Vikan - 01.06.1967, Side 16
EFTIR
eBlH
Andrés Indriöasora
VIB VIIJUM
SPILA FVRIR
SEM FLESTA
SEGIR
ÁSGEIR GUÐMUNDSSON
^sgeir Guðmundsson hefur verið hljómsveitar-
arstjóri Dúmbó sextetts allt fró því hann byrj-
aði að leika með hljómsveitinni — haustið 1963.
Ásgeir er einn af þessum nóungum, sem manni
finnst einhvern veginn sjólfkjörnir til að gegna
slíkum embættum, ákveðinn og fyrirmannlegur
— sannkallaður persónuleikabreiðmenni. Mér
hafði lengi legið hugur á að hitta Ásgeir að
máli, en það reyndist lengi vel ekki svo auð-
velt, því að þeir félagarnir eru á sífelldum þeyt-
ingi út og suður og hafa yfirleitt lítinn tfma
aflögu.
En svo einn fagran sunnudag nú fyrir skömmu,
þegar við Ásgeir vorum sem oftar að krúnka
saman í símanum um daginn og veginn, datt
út úr honum, að hljómsveitin væri að leggja
af stað í bæinn; ættu að spila í Glaumbæ um
kvöldið. Við ákváðum að hittast klukkan átta
um kvöldið — og klukkan átta var Ásgeir mættur.
— £g hef klukkutíma, sagði hann. Strákarnir
hleyptu mér út á leiðinni í bæinn. Hann
lagði svellþykkan loðskinnsfrakkan til hliðar
(slíkar flíkur eru mjög f tízku um þessar mundir.
Sennilega áhrif frá kvikmyndinni Dr. Zivago),
tók pakka af Viceroy úr vasanum og lagði á
skrifborðið.
Ég virti fyrir mér fatnaðinn: þröngar buxurnar
með breiðri og fyrirferðarmikilli leðuról, rauð-
leita skyrtu með löngum, lafandi flibba og grá-
leitan jakka með sérkennilegu sniði. Sagði svo:
— Það fer ekki á milli mála, að þú hefur
komið við í Carnaby Street í Lundúnareisunni,
Ásgeir.
Hann brosti, dustaði ósýnilegt rykkorn af
jakkaerminni og settist.
— Jú, rétt er það. Við keyptum mikið af fatn-
aði úti og heimsóttum auðvitað verzlanirnar í
Carnaby Street. Annars má segja, að fatnaður-
inn f Carnaby Street sé einkum fyrir yngstg
16 VTKAN 22-tbl-
kynslóðina. Það er hægt að gera miklu hag-
stæðari kaup í Oxford Street. Það er allt svo
hræðilega dýrt í Carnaby.
Hann rórillaði sér í stólnum og hélt áfram:
— Ég ætla að vera f þessu í kvöld. Við
ætlum að bregða út af venjunni og vera ekki
allir eins klæddir. Þér að segja er einkennis-
búningurinn okkar farinn að láta dálítið á sjá.
y^uðvitað hafði ég ekki stefnt Ásgeiri til fundar
við mig til þess að tala um fatnað. En satt
bezt að segja gat ég ekki þagað, þegar ég sá
Ásgeir, ráðsettan manninn, í táningaklæðum. Ég
sá þó fljótt, að þetta var skelfing kjánalega
hugsað hjá mér, því að auðvitað verða þeir,
sem spila f hljómsveitum að vera með á nót-
unum á ölum sviðum. Og dæmin sanna meira
að segja, að sumir eru táningar langt upp f
þrítugsaldur. Ég hef til dæmis oft verið að velta
því fyrir mér, hvort honum Gunnari vini mínum
í Hljómum sé ekki farið að leiðast að vera með
loðhaus. En málið er ekki svona auðvelt, óekki.
Mér er bara sem ég sæi framan f áhangendur
Hlóma, ef þeir (Hljómar) létu klippa sig.
En það er víst bezt að halda sér við efnið.
Ég spyr Ásgeir um þróunarskeið tónlistarinnar
á ferli hans með Dúmbó.
Hann krækir sér í vindling úr pakkanum, sem
liggur á borðinu milli okkar. Ég sé á honum,
að hann er a ðbúa sig undir að halda langa
ræðu.
— það er óhætt að segja, að músíkin hafi þró-
ast mjög til hins betri vegar á undanförn-
um þremur að fjórum árum. Þegar Bftlarnir
komu til sögunnar, urðu fyrst verulegar breyt-
ingar. Þá kom hið svokallaða „Mersey beat".
Síðan hefur tekið við sú stefna, sem nú er alls-
ráðandi — „Tamla Motown", en það er mjög
fastur rythmi, sem þar með er mjög gott að
Framhald á bls. 28.
Dúmbó extett og Steinl — hljúmsveitin var stofnuð
Xyrir sex árum, og hefur æ siðan verið á uppleið.
Traustl
Finnsson.
J6n Trausti
Hervarösson
Finnbogi
Gunnlaugsson.
Slgursteinn
Hákonarson.
Ragnar
Sigurjónsson.
Reynir
Gunnarsson.