blóðkreppu-
sótt, sem hann losnaði aldrei
fyllilega við, það sem eftir var
ferðarinnar. Godard var með
háan hita. Þeir rétt nörtuðu í
matinn. En báðir voru sammála
um, að þeir hefðu engan tíma til
að vera veikir. Þeir báðu um að
þeir yrðu vaktir klukkan fimm
næsta morgun, og létu síðan
fallast á uppbúin rúmin, án
þess að hafa fyrir því að fara
úr fötunum.
Þegar Cormier kom til Udde,
ákvað hann að halda áfram til
Tuerin og þaðan til Urga, og
bíða þar eftir Spijkernum.
Þetta var jafn skýlaust brot á
samkomulagi þeirra ferðafélag-
anna, og ákvörðun Borghese að
láta Pons lönd og leið, og Cor-
mier hafði þá verið æfur yfir
framferði Borghese. En Cormier
réttlætti framferði sitt með því
að hann yrði að ná til Urga, áð-
ur en hann biði eftir Godard, því
að annars yrði hann uppiskroppa
með nesti.
Næsta dag náðu de Dion bíl-
arnir til Tuerin. Borghese hafði
farið þaðan sama morgun,
klukkan þrjú. Hann var fullum
degi á undan Cormier og
Collignon. Thuerin er fornt
Búddaklaustur og annað var
ekki á þessum stað, nema fá-
einir kofar, sem risið höfðu
kringum ritsímastöðina, sem stóð
nokkuð frá klaustrinu. De Dion-
arnir lögðu aftur upp þaðan, á
laugardeginum, klukkan hálf
sex. Undir kvöldið breyttist
landslagið. Það varð mishæðótt-
ara. Fljótlega sáu þeir votta
40 VIKAN 48- ö>i.