Vikan - 28.09.1967, Blaðsíða 43

(9/ta£

M< 'in
Sirumpí'
EinkaumboS fyrir OPAL TEXTILWERKE G. m. b. h. REINFELD.
Kr. Þorvaldsson & Co. Heildverzlun
Grettisgötu 6 — Símar 24730 og 24478
OPAL ER TÍZKUSOKKUR
★
OPAL ER VESTUR-ÞÝZK GÆÐAVARA
★
ÖPAL 20 DENIER
OPAL 30 DENIER
★
OPAL KREPSOKKAR
OPAL KREPSOKKAR 30 DENIER
OPAL KREPSOKKAR 60 DENIER
OPAL ER Á HAGSTÆÐU VERÐI
NOTIÐ AÐEINS BEZU
FÁANLEGU SOKKA
var lesinn upp. Valerie Storie sat
í hjólastól sínum, andlitsdrættir
hennar strengdir. James Hanratty
stóð fölur og stífur f stúku hinna
ókærðu. Formaður kviðdómsins las
upp hin lögbundnu inngangsorð.
Svo kom sjólfur úrskurðurinn:
— . . . finnum við James Han-
ratty sekan um morðið ó John
Michael Gregsten.
Nokkrum mínútum sfðar til-
kynnti Gorman dómari hver refs-
ingin yrði. Só ókærði bró ekki svip,
er hann heyrði dóminn:
— Og hér með dæmi ég James
Hanratty til liflóts með hengingu.
Niðurlag næst.
☆
Peysan hennar
Framhald af bls. 47
21 — 22 sm. eru h, S, 3, 2 — lh S,
3, S — k, 3, 3, 3 — h, h, 3, 3 l. fyr-
ir hvora öxl.
ERMAR: FitjiÖ upp 28 — 30 —
32 — Sh l. á prj. nr. 5 og prjóniö
stuölaprjón, 2 l. sl. og 2 l. br. 7
sm. Takiö þá prj. nr. 7 og prjóniö
sléttprjón. Aulciö út 1 l. í 'hvorri
hlið meö h sm. millibíti 8 sinnum.
Þegar stk. frá uppfitjun mœlir
h2 — h3 •—• hh — hh sm- eru felld-
ar af 3, 2, 2 l. i hvorri hliö fyrir
handvegum og síöan 1 l. i byrjun
hverrar umf. þar til ermakúpan
mælir 10 — 10 — 11 — 12 sm., þá
1 l. í byrjun og enda hverrar um-
feröar næstu 3 sm. Felliö af.
RÚLLUKRAGI: Saumiö saman
hœgri öxl og takiö upp 59 — 59 —
62 — 62 l. á réttu fyrir rúllukrag-
anum. Eöa nánar 37 — 37 — 39
— 39 á framstykkinu og 22 — 22
— 23 — 23 l. á bakstykkinu og
eru þá lykkjurnar á þráöunum
meötaldar.
Prjóniö stuölaprjón 2 l. br. og
1 l. sl„ 6 sm. Takiö þá prjóna nr.
7 og aukiö út 1 l, viö hverja slétta
lykkju.
Prjóniö þar til kraginn mælir
18 sm. Felliö þá af og prjóniö um
leiö sl. I. sl. og br. I. br.
Leggiö stk. á þykkt stykki mæliö
form þeirra út meö títuprjónum,
leggiö raka klúta yfir og látiö
gegnþorna næturlangt.
Saumiö peysuna saman meö
þynntum garnþræöinum og aftur-
sting.
Saumiö stuölaprjóniö saman meö
varpspori og muniö eftir vinstri
hliö kragans um leiö og öxl er
saumuö.
BrjótiÖ kragann út á réttu eins
og myndin sf/nir.
Ed Sullivan
Framhald af bls. 17
Ég var viss um að þetta væri ein-
hver vina minna að hella salti f
sór atvinnumissisins. En ég fór samt
og fékk vinnuna, sams konar starf
og 200 dollara á viku.
Nú var annars konar löngun vak-
in hjá mér. Það var útvarpið.
Mig grunaði, að þar væri vís
leið til fjár og frama. Mig langaði
til þess að setja saman útvarpsdag-
skrá og freista gæfunnar. Mér fannst
það hljóta að vera ánægjulegt,
þegar fólk væri að koma til manns
og segja, hvað þetta hafi verið
skemmtilegt! — En eftir nokkrar
vikur hætti ég að hugsa um þetta.
En það var árið 1933, sem for-
stjóri Paramounth-leikhússins kom
til mín og bauð mér að koma fram
f leikhúsinu með hálftíma prógram.
Konan hafði eitthvað á móti þessu,
en kom þó á frumsýninguna, — og
var ánægð.
Þannig byrjaði það. Eins og ég
var of ungur í fyrra stríðinu, þann-
ig var ég of gamall f því seinna.
En þá fór ég að setja saman þætti,
sem sómdu sér á spftölum og í
herbúðum. Og ég held, að ég hafi
hagnazt meira á þessum hermönn-
um í strfðinu, en þeir á mér. Ég
öðlaðist dýrmæta reynslu.
Það var ekki fyrr en í stríðslok
að sjónvarpið varð það sem það
er í dag. Og um mitt sumar 1948
bauðst mér staða við sjónvarpið.
Þá byrjuðum við með fyrsta „Toast
of a Town" prógrammið. Ég borg-
aði vel og enginn var svikinn um
borgun. En sjálfur fékk ég ekki
eyri þetta árið. Þá var allt skemmti-
lega frumstætt, — skemmtilega ein-
falt.
Fyrsta skemmtiþætti mfnum f
sjónvarpi gleymi ég aldrei. Það var
eiginlega eingöngu lof um Rodger
og Hammerstein, þá .frægu söng-
leikjahöfunda, en einnig komu þar
fram tveir ungir skemmtikraftar,
sem Betty, dóttir mín þekkti, og hún
var viss um að þeir gætu skemmt
ungu kynslóðinni. Og þeir skemmtu
unglingunum, — og líklega einnig
þeim, sem eldri voru. Þeir hétu
Dean Martin og Jerry Lewis.
Þar kom einnig fram vinsæl söng-
kona, Monica Lewis. Hljóðtæknin á
þessum frumdögum sjónvarpsins
var á sama stigi og Ijósatæknin,
— nánast ófullkomin. Og til þess
að eitthvað heyrðist í söngkonunni,
var hátalarinn falinn meðal fall-
egra blóma framan á henni. Söng-
urinn byrjaði og allt var f lagi til
að byrja með. En eitt sinn, þegar
söngkonan sló höndunum saman
til áherzlu, hrundi kerfið, — og há-
talarinn lá á leiksviðinu.
í annað skipti fékk ég Frankie
Laine til þess að koma fram hjá
mér. Hann átti að syngja lagið „I
Believe". Og til þess að láta svið-
ið minna á Villta vestrið, létum við
hesta standa baka til á sviðinu.
Allt átti að vera öruggt, og þess
vegna höfðum við heilt hesthús,
hvorki meira né minna.
Jæja, þegar Frankie var hálfn-
aður með lagið og einmitt kominn
þar sem segir: — Ég trúi þvf að
39. tbi. ynCAN 43