Vikan - 28.12.1967, Qupperneq 10

KRRKKnRlllR
ÞURFK
RÐ 5REKJR
TÖniEIKR
er gamall útsýnisturn, sem kallaS-
ur er Pampichler Warte. Þú heyrir
ó þessu að þaS eru fleiri en ís-
lendingar einir, sem hafa gaman
af aS grúska í ættfræSinni!
— Er ekki margt tónlistarmanna
meSal frændfólks þíns?
— Afi minn var óperusöngvari;
uppóhaldshlutverk hans var Rígó-
lettó. Þetta var þó aldrei nema
aukastarf hjó honum; fyrir utan þaS
var hann skrifstofustjóri. Amma
mín, kona hans, var leikkona og
starfaSi sem slík lengi í Þýzkalandi
og síSar í Vín, var Burgschauspie-
lerin, en svo eru kallaSar leikkonur,
sem róSnar eru hjó borgarleikhús-
um. Afi var vitaskuld meS henni þar
og söng í óperum staSanna. FaSir
minn fetaSi í fótspor afa hvaS aS-
alatvinnu snerti, varS skrifstofu-
stjóri hjó rafmagnsfyrirtæki og
iSkaSi tónlist í hjáverkum. Ein syst-
ir mín varS söngkona og ballet-
dansmær og önnur spilar á píanó.
— Fór ekki snemma aS beygjast
hjá þér krókurinn til þess sem verSa
vildi?
— Jú, ég mun hafa veriS átta
ára, þegar ég fór í fyrsta tónlistar-
timann; byrjaSi þá aS læra á blokk-
flautu og píanó, amma mín sagSi
einhvern tíma viS mig aS ég hefSi
Leikið á Ráðhústorginu á Akureyri
sumarið 1954.
ekki veriS nema sex ára þegar ég
spilaSi frumsaminn polka á svörtu
nóturnar. Níu ára byrjaSi ég aS
læra á trompet og þaS var lengi
síSan mitt aSalhljóSfæri. Ég var til
dæmis upphaflega ráSinn hingaS
meSal annars sem trompetleikari.
— Hvernig var hagur manna í
Austurríki á uppvaxtarárum þínum?
10 VIKAN 52'tbL
— Austurríki var fátækt land og
á þessum árum var þar mikiS at-
vinnuleysi og þröngt í búi hjá mörg-
um. En ekki hjá minni fjölskyldu,
því pabbi hafSi alltaf atvinnu s(na
á skrifstofunni og auk þess hafSi
hann nóg aS gera í hjáverkum viS
hljóSfæraleik. Hann var jafnvígur á
flest hljóSfæri, þó var kontrabassi
aSalhljóSfæri hans; lék í hljóm-
sveitum og einnig fyrir dansi. Hann
var í sannleika þúsundþjalasmiSur,
„alltmúligmann", eins og sagt er á
slæmu máli. Hann málaSi, var mik-
ill tungumálamaSur og reiknings-
garpur. Því miSur hef ég ekki erft
neitt af þessu frá honum, nema ef
vera skyldi eitthvert smáræSi af
tóngáfum. StærSfræSi var mér næst-
um ómögulegt aS læra.
Blásið fyrir bjarkirnar í Vaglaskógi.
Páll Pampichler, Herbert Hriberschck,
Árni Elvar og Jónas Dagbjartsson
grípa í lúðrana. Myndin er tekin í
einni af mörgum hljómlcikaferðum
Lúðrasveitarinnar út á land.
Og nú hlær Páll af hógværri
glettni þess manns, sem þarf svo
lítiS á yfirlæti aS halda aS hann
þekkir þaS aSeins af afspurn.
— Breyttist ástandiS í landinu
mikiS eftir aS Hitler innlimaSi ÞaS?
— AtvinnuleysiS hvarf, meSfram
vegna vígbúnaSarins. Svo kom
stríSiS. ViS í Graz urSum nú ekki
svo mikiS vör viS þaS fyrstu árin.
