Vikan - 28.09.1967, Blaðsíða 45

sinni við Presley að húrk hefði les-
ið, að hann ætti ný|an kádiljók. —
Já, frú, sagði Presley. — Og þú
hlýtur að vera afskaplega stoltur
af honum. — Já frú, sagði Presley.
— Og svo hef ég lesið, að ungar,
heimskar stúlkur hafi klínt hann
allan út með varalit. — Já frú,
sagði Presley, — það hlýtur þér að
finnast leiðinlegt. — Nei, sagði
Presley. — Ef þessar ungu, heimsku
stúlkur væru ekki til, hefði ég aldr-
ei haft efni á því að fá mér kádil-
jákinn!
Árið 1959, sama ár og við vor-
um í Rússlandi, tókum við þátt [
tónlistarhátíðinni f Spoleto á ítal-
íu. Við ætluðum að gera skemmti-
þátt um hið ágæta ítalska tón-
skáld, Menotti. Eg hafði fengið
Louis Armstrong og hljómsveit hans
til þess að taka með okkur þátt í
þessum skemmtiþætti.
Leiðin milli Rómar og Spoleto
er löng og liggur um fjalllendi. Og
strax fyrstu nóttina varð Armstrong
veikur. Um klukkan 5 um morgun-
inn var Menotti vakinn af værum
blundi. — Hr. Armstrong er að
deyja, tilkynnti einn af þjónum
hans, dauðhræddur.
Það var Menotti sjálfur, sem náði
í sjúkrabílinn. Það var Menotti
sjálfur, sem þurfti að fara langar
leiðir til þess að sækja súrefnis-
geyma. Það var Menotti, sem lét
Spoleto sjúkrahúsið vita, að Louis
Armstrong ætti að leggjast þar. Dr.
Schiff, einkalæknir Armstrongs,
sagði líka, að hann hefði aldrei
orðið var við annan einns hraða
í starfi, eins og Menotti sýndi
þarna..
— Mér batnar fljótlega, hvíslaði
Armstrong að mér, þegar hann var
settur upp í sjúkrabílinn.
En hann lá mjög þungt haldinn
í 48 klukkustundir, úr því byrjaði
að rofa til. Og ég fullyrði það, að
ekkert fólk í veröldinni er eins
þægilegt og þettc fólk, þegar f
óefni er komið. Hinni frægu söng-
konu Eileen Farrell var boðið og
hún var beðin um að syngja með
' nsveit Armstrongs. Hún þáði
það þegar í stoð, — og sló í gegn.
Seinna meir, þegar heim var
komið, sungu 1 r- i dúett í þættin-
um hjá mer L-ilunn og Armstrong!
S''o icr það bílslysið, sem ég
hctði cnt í þremur árum áður, ár-
ið l?56. Konan og dóttirin voru
neima, en ég og tengdasonurinn
vorum að koma með ílugvél, og
ég bað Sylviu að taka á mófi mér.
En þær voru með börnin heima
svo hún sendi vaktmanninr. tii þess
að sækja okkur. Það !eið eitthvað
langur tími, og þá hringdi stminn
heima t:' þcss að tilkynna um slys.
Boh var fótbrotinn, en Ed var marg-
brotinn og illa leikinn. Vaktmaður-
inn okkar slapp nær alveg, og eins
bílstjórinn á hinum bflnum.
Ég keyrði bílinn heim. Þeir sögðu,
að ef ég hefði bremsað, þegar ég
varð var við hinn bílinn, hefði
þetta orðið miklu verra. En ég not-
aði gömlu rugby-regluna, ef stór
• Asparagus
• Oxtail
Q Mushroom
• Tomato
® Pea with Smoked Ham
• Chicken Noodle
O Cream of Chicken
O Veal
O Egg Macaroni Shells
O llVegetables
O 4 Seasons
• Spring Vegetable
Bragðið leynir sér ekki
MAGGI súpurnar fré Sviss
eru hreint afbraqð
MAGGI súpurnar frá Sviss eru búnar til eftir upp-
skriftum frægra matreiðslumanna á meginlandinu,
og tilreiddar af beztu svissneskum kokkum. Það er
einfalt að búa þær til, og þær eru dásamaðar af
allri fjölskyldunni. Reynið strax í dag eina af hinum
átján fáanlegu tegundum.
SÚPUR
FRÁ
SVISS
Umboðsmenn:
I. Brynjólfsson & Kvaran
náungi kemur hlaupandi á fullri
ferð á móti mér, þá er eina ráðið
að hlaupa á fullu á móti. Ég steig
á bensfnið, og það dugði.
Lögreglumaðurinn, sem kom á
slysstaðinn, var ákveðinn.
— fcr betta ekki Ed Sullivan,
spuiði einhver. — I slysförum eru
allir jafnir, sagði þá lögreglumað-
urinn.
Við fáum mikið af brefum út af
skemmtiþáttum okkar. Okkar per-
sónulega met settum við þó á Picc-
oli Puppet leikhúsinu á italíu. Við
báðum áhorfendur að skrifa og
segja okkur álit sitt á þættinum.
Við fengum 130.000 bréf.
Annað, sem við fengum mikið
af bréfum út af, varðaði Ingrid
Bergman, þótt húr. kænti leyndar
aldrei fram hjá okkur. Þegar þetta
var, höfðu verið á forsíðum all,'a
blaða sögur af ævintýruni hennar
og framleiðandQn- Roberto Rosse-
lini, og voru margir ekki hrifnir af
þessu sambandi. Ég hafði fengið
áskoranh um að fá hana í þáttinn,
en þá gerði ég mestu vitleysu, sem
ég hef nokkurn tíma gert. í einum
þætiinum saaði ég frá því, að okk-
ur hefði borizt mörq bréf um að
láta íngrid Bergmc.r, koma fram.
— Og hvað finnst ykknr? spurði ég
svo. Ég skil ekki hvers vegna ég
var að þessu, en eitt er víst, Ing-
rid fyrirgaf mér aldrei, —• og hún
hafði ástæðu til þess. (60% bréf-
anna, sem komu um þetta, féllu
Ingrid í vil).
Ég varð í fyrsta skipti var við
Bítlana á Lundúnarflugvelli. Við
vorum þar á ferð, konan mfn og
Framhald af bls. 48.
30. tbi. VIKAN 45