Vikan - 01.06.1967, Qupperneq 2

VARANLEG
VELMEGUN
L’ANAVEITINGAR A^'
STOFNLANADEILDAR
LANDBONAÐARINS
NAM 1959 52,7 MILLJ-
1966 154,1 MILLJ.

FERÐALOG
ISLENDINGA.
Árið 1959 ferðuðust 10
þúsund íslendingar til
útlanda, 1966 voru þeir
rúmlega 23 þúsund.
LÍFEYRISTRYGG INGAR.
Námu 1 959 um 1 54 miljónum.
Námu 1967 um 1000 miljónum.
IBÚÐIR.
Árin 1960 - 1 966 voru
reistar 10.000 íbúðir á
öllu landinu.
Framlag hins almenna
veðlánakerfis til
íbúðabygginga hefur
aukist úr 48,3 miljónum í
árslok 1958 í 343 miljónir
í árslok 1966.

BIFREIÐAEIGN.
Árið 1960 voru tólf
landsmenn um hverja
bifreið, en 1966 var ein
bifreið á hverja sex íbúa
1966

RAFORKA.
97% þjóðarinnar hafa
rafmagn.
GJALDEYRISSTAÐAN.
Varasjóður landsmanna
skuldaði í árslok 1959 144
miljónir en nam í árslok
1966 1915 milljónum.
Í -fjJíf |
FISKISKIPAAUKING.
Frá árslokum 1 958 -
1. des. 1 966 jókst fjöldi
fiskiskipa sem eru yfir 100
brúttórúmlestir um 400%.
§2
SKATTAR.
Skattar og önnur opinber
gjöld eru lægri hér miðað
við þjóðarframleiðslu en
víðast annars staðarj^
I árslok 1 965 vorur
hlutföllin þessi íj
eftirtöldum löndum
Island 29.2%
Danmörk 30.1%
Noregur 37.0%
Svíþjóð 41.0%
SJALFSTÆÐIS
FL0KKURINN
í FULLRI HLVORU
Fallegra land
Nú er sumarið komið og eftir
einhverjum gömlum jarteiknum,
sem ég man nú ekki lengur hver
eru, lítur út fyrir að sumarið
verði gott hvað veður snerti. En
hvort sem það verður gott eða
vont eða í meðallagi, vitum við að
mikið verður um ferðalög, því
jafnvel í verstu veðrum leggur
fólk upp í von urn að geta
ekið inn í betra veður, fyrir norð-
an, sunnan, austan eða vestan
eitthvað.
Á því er oft hamrað en aldrei
um of, hve fallegt landið okkar
er og hve marga ákjósanlega
staði það á handa ferðalangi í leit
að fögrum skika, næði, einveru
eða þá veiðiskap. Fyrir utan alla
þessa þekktu, dýrðlegu staði, svo
sem Þingvelli, Ásbyrgi, Þórs-
mörk, Hljóðakletta, Landmanna-
laugar, Mývatn og svo framvegis,
úir allt og grúir af litlum, hlý-
legum hvömmum, grasbölum,
kjarrlundum og skoppandi lækj-
um, sem létta af manni stressinu
þar til mál er að éta ryk á nýja-
leik alla leiðina heim til sín.
Þeirri spurningu var varpað
fram hér í blaðinu á útmánuðun-
um, hvort íslendingar væru sóðar.
Þeim fer sjálfsagt fækkandi, sem
koma beint frá fjósamokstri til
að spæna í sig soðningu meó
fingrunum og þurrka svo af þeim
á bringunni eða ermunum. Og
fötin okkar þrífum við flest all-
bærilega, að minnsta kosti skárri
leppana.
En þar með er ekki sagan sögð.
Ef við klínum hvers lags úrgangi
í vegbrúnir landsins og dreifum
mjólkurhyrnum um hvammana,
blikkdósum á grasbalana og gler-
brotum í lækina, þá erum við
sóðar. Ef við göngum eins og grís-
ir um snyrtiherbergi veitinga-
húsanna og fleygjum úr ösku-
bökkunum á vegina eru við sóð-
ar. Ef við getum ekki skilið svo
við fögur tjaldsvæði að við göng-
um ekki örna okkar á sléttasta
blettinum og slítum upp hríslur
til að binda framan á bílana, þá
erum við bæði spellvirkjar og
sóðar.
Ef gömul vísindi sannast og
veðráttan leikur við okkur í sum-
ar, ættum við að hrinda af okkur
sóðaorðinu og ganga betur um en
nokkru sinni fyrr. Það er lítil
fyrirhöfn að hafa ruslapoka í bíl-
um til að safna því, sem þar fell-
ur til og jarða síðan pokann í
áfanga, sömuleiðis er ekki nema
fimm mínútna verk að þrífa
Framhald á bls. 28.
2 VIKAN 22- tbl-
J