En svo var fariS aS gera loftárás-
ir á borgina, og þær ollu miklu
tjóni. Okkar hús varS aS vísu ekki
fyrir sprengjum, en flest nágranna-
húsin hrundu. Þetta olli þó lítilli
truflun á námi okkar í tónlistar-
skólanum; til þess var áhuginn of
mikill og lifandi. Þegar skólahúsiS
var bombaS niSur í einni árásinni,
fluttum viS okkur bara niSur í
kjallarann og héldum æfingunum
áfram þar. Kennari minn þá var
Franz Mixa, sem flestir [slendingar
kannast viS, og hann var síSan
helzti lærifaSir minn og leiSar-
stjarna í mörg ár.
Framhald á bls. 41.
Úr hljómleikaferðinni til Færeyja. Blásið á Vaglinu í Þórshöfn.
"0G MR HUGSR
ÉG RDIRRRGUR
PILTURinn..."
Á þessu óri átti LúSrasveit Reykjavíkur fjörutíu og fimm ára af-
mæli,- var stofnaS sjöunda júlí 1922. Þar meS var þýSingarmikiS spor
stigiS til eflingar tónlistarlífi í bænum. — Var á dögunum haldiS upp
á þetta merkisafmæli meS myndarlegu hófi í Hljómskálanum, sem
LúSrasveitin byggSi á fyrstu árum sinum og hefur síSan veriS æfinga-
staSur og félagsheimili LúSrasveitarinnar, auk þess sem Tónlistarskól-
inn var þar til húsa í mörg ár og ýmis önnur tónlistarstarfsemi. í hóf-
inu voru samankomnir margir eldri og yngri meSlimir LúSrasveitar-
innar, bæSi þeir sem enn eru starfandi og þeir, sem nú hafa látiS af
störfum. Myndirnar á síSunni til hægri eru frá fagnaSinum og tók þær
Kristján Magnússon.
LúSrasveitin rann saman úr tveimur lúSrasveitum, sem áSur höfSu
starfaS, Hörpu og Gígju. Var aSalhvatamaSur aS stofnun beggja
Hallgrímur Þorsteinsson, söngkennari.
Fyrstu stjórnina skipuSu: Gísli GuSmundsson, bókbindari og söngv-
ari, formaSur, Björn Jónsson, kaupmaSur, Karl Ó. Runólfsson, tón-
skáld, Óskar Jónsson, prentari og Pétur Helgason verzlunarmaSur.
SíSan þá hefur LúSrasveitin starfaS linnulaust og af miklu fjöri og
glatt bæjarbúa á margri góSri stund. Má vel taka undir meS Hannesi
á horninu, sem lét svo um mælt í AlþýSublaSinu á þrjátíu ára afmæli
sveitarinnar: „.LúSrasveitin hefur átt mikinn og merkan þátt i bæjar-
lífinu um langan aldur. Alltaf hefur veriS kallaS til hennar á merkis-
dögum og hún séS um einn aSalþátt hátíSahaldanna. Og margir munu
eiga bjartar minningar um hana frá sínum æskudögum, þegar hún
lék á lúSrana í björtu sólskini á Austurvelli og allir gengu í kring um
völlinn. Og þar hugsa ég aS margur pilturinn hafi gefiS stúlkunni
sinni í fyrsta skipti hýrt auga."
Auk þess sem LúSrasveitin hefur skemmt Reykvíkingum á tyllidög-
um og viS önnur tækifæri, hefur hún oftlega fariS í hljómleikaferSir
út á land og einu sinni til Færeyja.
í LúSrasveitinni leika nú aS staSaldri um þrjátíu menn. — Margir
þeirra hafa atvinnu af tónlist; þannig er um helmingur núverandi
meSlima í Sinfóníuhljómsveit íslands. ASrir meSlimir eru úr ýmsum
atvinnustéttum og verSa aS treysta á tómstundir til tónlistariSkana.
Stjórnendur sveitarinnar hafa alltaf veriS færustu menn, sem völ
hefur veriS á: Otto Bötcher, dr. Páll ísólfsson, dr. Franz Mixa, Karl O.
Runólfsson, Albert Klahn, Herbert Hriberschek og Páll Pampichler Páls-
son, núverandi stjórnandi. Núverandi stjórn skipa: Halldór Einarsson,
formaSur, Þórarinn Óskarsson, varaformaSur, Ólafur Gíslason, ritari,
Eyjólfur Melsted, gjaldkeri og SigurSur I. Snorrason, meSstjórnandi.