Vikan - 01.06.1967, Síða 36

. .. ...... .
DANISH
GOLF
Nýr stór! gó5ur
smávindill
Smávindill í réttri stærd, fullkominn smávindill, fram-
leiddur úr gædatóbaki. DANISH GOLF, nýr, stór!
Smávindill,sem ánægja er ad kynnast.DANISH GOLF
er framleiddur af stærstu tóbaksverksmidju Skandina-
viu, og hefir í mörg ár verid hinn leidandi danski
smávindill.
Kauþid í dag DANISH GOLF í þœgilega 3stk.þakkanum.
SCANDINAVIAN TOBACCO COMPANY
DENMARK
vikulega upptöku á klukkutíma
barnaefni væri nóg verkefni fyr-
ir einn mann. — Það sem einnig
hefur gert þetta fyrsta tímabil
erfitt fyrir okkur hér í skemmti-
deildinni er, að í þáttum okkar
gátum viS lengi vel hvorki notað
htjómlistarmenn né leikara. En
,nú er sem betur fer búið að
semja við báða þessa aðila.
— Hvað viltu segja um sjón-
varpsgagnrýni blaðanna?
— Yfirleitt hefur gagnrýnin
verið jákvæð, og dagskráin hlaul
strax miklu betri dóma en við
bjuggumst við. Þó hefur komið
fram hörð gagnrýni á einstaka
þætti og slunldum ósanngjörn.
Gagnrýnendur hafa til dærnis
ekki áttað sig á, að við reynum
að vinna dagskrána mjög langt
fram í tímann, minnst einn og
hálfan mánuð. Sumir af þeim
þáltum sem harðasta gagnrýni
hafa hlotið voru teknir hjá okk-
ur í byrjun, þótt þeir væru ekki
sýndir fyrr en löngu síðan. Þá
vorum við bæði reynsluminni
en nú og auk þess var allur að-
búnaöur verri, t.d. ljósaútbún-
aður og ýmislegt fleira. En ekk-
ert er betra en jákvæð gagnrýni.
Fáið þið ábendingar um
dagskrárefni frá sjónvarpshlust-
endum?
Já, það kemur oft fyrir, að
í okkur er hringt og bent á þetta
og hilt, sem gaman væri að fá í
sjónvarpinu. Margt af þessu er
náttúrlega einskis nýtt, en stund-
um höfum við fengið góðar hug-
myndir. Um daginn kom til mín
maður, sem vildi lesa upp 40
mínútna smásögu í sjónvarpið.
Ég sagði honum, að heppilegra
væri að fara með söguna í út-
varpið, því að stjónvarpshlust-
endur mundu fara að bölva hon-
um strax eftir þrjár mínútur eða
svo. Hann virlist gera sig ánægð-
an með þessi málalok. Svo er
verið að benda okkur á að taka
heimildarkvikmyndir um þetta
og hitt, hrossin í Skagafirði og
ég veit ekki hvað og hvað. Samt
sem áður þykir okkur vænt um
að fá ábendingar og hugmyndir,
þótt ekki sé alltaf hægt að hrinda
þeim í framkvæmd.
Eins og kunnugt er hefur
Steindór Hjörleifsson verið í
hópi beztu leikara okkar undan-
farin ár og leikið mörg stór
hlutverk hjá Leikfélagi Reykja-
víkur. Fyrir fáum árum fékk
hann t.d. Silfurlampann fyrir
leik sinn í Kviksandi. Við spyrj-
um þvi að lokum:
- Ertu hættur að leika?
— í bili að minnsta kosti,
svarar Steindór. Það er vonlaust
að stunda leiklist með þessu
starfi hér. Nú er æft í leikhús-
unum frá kl. 10—2 á daginn, og
ég er bundinn hér alla daga og
stundum fram á kvöld. En ég er
enn þá formaður Leikfélags
Reykjavíkur og tek því dálítinn
þátt í starfseminni í Iðnó. Ég tel,
að það sé ekki heppilegt, að mað-
ur sé upp á lífstíð í því starfi,
sem ég er nú hér hjá sjónvarp-
inu. Það er þess eðlis, að það
þarf oft að skipta um í því að
mínum dómi, fá nýtt blóð á nokk-
urra ára fresti, svo að dagskrá-
in staðni ekki og verði leiðinleg.
Svo að það er ómögulegt að
segja nema maður verði kom-
inn aflur á sviðið eftir nokkur
ár....
G.Gr.
Aðeins ættleidd
Framhald af bls. 13
fólki. Allir voru svo glaðir ó svip-
inn, allt of glaðir, fannst henni.
Skógurinn var framundan, eins
og dökkur skuggi, og nú komu
minningarnar, allar sorglegu minn-
ingarnar.
Hún hafði alltaf verið svo glöð,
líka eftir að litli bróðir fæddist.
Hún hafði líka alltaf vitað að hún
var kiörbarn, alveg fró því að hún
mundi eftir sér. Mamma hennar
hafði sagt henni það einu sinni,
þegar einhver kona í útvarpinu var
að segja fró því að hún ætti kjör-
barn. — Þú ert líka kiörbarn, Rikka,
hafði mamma hennar sagt. — Við
pabbi þinn vildum ekki bíða lengur
eftir því að eignast barn sjólf, svo
við fengum leyfi til að taka þig.
Við völdum þig sjálf, og vorum
aldrei í vafa, þótt við hefðum um
nítján Ijóshærðar telpur að velja.
Það var mesti hamingjudagur okk-
ar, þegar við sóttum þig á barna-
heimilið. Skilurðu hvað ég er að
segja, Rikka?
— Já, sagði hún, — þið völduð
mig, vegna þess að ég var falleg-
ust. Hún hafði skriðið upp í fang
móður sinnar, og svo kom pabbi
og þrýsti þeim báðum að sér. Þeg-
ar mamma hennar gekk með litla
bróður, var hún ennþá ástríkari við
hana, sat sig aldrei úr færi að
klappa henni eða að kyssa hana.
Einu sinni, þegar hún bauð henni
góða nótt, sagði hún: — Mundu
bara eitt, Rikka, þú ert litla stúlk-
an okkar pabba, hvað sem ein-
hverjir heimskingjar kunna að
segja við þig. Þú veizt að fólk get-
ur verið svo hugsunarlaust.
En Þuríður frænka gat ekki ver-
ið heimsk. Hún sem alltaf hafði ver-
ið svo góð við hana.
Litli bróðir var ekkert sérstaklega
skemmtilegur, þegar hann var ný-
fæddur. Hann var rauður og hrukk-
óttur, og svo var hann stöðugt
vælandi, svo mamma hennar fékk
dökka bauga undir augun og pabbi
hennar varð ergilegur, af svefn-
leysi.
Það var á páskunum að hún
heyrði hvað Þuriður frænka sagði.
Þau voru nýbúin að borða og hún
spurði mömmu hennar hvort hún
mætti ekki fara upp og sjá litla
bróður.
— Jú, sagði mamma hennar, —
en þú mátt ekki vekja hann, því þá
er friðurinn búinn.
Hún elti þær upp. Hún var oft
36 VIKAN 22- tbL