Vikan - 01.06.1967, Blaðsíða 20

Spjallaö viO
STEINDÓR
HJÖRLEIFSSON
deildarstjóra
lista- og skemmtl-
deildar sjónvarpsins
Steindór Hjörleifsson er deildarstjóri Lista-
og skemmtideildar sjónvarpsins. Sú deild
sér um alla framhaldsþættina, innlenda
skemmtiþætti, atlar kvikmyndirnar, barna-
tímann og ótalmargt fleira. í deildinni vinna
auk Steindórs, Tage Ammendrup og Andrés
Indriðason.
Vikan heimsótti Steindór fyrir skemmstu
og spjallaði við hann eina morgunstund.
Þegar okkur bar að garði hafði daginn áður
farið fram upptaka á fyrsta islenzka leik-
ritinu. Það var einþáttungurinn Jón gamli
eftir Matthías Johannessen, sem sýndur var
í Þjóðleikhúsinu síðastliðinn vetur.
— Þetta tókst ágætlega, sagði Steindór.
Það má vera, að við höfum ekki gengið
nógu langt í áttina að algerum sjónvarps-
leik, en þá ber að hafa í huga, að leikritið
kemur beint af sviði. Þó tókum við fáein
atriði úti og skeyttum þeim inn í. Þarna
voru prýðilegir leikarar, Valur Gíslason,
Lárus Pálsson og Gísli Alfreðsson, og það
var mjög gott að vinna með þeim. Við hefð-
um reyndar þurft miklu lengri tíma til und-
irbúnings, en hvort tveggja er, að við erum
fáliðaðir og önnum kafnir og sjónvarpssal-
urinn er upptekinn alla daga. Við höfðum
fimm æfingar á leikritinu samtals, en sjálf
upptakan var gerð á einum degi.
Það er á margan hátt erfiðara að leika í
sjónvarpi en á sviði. í leikhúsum er hægt
að æfa atriði sem leikstjóri er óánægður
með upp aftur og aftur, þangað til það er
orðið gott. í sjónvarpinu er hins vegar hópur
af tæknimönnum allt í kringum mann, og
hver mínúta í sjónvarpssal er svo dýr, að
ekki er hægt að endurataka eins oft og með
þyrfti. Þetta gerir taugaspennuna enn
meiri og kannski samvizkuna verri. Og þeg-
ar sjónvarpsleikrit eru tekin upp, er ekki
hægt að hafa hvíslara eins og í leikhúsunum.
Leikarinn verður að gera svo vel og kunna
sitt hlulverk reiprennandi og bjarga sér sjálf-
ur ef eitlhvað ber út af. Erlendis eru að vísu
til textaspjöld, og það allra nýjasta er tæki,
sem sett er framan á myndatökuvélarnar,
þar sem hægt er að lesa textann. En við
höfum ekki enn fengið neitt af slíkum appa-
rötum.
Hvað gizkarðu á, að upptakan á Jóni
gamla hafi kostað?
— Ef tæknilega hliðin er talin með, býst
ég við, að kostnaðurinn hafi farið hátt upp
í 100 þúsund krónur. Og það er það ódýrasta
sem hægt er að hugsa sér. í leikritinu koma
aðeins þrír leikendur fram, og ekki þurfti
að hafa nema fimm æfingar, þar sem búið
var að leika það oft á sviði. Ef við hefðum
þurft að æfa það frá grunni, hefðu æfing-
arnar orðið minnst tuttugu. Okkur er ljóst,
að leikrit verða alltaf dýrt sjónvarpsefni, en
ef vel tekst eru þau vinsælli en nokkurt ann-
að efni.
— Hafið þið fleiri íslenzk leikrit í undir-
búningi?
— Það hefur ekkert verið endanlega á-
kveðið í þeim efnum enn þá. Þetta verður
allt saman að þróast hægt og rólega. Eins
Steindór Hjörlifsson sá um Áramótaskaup sjón-
varpsins, sem var klukkutíma skemmtiþáttur flutt-
ur á gamlárskvöld. Á myndinni afhendir hann Óm-
ari Ragnarssyni og frú blómvönd, en þau áttu fimm
ára hjúskaparafmæli einmitt þennan dag.
Atriði úr Jóni gamla tekið upp í sjónvarpssal. Jón
gamli (Valur Gíslason) ræðir við bítilinn (Gísla
Alfreðsson).
20 VIKAN
22. tbl.