Vikan - 01.12.1966, Blaðsíða 42
Blæfagur fannhvítur þvottur me6
SMp
Sjálfvirka þvottavélin yðar verður fyrst full-
komin, er þér notið Skip— þvf það er ólíkt
venjulegu þvottadufti.
Skip fyllir ekki vél yðar með froðu, sem
veldur yfirrennsli og vatnssulli, og miunkar
þvottahæfni hennar, heldur verður skolunin
auðveld og fullkomin.
Þvottahœfni Skip er svo gagnger að þér fáið
ekkifannhvítari þvott.
Notið Skip og sannfærist sjálf.
skfp -sérstaklega framleitt fyrir sjálfvirkar þvottavélar
XB-SKP3/ICE-6448
mánudagur, klukkan sex fyrir
hádegi, skrifaði hann. — Höfum
ekið í einum áfanga frá Udde
til Urga, og vorum að koma,
mánudag, klukkan fimm að
morgni, eftir sex hundruð og
sautján kílómetra ferð á tuttugu
og þremur klukkustundum.
Þrjú hundruð og áttatíu og
fimm mílur á tuttugu og fjórum
klukkustundum var afrek, sem
enginn annar leiðangursmanna
lék eftir. f því ásigkomulagi, sem
Godard var eftir hremmingarnar
í eyðimörkinni, það var einstætt
og sérstaklega þegar þess er gætt
að þarna voru engir vegir. En
Godard hinn óforbetranlegi átti
sjálfur eftir að gera betur. Það
er vert að geta þess hér, að í
sömu vikunni, 27. júní 1907,
setti Ástralinn Selwyn Francis
Edge nýtt heimsmet, þegar hann
ók samfleytt 24 klukkustundir
og lagði að baki fimmtán hundr-
uð og eina mílu, en það var á
kappakstursbraut, og bíllinn var
60 hestafla, 6 strokka. Og það
var ekki fyrr en 57 árum síðar,
sem þessi tuttugu og fjögra
stunda meti var hrundið í Le
Mans; þar voru að verki Jean
Guichet og Nino Vaccarello og
3,2 lítra Ferrari. Þeir lögðu að
baki 2911 lítra á einum sólar-
hring. Munurinn var var sá að
þeir óku á víxl, en Edge ók al-
einn og hvíldarlaust, — raunar
má bæta því við, að eftir eitt
glas af bjór, ók hann heim til
sín að lokinni þessari þrekraun.
íí samanburði við afrek þessara
manna verður hlutur Godards,
á þessum óvegum, ef til vill enn-
þá stærri — það sakar ekki að
rifja það upp að Spijkerinn hans
var aðeins 15 hestafla, og auk
þess þunghlaðinn. En þetta var
útúrdúr — í 50. tbl. tökum við
aftur til við þá félaga, þar sem
þeir eru staddir í rússnesk-kín-
verska bankanum í Urga, allir
nema Borghese, sem flýtti sér
að komast yfir ána Iro í tæka tíð.
Eru fslendingar
úrvalsþjóS?
Framhald af bls. 11
sátum við á knæpum fram yfir
miðnætti. Þótti sumum um borð
að þessi 10 ára pinni færi full
snemma að lifa menningarlífi.
— Jæja viltu vita eitthvað
um skólaferilinn? Hann var
slitrótur. Vegna veikinda gat ég
aðeins hangið 3 vetur í barna-
skóla og þá tók við hið alkunna
miðaldamyrkur menntaskóla-
fræðslunnar í 6 ár. Síðan hef ég
aldrei gengi.ð heill til skógar
vegna bakveiki þótt ég hafi hin
síðari ár oftast haft sæmilegt
vinnuþrek.
Ég hóf háskólanám fyrst árið
1950 í Uppsölum, gerði mann-
fræðirannsóknir á fslendinginn,
1952—54, var kennari um tíma
á íslandi en 1956 fór ég til sælu-
landsins Kaliíorníu, þar las ég
mannfræði og þjóðfræði.
— Þú hefur vafalaust kynnzt
mönnum af mörgum kynþáttum
þar?
— Við Kaliforníuháskóla ægði
þeim saman og það var ekki ó-
nýtt fyrir mannfræðing að hrær-
ast í því mannhafi. Einhvernveg-
inn fór það svo að menn af
mongólsku kyni urðu mér kær-
astir. Kurteisi þeirra og elsku-
legt viðmót féll mér vel þótt
ýmsir túlkuðu það sem hræsni.
Ég man ekki eftir því að nokkur
þeirra hafi nokkurntímann kom-
ið leiðinlega fram við mig. Einn
bezti vinur minn í byrjun varð
japönsk stúlka með mikla
kímnigáfu og sjarma. Einu sinni
eldaði hún ofan í mig japanskan
mat sem er einhver sá ljúffeng-
asti sem ég hef bragðað. Hún
varð skyndilega berklaveik og
hvarf af sjónarsviðinu. Hana
langaði aldrei aftur til Japans
sagði að þar væru kvenmenn svo
ófrjálsir.
Indónesíumönnum og Kóreu-
búum kynntist ég allvel en
bezti vinur minn varð Kínverj-
inn Feng, leynilögregluforingi á
Formósu, sem var vinur Sjang
Kaj Sjek. Hann var jafnan bros-
mildur og elskulegur nema þeg-
ar minnst var á kommúnista, þá
var orðtak hans: „Við viljum
gera innrás.“ Hann átti við meg-
inland Kína, og bætti svo við:
„en Bandaríkjamenn hindra það.
Þeir hafa brugðizt okkur og gef-
ið kommum land mitt. Marshall
var skammsýnn.“ Ég muldraði
um spillingu hjá Sjang en hann
sagði: „Sjang er heiðarlegur
maður en ýmsir áhrifamenn í
kringum hann brugðust honum
og Kína.“
Einhvern veginn fannst mér
Arabar og Gyðingar leiðinlegir
þarna. Þeir gátu aldrei á sárs
höfði setið hvar sem þeir komu
saman. Það var eins og þeir
sæju aldrei önnur vandamál í
heiminum en þeirra eigin. Ég
minnti þá stundum á sameigin-
legan uppruna en þeir urðu
kindarlegir við. Um Gyðinga
eina vil ég annars segja það að
flestir þeirra sem ég hef kynnzt
hafa verið Ijóngáfaðir menn og
lifandi í andanum en með vissri
tortryggni og viðkvæmni skapa
þeir vegg í kringum sig eins og
ýmsir kvekktir menn.
Varðstu ekki var við negra-
vandamálið í Bandaríkjunum?
— Lítið, er ég var í Kaliforniu,
en þar hitti ég samt leiðtoga
negra, Martin Luther King, lát-
lausan náunga og hleypidóma-
lausan, sem fræddi mig um ým-
islegt varðandi þetta stóra
vandamál. En ég átti síðar
eftir að verða vitni að negra-
uppþotum í New Orleans.
Nokkru síðar var ég á skemmti-
siglingu á Missisippi og lenti í
rökræðum við hvítan suður-
ríkjamann, sem hélt því fram að
negravandamálið væri allt Norð-
42 VIKAN 48-tbl-