Vikan - 18.01.1968, Blaðsíða 12

ANDRÉS INDRIÐASON
Scott McKenzie.
„Gleymið ekki að setja blóm í hárið, þegar
þið komið til San Fransisco!" Þessi ljóðlína
er úr laginu „San Fransisco“, sem Scott Mc-
Kenzie gerði svo vinsælt á árinu 1967> en
það lag má með sanni nefna kynningarlag
nýrrar stefnu dægurtónlistar, sem á rætur
að rekja til Haight Ashbury, hins gamia
borgarhluta San Fransisco á vesturströnd
Bandaríkjanna. Þegar söngvarnir um blóm,
frið og kærleika tóku fyrst að berast yfir
hafið til meginlandsins, voru menn fyrst í
stað ekki alveg með á nótunum, og voru
flestir í nokkrum vafa, hvort hér væri grín
eða alvara á ferðum. Það var talað um vald
blómanna, psychedelic pop músik, „flower
power“ og fleira í svipuðum dúr. sem fæst-
ir skildu, en samnefnari alls þessa var sú
grundvallarmeining, að mennirnir ættu að
vera betri hver við annan, að mannfólkið
ætti að læra að þekkja sjálft sig og þá ver-
öld, sem það hrærðist í. Það leið ekki á
löngu, þar til þessi sígilda heimspeki hafði
náð að festa rætur í Bretlandi en þaðan
barst hún með hraða í öðru veldi til ann-
arra landa á meginlandinu. Samfara þessu
jókst innflutningur á hljómplötum frá Banda-
ríkjunum að miklum mun, og bar nú mikið
á hæggengum hljómplötum, og þeir, sem
höfðu verið í vafa um allt þetta stand haf-
andi aðeins heyrt um það talað, urðu ekki
miklu nær, þegar þeir heyrðu. hvers kyns
músik hér var á ferðum. Þessi svokallaða
psychedelic músik, sem á að víkka sjónar-
hring hlustenda, hefur ekki náð að festa
rætur að neinu marki. Margir hafa gefizt
upp á að reyna að melta hana, og söngvarn-
ir, sem fjalla um ferðir sátarinnar, dulspeki
og hvers kyns sýnir, hafa ekki heldur fallið
í sérlega góðan jarðveg. Vart er við því að
búast að „pop“ músikin muni frelsa mann-
kynið. Því miður. Kannski vegna þess, að
enginn nennir að leggja við eyrun. Kannski
vegna þess að enginn skilur hvað þeir spá-
menn eru að fara> sem senda frá sér boð-
skapinn. Kannski vegna þess að spámennirn-
ir eru engir spámenn. Bara húmbúkk.
Dæmigerður spámaður með síða kampa, —
perlufesti og kúabjöllu um hálsinn. Myndin,
sem hann heldur á, er af honum sjálfum. —
Til sölu!
yngffrú
alþ|óðatáningup
Ekki er að sjá, að hann hafi mikla krafta í
kögglum, náunginn í miðið, en stúlkan, sem
hann heldur á, heitir Birgitta Haglind og er
sænsk, eins og nafn og útlit gefur til kynna.
Hún var kjörinn fulltrúi ungu kynslóðarinn-
ar í Svíþjóð árið 1967, og að verðlaunum
fékk hún m. a. reisu til Englands, þar sem
hún fékk tækifæri til að heilsa upp á þessa
furðufugla, sem skipa hljómsveitina „Cream“.
Þeir heita Eric Clapton, Ginger Baker og
Jack Bruce og Þykja mjög liðtækir spilarar
og söngvarar. Umræðuefni stúlkunnar og
þeirra félaga hefur eflaust verið Svíþjóð, en
þangað héldu þeir skömmu síðar og komu
fram á hljómleikum í Stokkhólmi. Svíþjóð
virðisl annars vera fyrirheitna landið hjá
brezkum hljómsveitum, hvað sem því kann
að valda, maturinn eða stúlkurnar, sem ann-
álaðar eru fyrir fegurð og glæsileika. Svíar
hafa árum saman haft þann háttinn á að
kjósa fulltrúa ungu kynslóðarinnar og stúlk-
an, sem hlaut þann titil árið 1966, Ewa Aulin,
datt heldur en ekki í lukkupottinn. Hún tók
þátt í alþjóðlegri unglingafegurðarsamkeppni
vestur í Bandaríkjunum og var kjörin „Miss
Teen International“ eða Ungfrú Alþjóðatán-
ingur. Kvikmyndagerðarmenn veittu henni
fljótlega athygli, og hún hefur þegar leikið
í nokkrum kvikmyndum, og þessa dagana er
hún að leika í nýrri kvikmynd í Rómaborg
ásamt Richard Burton, Marlon Brando og
Ringó Starr! Myndirnar, sem við sjáum hér
af Ewu, eru teknar með árs millibili, og and-
litsmyndin sýnir okkur hana, eins og hún
lítur út í dag, aðeins 17 ára gömul.
12 VIKAN
3. tbl.