Vikan - 01.06.1967, Qupperneq 15

. mi«s-
ISAGA
/
11. HLUTI
Ef Sampson borgar áttatíu prósent tekju-
skatt, gæti hann fyrirhafnarlítiö unnið sér
inn áttatíu þúsund dollara til að sviðsetja
þetta.
— Erlu að segja mér, hvað ég
á að gera?
— Það er svo að heyra.
— Allt í lagi. Nokkrar frek-
ari vísbendingar?
— Hafðu mann í Villta Píanó-
inu, þegar það opnar, bara til
öryggis ....
— Það hef ég þegar gert. Er
þetta allt og sumt?
- Láttu skrifstofu þína hafa
samband við héraðssaksóknarann
í Santa Teresa. Ég sendi lausnar-
fjárbréfið þangað, í leit að fingra-
förum. Góða nótt og þakka þér
fyrir.
— Uh-huh.
Hann lagði á og langlínumið-
stöðin rauf sambandið. Ég hélt
tólinu kyrru við eyrað, hlustaði
á dauða línuna. Meðan á sam-
tali okkar stóð, hafði ég heyrt
aukahljóð á línunni. Þaið gat
verið vegna langlínunnar. Það
gat líka verið, að tólið hafði ver-
ið tekið af öðru tæki á sömu
línu, innan þess húss, sem ég var
nú staddur í.
Full mínúta leið, áður en ég
heyrði daufan málmkenndan
skellinn, þegar tól var lagt á
tæki, einhversstaðar inni í hús-
inu.
18.
Frú Kromberg var í eldhús-
inu, ásamt kokkinum, hvíthærð
kona með móðurlegar lendar.
Þær kipptust báðar við, þegar
ég opnaði búrdyrnar.
—• Ég var í símanum, sagði
ég.
Frú Kromberg tókst að kreista
fram bros. — Ég heyrði ekki
til yðar þarna inni.
— Hv margir símar eru í hús-
inu.
— Fjórir eða fimm. Fimm.
Tveir uppi, þrír niðri.
Ég hætti við þá hugmynd, að
athuga nánar með símana. Of
margt fólk hafði aðgang að þeim.
— Hvar er fólkið?
Herra Graves kallaði starfs-
fólkið saman í framherberginu.
Hann langaði til að vita hvort
nokkur hefði séð bílinn, sem
skildi orðsendinguna eftir.
— Var það nokkur?
Nei. Ég heyrði í bíl fyrir
skömmu, en ég hugsaði ekkert
um það. Það eru alltaf að koma
hingað bílar og snúa við á af-
leggjaranum. Þeir vita ekki, að
vegurinn liggur ekki lengra. Hún
kom nær mér og hvíslaði: —
Hvað stóð í orðsendingunni,
herra Harper.
— Þeir vilja fá peninga, sagði
ég um leið og ég var að fara út.
Ég mætti þremur öðrum þjón-
um á ganginum. Tveimur ungum
Mexíkönum í moldugum verka-
mannafötum, greinilega garð-
yrkjumönnum, og Felix. Þeir
gengu í beinni röð, Felix aftast-
ur. Ég lyfti hendinni í kveðju-
skyni, en hann lét sem hann sæi
það ekki. Augu hans voru ógagn-
sæ og það glitraði á þau eins og
glóandi kolamola.
ÍPw3'f.' ' »*• 'G.-ÍÍ2S;-.... .■ ATLT"
Graves sat á hækjum sínum
framan við eldinn í setustofunni
og var að hagræða eldiviðnum.
— Hvað er að þjónunum?
spurði ég.
Hann rumdi, um leið og hann
stóð upp og leit til dyra — Það
er eins og þá renni grun í að
þeir séu tortryggðir.
— Það þykir mér verra.
— Ég sagði ekkert, sem gæti
hafa komið því inn hjá þeim.
Þeir gripu það bara í sig. Ég
spurði einfaldlega hvort þeir
hefðu séð bílinn. Það sem að
sjálfsögðu vakti fyrir mér, var
að sjá svipinn á þeim, þegar ég
bæri fram spurninguna.
— Heldurðu að einhver hérna
innanhúss standi á bak við þetta,
Bert?
— Að einhverju leyti, já. Sá
sem setti saman bréfið er hnút-
unum of vel kunnugur. Hvernig
vissi hann til dæmis, að pening-
arnir yrðu til fyrir klukkan níu?
Hann leit á úrið. — Það er eftir
klukkutíma og tíu mínútur.
— Tilviljun, kannske.
-— Kannske.
- - Sennilega hefurðu rétt fyr-
ir þér í því, að þetta sé að nokkru
leyti unnið hér innan húss. Sá
nokkur bílinn?
— Frú Kromberg heyrði til
hans. Hinir lélu sem þeir væru
heyrnarlausir eða eru það.
Kom nokkur upp um sig?
Nei, Mexíkanar og Filipsey-
ingar hafa glöggt vald á svip-
brigðum sínum. Hann var svo
nærgælinn að bæta við: Ekki
þar fyrir, að ég tortryggi svo
sem garðyrkjumennina eða
Felix.
— Hvað um Sampson sjálfan?
Hann leit kuldalega á mig. —
Reyndu nú ekki að vera of snjall,
Lew. Þú hefur aldrei haft veru-
lega mikið innsæi.
— Þetta var aðeins tilgáta. Ef
Sampson borgar átlatíu prósent
tekjuskatt, gæti hann fyrirhafn-
arlítið unnið sér inn áttatíu þús-
und dollara til að sviðsetja þetta.
—r- Það væri raunar fram
kvæmanlegt ....
— Það hefur verið gert.
— En þegar Sampson á í hlut,
væri það fáránlegt.
— Reyndu ekki að segja mér,
að hann sé heiðarlegur.
Hann tók skörunginn og rak
hann í logandi kubb. Neistarnir
flugu upp eins og vespuhópur.
1 — Ekki kannske á allra mæli-
kvarða, en hann hefur ekki þess-
konar heila, sem þarf til að koma
þessu í kring. Það er of áhættu-
samt. Þar að auki þarf hann ekki
á peningunum að halda. Olíu-
lindir hans eru virtar á fimm
milljónir dollara, en tekjulega
séð væru tuttugu og fimm mill-
jónir nær lagi. Hundrað þúsund
dollara er skiptimynt fyrir
Sampson. Þetta mannrán er
raunverulegt, Lew. Það verður
ekki framhjá því horft.
Framhald í næsta blaði.
'i. . - iA i .' i1 *-t' ••'wa.avaB
22. tbi. VIKAN 15